interpretacja 162

Rodzaj dokumentu interpretacja indywidualna

 

Sygnatura PD-03-1.3120.8.4.2019.MM

 

Data 2019.08.26

 

Autor Prezydent Miasta Krakowa

 

Istota interpretacji Podatek od nieruchomości – zwolnienie budynków wpisanych indywidualnie do rejestrów zabytków

 

Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 w związku z art. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.).

 

Osoba odpowiedzialna za wyłączenie powyższych danych: Małgorzata Matłok

 

  

INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PODATKOWA

 

Działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 5 czerwca 2019 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości uzupełnionego w dniu 14 sierpnia 2019 r. (data wpływu)

 

uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy w świetle przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego i zadanego pytania jest prawidłowe.

 

 

 

UZASADNIENIE

 

I

W dniu 5 maja 2019 r. do Prezydenta Miasta Krakowa wpłynął wniosek (…) o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości. Wniosek został uzupełniony w dniu 14.08.2019 r.

 

Wnioskodawca przedstawił opis zaistniałego stanu faktycznego, zgodnie z którym (…) jest gminną jednostką budżetową, posiadającą w trwałym zarządzie nieruchomość stanowiącą działkę nr (...) obręb 116 jednostka ewidencyjna Śródmieście, na której mieszczą się budynki oznaczone nr A, B, C, D i E. Zgodnie ze statutem celem działalności (Wnioskodawcy) jest zapewnienie osobom przewlekle somatycznie chorym, wymagającym całodobowej opieki usług bytowych, opiekuńczych, wspomagających na poziomie określonego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb oraz umożliwienie korzystania ze świadczeń przysługujących z tytułu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego.

W skład kompleksu ww. budynków wchodzi budynek A, który na mocy decyzji Prezydium Rady Narodowej w M. Krakowie Wydział Kultury, Miejski Konserwator Zabytków z dnia (...), znak: L.dz. K1. V.680/(...) został wpisany do rejestru zabytków pod numerem A-(...).

Umową najmu nr (…) z dnia 1 marca 2019 r. (stanowiącą kontynuację wcześniej zawartych umów) oddano w najem część pomieszczeń budynku A i B o łącznej powierzchni 2260,70 m2 na prowadzenie działalności statutowej Stowarzyszenia (…) w Krakowie, w tym na prowadzenie Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej (…) z siedzibą w Krakowie przy ul. (…). Zgodnie z wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego Stowarzyszenia celem działania tej organizacji jest m.in. „utworzenie i prowadzenie Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej świadczącego opiekę medyczną stacjonarną i w oddziale dziennym dla przewlekle chorych”. Wnioskodawca ustalił na podstawie wpisów dokonanych do Krajowego Rejestru Sądowego nr KRS (…), iż Stowarzyszenie (…) w Krakowie nie jest podmiotem wpisanym do rejestru przedsiębiorców i tym samym nie ma przymiotu przedsiębiorcy.

Przedmiotem najmu są pomieszczenia użytkowe (prawnie niewyodrębnione) znajdujące się w budynku A (…) w Krakowie, o łącznej powierzchni 2235,70 m2 i pomieszczenie użytkowe (prawnie nie wyodrębnione) znajdujące się na pierwszym piętrze Budynku B o powierzchni 25,00 m2.

Z uwagi na wpis budynku A do rejestru zabytków jest on objęty ścisłym nadzorem konserwatora zabytków, co ma potwierdzać posiadana przez Wnioskodawcę dokumentacja budowlana. W latach 2016-2018 były prowadzone liczne prace remontowo – budowlane na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę wydanej przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Krakowie.

 

W związku z wezwaniem organu podatkowego, Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny wskazując, iż Stowarzyszenie (…) w Krakowie posiada status organizacji pożytku publicznego. Ponadto powierzchnia budynku (…) w Krakowie wpisanego do rejestru zbytków jest w części użytkowanej przez ww. Stowarzyszenie zajęta na działalność w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt. 6 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (tj. Dz.U. z 2019 poz. 688 zwana dalej PożPubWolontU). Wnioskodawca wskazał również, że Stowarzyszenie nie prowadzi odpłatnej działalności pożytku publicznego. Stanowisko swoje Wnioskodawca wywiódł z treści składanych przez Stowarzyszenie sprawozdań w trybie art. 23 ust. 6 ustawy PożPubWolontU.

 

II

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się o wykładnię przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych, w szczególności w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku, poprzez odpowiedź na pytanie:

 

1) czy pomieszczenia przekazane w najem na potrzeby prowadzenia Zakładu Opieki Zdrowotnej przez Stowarzyszenie (…) w Krakowie szczegółowo zdefiniowane jako zajmujące część budynku A, wpisanego do rejestru zabytków pod numerem A – (...) na mocy decyzji ówczesnego Konserwatora Zabytków z (....), są zwolnione od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust 1 pkt. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych przy założeniu, ze są utrzymywane i konserwowane zgodnie z przepisami o ochronie zabytków?

 

III

Zgodnie twierdzeniem Wnioskodawcy spełnia on przesłanki wynikające z art. 7 ust. 1 pkt. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zatem jest uprawniony do zwolnienia normowanego tym przepisem. Wnioskodawca analizując ww. przepis prawny wskazuje na przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia. W pierwszej kolejności na konieczność indywidualnego wpisu do rejestru zabytku. Jednocześnie wskazując na spełnienie tej przesłanki w odniesieniu do budynku oznaczonego nr A poprzez wpisanie go do rejestru zabytków pod numerem A-(...). Następnie wskazał na kwestie „utrzymywania zgodnie z przepisami o ochronie zabytków”, co w odniesieniu do przedmiotowego budynku jest zapewnione. Bowiem jak stwierdza budynek jest utrzymywany zgodnie z przepisami

o ochronie zabytków, spełnia kryteria polegające na „utrzymaniu” zabytku zgodnie z przepisami o ochronie zabytków oraz przestrzeganiu przepisów nakładających na właściciela zabytku obowiązek zabezpieczenia, utrzymania i korzystania z zabytku w sposób zapewniający trwałe zachowanie jego wartości. Wnioskodawca prezentując swoje stanowisko wskazał na kolejną przesłankę warunkująca zastosowanie zwolnienia, którą ustawodawca wprost zapisał w przepisie tj. przedmioty opodatkowania nie mogą być zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ Stowarzyszenie (…) w Krakowie nie jest wpisane do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym i jednocześnie prowadzi działalność leczniczą w myśl ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej nie rodzi dla niego określonych skutków także w zakresie prawnopodatkowym i oznacza, że pomieszczenia stanowiące przedmiot najmu będące w jego posiadaniu winny być zwolnione od opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

 

IV

 

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1170 z późn. zm.; dalej – „u.p.o.l” lub „ustawą

o podatkach i opłatach loaklnych”) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1) grunty;

2) budynki lub ich części;

3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 7 ust.1 pkt 6 u.p.o.l. zwalnia się od podatku od nieruchomości grunty i budynki wpisane indywidualnie do rejestru zabytków, pod warunkiem ich utrzymania i konserwacji, zgodnie z przepisami o ochronie zabytków, z wyjątkiem części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Podkreślić należy, że omawiane zwolnienie podatkowe wynika z przepisu ustawowego i jego zastosowanie nie zależy ani od uznania administracyjnego organu podatkowego, ani od stosownego wniosku podatnika. Zwolnienie to jest obligatoryjnie stosowane w stosunku do każdego przedmiotu opodatkowania (gruntu lub budynku) wpisanego indywidualnie do rejestru zabytków, o ile spełnione są warunki wynikające z tego przepisu, a więc pod warunkiem utrzymania i konserwacji zabytku zgodnie z przepisami o ochronie zabytków oraz pod warunkiem, że obiekt nie jest zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej.

 

Z analizy powołanego powyżej przepisów jednoznacznie wynika, iż dla zastosowania ww. zwolnienia w podatku od nieruchomości niezbędne jest łączne spełnienie trzech przesłanek:

1. indywidualnego wpisu do rejestru zabytków,

2. utrzymywanie i konserwacja zabytku zgodnie z przepisami o ochronie zabytków,

3. nie zajecie zabytku na działalność gospodarczą.

 

Pierwszą z przesłanek koniecznych do spełnienia dla uzyskania zwolnienia z podatku od nieruchomości jest posiadanie indywidualnego wpisu do rejestru zabytków. Zasady prowadzenia oraz wpisywania i wykreślania nieruchomości z rejestru zabytków zostały uregulowane w ustawie z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (t.j., Dz.U. z 2018 r., poz. 2067 ze zm.) a poprzednio w ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz.U. z 1999 r. poz. 1150, z późn. zm.). Rejestr zabytków znajdujących się na terenie województwa jest prowadzony przez wojewódzkiego konserwatora zabytków.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym w zakresie pierwszej przesłanki wskazano na jej spełnienie, poprzez wpisanie nieruchomości do rejestru zabytków pod nr A-(...) na podstawie decyzji Prezydium Rady Narodowej w M. Krakowie Wydział Kultury, Miejski Konserwator Zabytków z dnia (....) r., znak: (...).

W odniesieniu do utrzymywania i konserwacji zabytku zgodnie z przepisami o ochronie zabytków Wnioskodawca wskazuje, iż wszystkie prace budowlane dokonywane w tym obiekcie są pod nadzorem konserwatora zabytków i po uzyskaniu stosownych jego zezwoleń. Jednak należy zaznaczyć, jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu do wyroku z dnia 12 stycznia 2018 r. sygn. akt II FSK 3567/15 „organ podatkowy, w toku prawidłowo prowadzonego postępowania podatkowego, w ramach oceny istnienia (bądź nie) przesłanki do zwolnienia gruntów i budynków od płacenia podatku od nieruchomości z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1445) winien uzyskać informację właściwego organu konserwatorskiego, jako posiadającego potrzebne uprawnienia i wiedzę dla takiej oceny. Opinia organu konserwatorskiego korzysta z waloru dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 194 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800).”

Należy zwrócić uwagę, iż korzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, wymaga w toku postępowania podatkowego wykazania, że przedmiot opodatkowania jest utrzymywany i konserwowany, zgodnie z przepisami o ochronie zabytków, gdyż brak dowodów dostatecznie potwierdzających istnienie tej, pozytywnie sformułowanej, przesłanki skutkuje nieistnieniem uprawnienia do zwolnienia od podatku.

 

Trzecią przesłanką niezbędną dla możliwości skorzystania ze zwolnienia jest warunek, iż obiekt jest nie zajęty na działalność gospodarczą. Jak wskazano we wniosku nieruchomość będąca przedmiotem opodatkowania (budynek A) w części został przekazany na podstawie umowy najmu na potrzeby prowadzenia Zakładu Opieki Zdrowotnej (…) przez Stowarzyszenie (…) w Krakowie. Wnioskodawca uznał, iż zawarł umowę najmu ze Stowarzyszeniem, któremu nie może przypisać waloru przedsiębiorcy ponieważ nie jest wpisany do stosownego rejestru. Jednocześnie wskazał, iż na wynajmowanej powierzchni jest prowadzona działalność lecznicza i jest zajmowana przez Zakład Opieki Zdrowotnej (…). Stąd Wnioskodawca stwierdza, że wynajmowana powierzchnia budynku A przy ul. (…) w Krakowie przez Stowarzyszenie nie wpisane do rejestru przedsiębiorców i zajęta na działalność leczniczą nie stanowi działalności gospodarczej, zatem nieruchomości wykorzystywane do tej działalności powinny być zwolnione od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust.1 pkt 6 1 u.p.o.l.. Ponadto jak wynika z treści pisma z dnia 14 sierpnia 2019 r. Stowarzyszenie jest organizacją pożytku publicznego oraz powierzchnia budynku (…) w Krakowie wpisanego do rejestru zbytków jest w części użytkowanej przez ww. Stowarzyszenie zajęta na działalność w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt. 6 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (tj. Dz.U. z 2019 poz. 688 zwana dalej PożPubWolontU). Stowarzyszenie nie prowadzi odpłatnej działalności pożytku publicznego.

Działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jest działalność, o której mowa w ustawie z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646 z późn. zm., zwanej dalej ustawą Prawo Przedsiębiorców). Na gruncie ustawy Prawo Przedsiębiorców działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. Stosownie do art. 43 ustawy Prawo Przedsiębiorców jeżeli odrębne przepisy stanowią, że dany rodzaj działalności jest działalnością regulowaną, przedsiębiorca może wykonywać tę działalność, jeśli spełnia warunki określone tymi przepisami i po uzyskaniu wpisu do właściwego rejestru działalności regulowanej.

Zasadniczo w świetle art. 16 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 2119 z późn. zm.) działalność lecznicza jest działalnością regulowaną w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców. Ustawa o działalności leczniczej definiuje działalność leczniczą jako działalność polegającą na udzielaniu świadczeń zdrowotnych (art.3 ust. 1).

Takie też przyjął stanowisko wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w uzasadnieniu do wyroku z dnia 7 lipca 2015 r. sygn.. akt I SA/Gl 1154/14 „systemowe odczytanie przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tj. Dz.U. z 2013 r. poz. 672 ze zm.) i ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (tj. Dz.U. Nr 112, poz. 654 ze zm.) prowadzi do jednoznacznego wniosku, że każda działalność lecznicza, która jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, jest działalnością gospodarczą. Tak więc wykładnia systemowa zewnętrzna - mająca w tym przypadku priorytet ze względu na zastosowany przez prawodawcę system odesłań - wskazuje, że podmiot, który taką działalność regulowaną wykonuje, jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, a znajdujące się w jego posiadaniu grunty, budynki i budowle są gruntami, budynkami i budowlami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej - w rozumieniu ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tj. Dz.U. z 2014 r. poz. 849 ze zm.)”. Co prawda prezentowane stanowisko dotyczy ówcześnie obowiązującej ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, ale należy stwierdzić, iż zachowuje ono również aktualność na gruncie ustawy Prawo Przedsiębiorców.

Ustawodawca przewidział również wyjątki od powołanej powyżej zasady i zawarł katalog podmiotów wykonujących działalność leczniczą, która nie będzie działalnością regulowaną w rozumieniu ustawy Prawo Przedsiębiorców. W myśl art. 16 ust. 1a ustawy o działalności leczniczej do takich podmiotów należą:

1) podmioty lecznicze w formie jednostki budżetowej,

2) podmioty lecznicze w formie jednostki wojskowej,

oraz działalność lecznicza wykonywana jako:

a) działalność pożytku publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r.

o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2018 r. poz. 450, 650, 723

i 1365), chyba że zachodzą przesłanki określone w art. 9 ust. 1 tej ustawy,

b) działalność charytatywno-opiekuńcza, jeżeli przepisy odrębne przewidują prowadzenie takiej działalności.

Należy również zauważyć, iż powołane powyżej wyłączenie dotyczącego wykonywania działalności leczniczej jako działalność pożytku publicznego nie obejmuje działalność odpłatnej pożytku publicznego organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych

w art. 3 ust. 3 PożPubWolontU, która stanowi działalność gospodarczą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, jeżeli:

1) wynagrodzenie, o którym mowa w art. 8 ust. 1 PożPubWolontU, jest w odniesieniu do działalności danego rodzaju wyższe od tego, jakie wynika z kosztów tej działalności, lub

2) przeciętne miesięczne wynagrodzenie osoby fizycznej z tytułu zatrudnienia przy wykonywaniu statutowej działalności odpłatnej pożytku publicznego, za okres ostatniego roku obrotowego, a w przypadku zatrudnienia trwającego krócej niż rok obrotowy - za okres tego zatrudnienia, przekracza 3-krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia

w sektorze przedsiębiorstw ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za rok poprzedni.

 

W niniejszej sprawie podmiotem leczniczym jest stowarzyszenie. Zgodnie z art. 4 ustawy o działalności leczniczej gdzie został zawarty katalog podmiotów leczniczych, który wymienia w ust. 1 pkt. 5 i 5a fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie działalności leczniczej oraz ich jednostki organizacyjne posiadające osobowość prawną. Ustawodawca nie wskazał ww. podmiotów w regulacji wynikającej z art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o działalności leczniczej, która wskazuje, że podmiot leczniczy niebędący przedsiębiorcą to podmioty wymienione w art. 4 ust. 1 pkt 2, 3 i 7; czyli:

- samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej,

- jednostki budżetowe, w tym państwowe jednostki budżetowe tworzone i nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, posiadające w strukturze organizacyjnej ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarkę podstawowej opieki zdrowotnej lub położną podstawowej opieki zdrowotnej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej (Dz. U. poz. 2217),

- jednostki wojskowe.

Jak wynika z opisanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego powierzchnia budynku została wynajęta na prowadzenie działalności statutowej Stowarzyszenia (…) w Krakowie, w tym na prowadzenie Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej (…) z siedzibą w Krakowie przy ul. (…).

Obowiązująca do dnia 30 czerwca 2011 r. ustawa z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 ze zm.) dzieliła zakłady opieki zdrowotnej na publiczne i niepubliczne, w oparciu o kryterium podmiotu, który taki zakład tworzył. Zgodnie z art. 8 ust. 3 tej ustawy niepublicznym zakładem opieki zdrowotnej był zakład opieki zdrowotnej utworzony przez: kościół lub związek wyznaniowy, pracodawcę, fundację, związek zawodowy, samorząd zawodowy lub stowarzyszenie, inną krajową albo zagraniczną osobę prawną lub osobę fizyczną, spółkę niemającą osobowości prawnej. W myśl art. 205 obecnie obowiązującej ustawy o działalności leczniczej z dniem jej wejścia w życie niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej stają się przedsiębiorstwami podmiotów leczniczych. Oznaczało to, że mocą tego przepisu dotychczasowe niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej utraciły swój samodzielny byt prawny, a zatem przestały być odrębnym podmiotem praw i obowiązków. Z woli ustawodawcy weszły one zatem w zakres struktury organizacyjnej podmiotu leczniczego, którym na gruncie stanu faktycznego w niniejszej sprawie jest Stowarzyszenie.

W odniesieniu do regulacji zawartych w ustawie z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo stowarzyszeń (tj. Dz. U. z 2019 poz. 713) należy wskazać, iż zgodnie z art. 2 ust. 1 stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych. Jednakże jak wynika z art. 34ww. ustawy stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą, według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 16 grudnia 2008 r. sygn. akt II OZ 1295/08 „fakt, że cele działalności stowarzyszeń mają charakter niezarobkowy (art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 Prawo o stowarzyszeniach (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855 ze zm.)) nie oznacza, że stowarzyszenia nie mogą prowadzić działalności gospodarczej i to przynoszącej zyski. Wymóg niezarobkowego charakteru stowarzyszeń oznacza jedynie, że dochód stowarzyszenia nie może być dzielony między członków, lecz musi być przeznaczany na podtrzymywanie statutowych celów stowarzyszenia (art. 34 ustawy Prawo o stowarzyszeniach)”.

Jak wynika z prezentowanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego Stowarzyszenie (…) w Krakowie posiada status organizacji pożytku publicznego. W świetle art. 3 ust 1 PożPubWolontU działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie. Do sfery zadań publicznych należy min. ochrona i promocja zdrowia, w tym działalności lecznicza w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (art. 4 ust. 1 pkt 6). Do organizacji pozarządowych w rozumieniu powyżej powołanej ustawy należą również niedziałające w celu osiągnięcia zysku osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia. Zgodnie z art. 6 PożPubWolontU działalność pożytku publicznego nie jest, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 1, działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646 z późn. zm.) i może być prowadzona jako działalność nieodpłatna lub jako działalność odpłatna.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie 15 lutego 2017 r. sygn.. akt I SA/Ol 929/16 „zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, ze zm.), "działalność nieodpłatna pożytku publicznego" to świadczenie na podstawie stosunku prawnego usług, za które organizacje pożytku publicznego prowadzące tę działalność nie pobierają wynagrodzenia. W konfrontacji z zawartymi w przepisach tej ustawy definicjami takich pojęć, jak "odpłatna działalność pożytku publicznego" i "działalność gospodarcza pożytku publicznego", za "nieodpłatną działalność pożytku publicznego'' można uznać tylko taką sytuację, w której organizacja pożytku publicznego za świadczone przez siebie usługi nie pobiera jakiegokolwiek wynagrodzenia, a nie sytuację, gdy wynagrodzenie to nie odpowiada rzeczywistej wartości lub kosztów świadczenia. Pobieranie wynagrodzenia powoduje bowiem, że działalność pożytku publicznego staje się działalnością odpłatną (art. 8 ust. 1 cyt. ustawy), zaś pobieranie wynagrodzenia wyższego od tego, jakie wynika z kalkulacji bezpośrednich kosztów tej działalności - czyni z niej działalność gospodarczą (art. 9 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy)”.

Jak już wcześniej wspomniano w świetle art. 9 ust. 1 PożPubWolontU działalność odpłatna pożytku publicznego organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 PożPubWolontU stanowi działalność gospodarczą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, jeżeli spełniona zostanie jedna z poniższych przesłanek, tj.:

1) wynagrodzenie, o którym mowa w art. 8 ust. 1 PożPubWolontU, jest w odniesieniu do działalności danego rodzaju wyższe od tego, jakie wynika z kosztów tej działalności,

lub

2) przeciętne miesięczne wynagrodzenie osoby fizycznej z tytułu zatrudnienia przy wykonywaniu statutowej działalności odpłatnej pożytku publicznego, za okres ostatniego roku obrotowego, a w przypadku zatrudnienia trwającego krócej niż rok obrotowy - za okres tego zatrudnienia, przekracza 3-krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za rok poprzedni.

 

Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktyczny wskazał, iż Stowarzyszenie (…) w Krakowie jest organizacją pożytku publicznego oraz nie prowadzi odpłatnej działalności gospodarczej. Ponadto powierzchnia budynku wpisanego do rejestru zabytków w części użytkowanej przez Stowarzyszenie zajęta jest na działalność społecznie użyteczną w sferze ochrony i promocji zdrowia, w tym działalności leczniczej w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.

W świetle zaprezentowanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego oraz przeprowadzonej powyżej analizy przepisów prawa należy stwierdzić, iż powierzchnia budynku zajęta przez Stowarzyszenie nie jest zajęta na działalność gospodarczą.

Zatem należy stwierdzić, iż w prezentowanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym zostały wypełnione przesłanki zawarte w art. 7 ust.1 pkt. 6 u.p.o.l. wymagane dla zastosowania zwolnienia.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

 

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.z zastosowaniem art. 119a;

2.w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

 

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

 

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

 

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Prezydent Miasta Krakowa Krajowa, Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-541 Kraków.