interpretacja 193

Rodzaj dokumentu interpretacja indywidualna

Sygnatura PD-03-4.3120.8.3.2021.GK

Data 2021.03.16

Autor Prezydent Miasta Krakowa

Istota interpretacji Podatek od nieruchomości – osoba podatnika

Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 w związku z art. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).

Osoba odpowiedzialna za wyłączenie powyższych danych: Grzegorz Kasprzak

ZMIANA INDYWIDUALNEJ INTERPRETACJI PODATKOWEJ

Działając na podstawie art. 14j § 2a w związku z art. 14e § 1 pkt 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 28 marca 2017 r. nr PD-03-1.3120.8.3.2017.GK, wydanej przez Prezydenta Miasta Krakowa,

zmieniam

z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2017 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatnika podatku od nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 16 lutego 2017 r. (…) w Krakowie (dalej: Wnioskodawca) zwróciła się o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 1170 z późn. zm.). Indywidualna interpretacja, w którym stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe została wydana 28 marca 2017 r.

Wnioskodawca przedstawił opis zaistniałego stanu faktycznego, zgodnie z którym (…) posiada w swoim zasobie nieruchomości, co do których wykonuje prawo własności w imieniu Skarbu Państwa. Nieruchomości te mogą być przedmiotem zagospodarowania m.in. poprzez sprzedaż, najem, dzierżawę i użyczenie, oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, oddanie nieruchomości w trwały zarząd lub ustanawianie ograniczonych praw rzeczowych.

W ramach tych uprawnień w dniu 5 lipca 2016 r. zawarto umowę dzierżawy nr (…), na mocy której dzierżawca (spółka jawna) zajmuje pomieszczenia w budynku (…) przy ul. (…), zlokalizowanego na działce nr (…). W księdze wieczystej prowadzonej dla rzeczonej nieruchomości w dziale II własność jako podmiot wykonujący uprawnienia Skarbu Państwa wpisana jest (…).

Zgodnie z postanowieniem § 7 tej umowy obowiązkiem dzierżawcy jest samodzielne złożenie opłacanie podatku od nieruchomości bezpośrednio do organu podatkowego. Od września 2016r. dzierżawca opłacał co miesiąc podatek od gruntu i budynku będących przedmiotem dzierżawy.

W dniu 16 stycznia 2017r. dzierżawca chciał złożyć deklarację na podatek od w/w nieruchomości na rok 2017. Został jednak poinformowany przez pracownika Urzędu Miasta Krakowa Wydział Podatków i opłat, że nie może tego dokonać oraz że podatek od nieruchomości winien uiszczać właściciel nieruchomości.

III

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się o wykładnię art. 3 ust. 1 pkt. 4 lit. a ustawy z dnia 12 stycznia 199l r. o podatkach i opłatach lokalnych, poprzez odpowiedź na pytanie „Kto zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt. 4 lit. a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w świetle art. 6 ustawy z dnia 10 lipca 2015r. o Agencji Mienia Wojskowego jest podatnikiem podatku od nieruchomości, dzierżawca, czy (…)?”

Wnioskodawca przedstawił również własne stanowisko w przedstawionej sprawie, wskazując, że w jego ocenie podatnikiem podatku od nieruchomości przy przytoczonych sformułowaniach umowy dzierżawy jest dzierżawca. Wynika to z treści przepisu art. 3 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zgodnie z którym płatnikiem podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, będące posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:

wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Nieruchomości Rolnych lub innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych stanowiących odrębne nieruchomości. Zatem posiadacz zależny, w tym dzierżawca, będzie podatnikiem podatku od nieruchomości, gdy zostaną spełnione następujące przesłanki:

- nieruchomość będąca przedmiotem dzierżawy (posiadania zależnego) jest własnością Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego,

- posiadanie wynika z umowy zawartej z właścicielem,

- nieruchomość nie jest lokalem mieszkalnym oddanym w posiadanie zależne osobie fizycznej.

W niniejszej sytuacji wszystkie wyżej wymienione przesłanki zachodzą. Działka nr (...) zgodnie z treścią księgi wieczystej nr (…) jest własnością Skarbu Państwa – (…). Ponadto, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 lipca 2015r. o Agencji Mienia Wojskowego, Agencja ta wykonuje prawo własności w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa.

Z art. 6 ustawy wynika, że:

1. Skarb Państwa powierza Agencji wykonywanie w jego imieniu i na jego rzecz prawa własności i innych praw rzeczowych w stosunku do:

1) nieruchomości stanowiących jego własność:

a) wykorzystywanych do zakwaterowania żołnierzy zawodowych,

b) zajętych pod budowle i urządzenia związane z nieruchomościami, o których mowa w lit. a,

c) uznanych za zbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, jeżeli przedstawiona przez Agencję propozycja wykorzystania tych nieruchomości uzasadnia ich przekazanie w celu realizacji zadań Agencji;

2) innego niż określone w pkt 1 mienia przekazanego Agencji;

3) mienia Skarbu Państwa:

a) będącego do dnia przekazania Agencji w trwałym zarządzie jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej albo ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych lub przez nich nadzorowanych, niewykorzystywanego do realizacji ich zadań,

b) przekazanego pozostałego po likwidacji państwowych osób prawnych, dla których organem założycielskim lub organem nadzoru był Minister Obrony Narodowej albo minister właściwy do spraw wewnętrznych.

2. Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Agencję przysługuje prawo własności lub inne prawa uzyskane z tytułu zbycia lub obciążenia prawem rzeczowym lub innym prawem mienia, o którym mowa w art. 1 pkt

Agencja w umowie dzierżawy wykonuje więc uprawnienia przysługujące Skarbowi Państwa - działa więc w imieniu i na rzecz reprezentowanego. Stroną stosunków cywilnych, zawieranych przez Agencję do mienia powierzonego, jest Skarb Państwa jako właściciel, ustawowe umocowanie Agencji polega zaś na reprezentowaniu Skarbu Państwa. Jak przy tym wskazuje R. Mazur i A. Talik w artykule: „Problemy opodatkowania podatkiem od nieruchomości przedmiotów pozostających we władaniu Agencji Mienia Wojskowego" (FK 2015/12/35-48): „Choć faktycznie włada ona nieruchomościami Skarbu Państwa, to jednak nie jest posiadaczem rzeczy w rozumieniu art. 336 k.c".

Powyższe potwierdza także decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia 11 kwietnia 2006r., znak SKO 4011/134/06 wydana wprawdzie na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy, ale zachowująca aktualność także w obowiązującym stanie prawnym:

„Każda czynność cywilnoprawna Agencji, dotycząca mienia powierzonego jej zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 163, poz. 1711 z późn. zm.) jest czynnością Skarbu Państwa. W konsekwencji stroną umów cywilnoprawnych zawieranych przez Agencję Mienia Wojskowego odnośnie mienia powierzonego jest Skarb Państwa jako właściciel, ustawowe umocowanie Agencji polega zaś na reprezentowaniu Skarbu Państwa. W tej sytuacji umowy zawierane przez Agencję należy traktować jako umowy zawarte bezpośrednio z właścicielem, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.)".

Powyższe wywody prowadzą do wniosku, że podatnikiem podatku od nieruchomości w opisanym stanie faktycznym jest dzierżawca. Agencja wydzierżawiając (wynajmując, użyczając) nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa innym podmiotom (np. osobom fizycznym), słusznie przenosi na nie obowiązek podatkowy.

Wydając interpretację indywidualną z dnia 28 marca 2017 r. nr PD-03-1.3120.8.3.2017.GK, Prezydent Miasta Krakowa uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. W uzasadnieniu przyjęto (…) jest agencją wykonawczą w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.), nadzorowaną przez Ministra Obrony Narodowej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 10 lipca 2015r. o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. z 2016r. poz. 614 z późn. zm.) „Skarb Państwa powierza Agencji wykonywanie w jego imieniu i na jego rzecz prawa własności i innych praw rzeczowych w stosunku do:

1) nieruchomości stanowiących jego własność:

a)wykorzystywanych do zakwaterowania żołnierzy zawodowych,

b) zajętych pod budowle i urządzenia związane z nieruchomościami, o których mowa w lit. a,

2) innego niż określone w pkt 1 mienia przekazanego Agencji;

3) mienia Skarbu Państwa:

Zgodnie z ustępem 2 art. 6 tej ustawy „Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Agencję przysługuje prawo własności lub inne prawa uzyskane z tytułu zbycia lub obciążenia prawem rzeczowym lub innym prawem mienia, o którym mowa w art. 1 pkt 2.”

Następnie analizowane przepisy zestawiono z brzmieniem art. 6 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. z 2013 r. poz. 712 z późn. zm.), zgodnie z którym „Skarb Państwa powierza Agencji wykonywanie prawa własności i innych praw rzeczowych na jego rzecz w stosunku do mienia, o którym mowa w art. 2.”

Porównując oba przepisy wskazano na różnicę:

• w starym stanie prawnym (obowiązującym do końca września 2015r.) Agencja działała na rzecz Skarbu Państwa (stosunek ten można zakwalifikować jako stosunek powiernictwa, ale nie ulega wątpliwości, że Agencja działała we własnym imieniu a jedynie na rzecz Skarbu Państwa,

• w obecnym stanie prawnym (od 1 października 2015r.) Agencja działa w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa.

Nowe brzmienie przepisu wyznaczającego prawa Agencji w zakresie powierzonych nieruchomości, w stosunku do tego, które obowiązywało w poprzednim stanie prawnym (tj. art. 6 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz art. 6 ustawy o Agencji Mienia Wojskowego ) pozwoliło przyjąć organowi, że umowa dzierżawy opisanej wyżej nieruchomości została zawarta z właścicielem, którym jest Skarb Państwa (art. 3 ust.1 pkt 4 lit „a” u.p.o.l.).

(…) występuje bowiem w tym stosunku prawnym, wyłącznie jako ustawowy reprezentant Skarbu Państwa, tj. działa w imieniu i na rzecz reprezentowanego. W sytuacji, gdy jak wskazano we wniosku, nieruchomość stanowi własność Skarbu Państwa, i nie dokonano żadnego innego przeniesienia jej posiadania (np. ustanowienia trwałego zarządu), to umowa dzierżawy powinna być potraktowana jako pierwotna umowa, którą dzierżawca zawarł z właścicielem tj. Skarbem Państwa.

O ile bowiem w przypadku nieruchomości powierzonych Agencji, ale jeszcze nie przekazanych w posiadanie innym podmiotom, nie ma wątpliwości, że podatnikiem będzie (…), to w przypadku zawarcia np. umowy dzierżawy rola Agencji sprowadza się do roli pełnomocnika, gdzie mocodawcą jest Skarb Państwa.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Prezydenta Miasta Krakowa zważył, co następuje.

Interpretacja indywidualna z dnia 28 marca 2017r. nie jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 1170 z późn.. zm.; dalej – „u.p.o.l.”) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1) grunty;

2) budynki lub ich części;

3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.o.l. podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

1) właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3;

2) posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;

3) użytkownikami wieczystymi gruntów;

4) posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:

a) wynika z umowy zawartej z właścicielem, Krajowym Ośrodkiem Wsparcia Rolnictwa lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,

b) jest bez tytułu prawnego, z zastrzeżeniem ust. 2 (treść ustępu 2 nie ma znaczenia w niniejszej sprawie).

Agencja (…) jest agencją wykonawczą w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 305), nadzorowaną przez Ministra Obrony Narodowej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 10 lipca 2015r. o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. z 2021 r. poz. 303) „Skarb Państwa powierza Agencji wykonywanie w jego imieniu i na jego rzecz prawa własności i innych praw rzeczowych w stosunku do:

1) nieruchomości stanowiących jego własność:

a) wykorzystywanych do zakwaterowania żołnierzy zawodowych,

b) zajętych pod budowle i urządzenia związane z nieruchomościami, o których mowa w lit. a,

2) innego niż określone w pkt 1 mienia przekazanego Agencji;

3) mienia Skarbu Państwa:

Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 września 2019 r. sygn. akt II FSK 3344/17 (wyrok dotyczył podatku od nieruchomości za 2016r.) „Agencja występuje jako instytucja powiernicza Skarbu Państwa. Agencja należy do kategorii jednostek organizacyjnych określanych jako państwowe osoby prawne. Przyznanie jej osobowości cywilnoprawnej (art. 18 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w zw. z art. 5 ust. 1 u.a.m.w.) oznacza, że jest ona odrębnym od Skarbu Państwa podmiotem prawa, działającym przez własne organy (E. Gniewek, Komentarz do Kodeksu cywilnego, Warszawa 2006, s. 77). Agencji nie należy utożsamiać zatem ze Skarbem Państwa (zob. wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 18 lutego 2009 r., sygn. akt II SA/Go 849/08, opubl. CBOSA). Występuje ona bowiem w obrocie prawnym samodzielnie, jako odrębny podmiot, któremu ustawa przyznała osobowość prawną (zob. uchwała SN z 3 października 2003 r., III CZP 59/03 - LEX nr 81287).”

W dalszej części orzeczenia przywołano wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z15 kwietnia 2016 r. sygn. akt II FSK 1005/14 (opubl. CBOSA, gdzie stwierdzono, że „stosunek powierniczy oparty jest na elemencie rozporządzania mieniem powierniczym na rzecz powiernika oraz elemencie zobowiązania powiernika wobec powierzającego do określonego zachowania, przy czym w stosunkach zewnętrznych (wobec osób trzecich) powiernik występuje jako właściciel i jest wyłącznym podmiotem powierzonych mu praw, natomiast jego zobowiązanie do korzystania z majątku powierniczego w sposób wynikający z celu ustanowienia stosunku powierniczego ogranicza jego prawa w stosunkach wewnętrznych (wobec powierzającego). Dlatego też występowanie przez powiernika w stosunkach zewnętrznych jako wyłącznego podmiotu powierzonych mu praw implikuje jego postrzeganie oraz jego status prawny zarówno w stosunkach prywatnoprawnych, jak i publicznoprawnych. W szczególności, skoro powiernik jest podmiotem praw i obowiązków cywilnych (dokonuje we własnym imieniu czynności prawnych), to również jest on podatnikiem. Skoro bowiem powiernik działa we własnym imieniu i w stosunkach zewnętrznych jest wyłącznym podmiotem powierzonych mu praw, wynikający z realizacji tych praw obowiązek podatkowy nie może być przerzucany na powierzającego, czyli Skarb Państwa. Występowanie przez powiernika w stosunkach zewnętrznych jako wyłącznego podmiotu powierzonych mu praw, faktyczne władanie nieruchomościami przekazanymi i rzeczywiste działanie w ramach prawa własności we własnym imieniu przemawia za przyjęciem, że skarżąca jawi się jako posiadacz przekazanych jej nieruchomości. Za niezasadny uznać zatem należy zarzut naruszenia w sprawie przepisów prawa materialnego, tj. art. 1a pkt 3, art. 2, art. 3 ust. 1 pkt 1 i pkt 4, art. 4, art. 5, art. 6 ust. 9 u.p.o.l. w zw. z art. 6 ust. 1 u.a.m.w. w zw. z art. 336 i art. 338 k.c., a tym samym potwierdza status Agencji jako podatnika podatku od nieruchomości.”

W orzecznictwie sądowym status Agencji (…) jako podatnika podatku od nieruchomości był wielokrotnie potwierdzany, w oparciu o powyższe argumenty.

W konsekwencji stroną umowy dzierżawy przedmiotowych nieruchomości jest Agencja, a nie Skarb Państwa, a podatnikiem podatku od nieruchomości jest (…).

W związku z tym, stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

VII

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa zmienia wydaną przez ten organ interpretację indywidualną, na podstawie art. 14j § 2a Ordynacji podatkowej, a do zmiany stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zmiany interpretacji przez Ministra Finansów (art. 14j § 3 Ordynacji podatkowej).

Naczelny Sąd Administracyjny, po zmianie ustawy o Agencji Mienia Wojskowego w 2015 r. wielokrotnie wypowiadał się na temat statusu prawnego (…) oraz sposobu opodatkowania tej jednostki w zakresie podatku od nieruchomości, a organ podziela ocenę prawną zawartą w wyrokach NSA: z 11 września 2019 r. sygn. akt II FSK 3344/17, z 24 kwietnia 2019 r. o sygn. akt II FSK 1539/17 oraz z 26 czerwca 2019r. sygn. akt II FSK 2413/17, a także w wyrokach: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 21 lipca 2020 r. sygn. akt I SA/Bd 201/20, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Po 11/20 (nieprawomocny) , Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 27 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Sz 992/19 i I SA/Sz 993/19 (nieprawomocne), Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 6 listopada 2019 r. sygn. akt I SA/Lu 338/19 (nieprawomocny), Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 6 listopada 2019 r. sygn. akt I SA/Sz 472-475/19 (nieprawomocne), (opubl. CBOSA).

W konsekwencji należało z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stany faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Prezydent Miasta Krakowa Krajowa, Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-549 Kraków.

Metka:

Podmiot publikujący:

WYDZIAŁ PODATKÓW I OPŁAT

Osoba odpowiedzialna:

PIOTR JĘDRZEJCZAK - DYREKTOR WYDZIAŁU

Osoba publikująca:

GRZEGORZ KASPRZAK

Data wytworzenia:

2021-10-06

Data publikacji:

2021-10-06

Data aktualizacji:

2021-10-06