interpretacja 198

Rodzaj dokumentu interpretacja indywidualna

Sygnatura PD-03-4.3120.8.1.2022.GK

Data 2022.04.04

Autor Prezydent Miasta Krakowa

Istota interpretacji Podatek od nieruchomości – trwały zarządca

Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 w związku z art. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).

Osoba odpowiedzialna za wyłączenie powyższych danych: Grzegorz Kasprzak

INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PODATKOWA

Działając na podstawie art. art. 14b § 1 w zw. z art. 14j § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 22 lutego 2021 r. o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości

uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy w świetle przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2022 r. do Prezydenta Miasta Krakowa wpłynął wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości.

Wnioskodawca przedstawił opis zaistniałego stanu faktycznego, w którym podał, że dysponuje dwoma nieruchomościami na terenie Krakowa. Jedna położona jest przy ul. (...), 31-510 Kraków, dla której prowadzona jest księgę wieczysta o numerze nr: (...). Druga nieruchomość znajduje się przy ul. (...), 30-960 Kraków, z numerem księgi wieczystej (...). Powyższe nieruchomości stanowią własność Skarbu Państwa przekazana dla (...) w Krakowie w formie trwałego zarządu. Wnioskodawca jest osobną, wyodrębnioną jednostką organizacyjną, która może być osobnym podmiotem praw i obowiązków (a w konsekwencji, również osobnym podatnikiem podatku od nieruchomości).

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się o wykładnię art. 2 ust. 1, art. 3 ust. ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych, poprzez odpowiedź na pytanie czy rzeczywiście spoczywa na nim obowiązek uiszczania podatku od nieruchomości, którymi dysponujemy na podstawie decyzji o trwałym zarządzie?

III

Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym, nie włada nieruchomościami jako posiadacz lecz jako dzierżyciel co wyłącza ją z kręgu posiadaczy zależnych w rozumieniu art. 338 i art. 336 k.c. w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

W świetle powyższego stanowiska, Wnioskodawca dysponując nieruchomością na podstawie oddania jej w trwały zarząd nie może być podatnikiem podatku od nieruchomości –

nie staje się bowiem posiadaczem nieruchomości należącej do Skarbu Państwa (wykonuje jedynie uprawnienia płynące z własności państwowej). Wynika to zarówno z pozycji ustrojowej Wnioskodawcy, która jest jednostką budżetową i działa jako statio fisci Skarbu Państwa w zakresie powierzonym im w trwały zarząd nieruchomości, jak również charakteru instytucji trwałego zarządu.

W tym zakresie pojawiło się również kilka orzeczeń sądów administracyjnych, które stawały na stanowisku, iż podmiot publiczny z tytułu powierzenia mu w trwały zarząd nieruchomości Skarbu Państwa nie staje się posiadaczem jakiegokolwiek prawa podmiotowego o charakterze prawnorzeczowym, jak również jakiegokolwiek innego prawa w rozumieniu cywilistycznym. W świetle orzecznictwa sądów administracyjnych, trwały zarząd jest bowiem jedynie publicznoprawną formą władania nieruchomością przez określoną jednostkę organizacyjną.

Uzasadniając swoje stanowisko, Wnioskodawca podał, że w jego opinii nie jest podatnikiem podatku od nieruchomości w przypadku dysponowania nieruchomością na podstawie decyzji o trwałym zarządzie albo na podstawie użytkowania.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają: grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

1) właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem art. 3 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych;

2) posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;

3) użytkownikami wieczystymi gruntów;

4) posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:

a) wynika z umowy zawartej z właścicielem, Krajowym Ośrodkiem Wsparcia Rolnictwa lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,

b) jest bez tytułu prawnego.

Odnosząc ww. przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych do stanu faktycznego Wnioskodawca jako jednostka budżetowa nie powinna być uznana za podatnika w zakresie podatku od nieruchomości w przypadku nieruchomości, które otrzymał w trwały zarząd albo które są użytkowane na podstawie umowy użytkowania. Wnioskodawca nie posiada bowiem nieruchomości, na podstawie innego tytułu prawnego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Takim tytułem bowiem nie jest trwały zarząd czy też użytkowanie. (...) nie wykonują bowiem władztwa nad przekazanymi w drodze trwałego zarządu albo użytkowania nieruchomościami i obiektami dla siebie w sposób odpowiadający posiadaniu. Z tego powodu Wnioskodawcę nie można uznać za posiadacza udostępnionych na podstawie trwałego zarządu, a w rezultacie za podatnika podatku od nieruchomości.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019r. poz. 1170 z późn. zm.) podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

1) właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3;

2) posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;

3) użytkownikami wieczystymi gruntów;

4) posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:

b) jest bez tytułu prawnego, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z powyższego przepisu wynika, że podatnikami podatku od nieruchomości są właściciele, posiadacze samoistni oraz użytkownicy wieczyści nieruchomości i obiektów budowlanych niezłączonych trwale z gruntem. Natomiast w przypadku nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa i jednostki samorządu terytorialnego obowiązek w podatku od nieruchomości ciąży na posiadaczach, jeśli ich posiadanie wynika z umowy zawartej z właścicielem lub Krajowym Ośrodkiem Wsparcia Rolnictwa. Oprócz umowy, posiadanie może wynikać z innego tytułu prawnego. Jak wskazuje się w doktrynie przykładem takiego tytułu jest decyzja o przekazaniu nieruchomości w trwały zarząd jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej.

Jak wynika z opisu zaistniałego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca posiada nieruchomości Skarbu Państwa na podstawie tzw. trwałego zarządu.

Instytucja trwałego zarządu uregulowana jest w przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2021r. poz. 1899), która określa zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego.

Zgodnie z art. 13 ust.1 ustawy z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw, nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu w tym mogą być przedmiotem oddania w trwały zarząd.

Trwały zarząd jest formą prawną władania nieruchomością przez jednostkę organizacyjną (art. 43 ust. 1 ustawy), a w jego ramach jednostka organizacyjna ma prawo korzystania z nieruchomości oddanej w trwały zarząd, a w szczególności do (art. 43 ust. 2 ustawy):

1) korzystania z nieruchomości w celu prowadzenia działalności należącej do zakresu jej działania;

2) wykonywania robót budowlanych, zgodnie z przepisami prawa budowlanego, za zgodą organu nadzorującego;

3) oddania nieruchomości lub jej części w najem, dzierżawę albo użyczenie na czas nie dłuższy niż czas, na który został ustanowiony trwały zarząd, z równoczesnym zawiadomieniem właściwego organu i organu nadzorującego, jeżeli umowa jest zawierana na czas oznaczony do 3 lat, albo za zgodą tych organów, jeżeli umowa jest zawierana na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub czas nieoznaczony, jednak na okres nie dłuższy niż czas, na który został ustanowiony trwały zarząd; zgoda jest wymagana również w przypadku, gdy po umowie zawartej na czas oznaczony strony zawierają kolejne umowy, których przedmiotem jest ta sama nieruchomość.

Jak wskazano wyżej podatnikiem podatku od nieruchomości jest podmiot, który posiada nieruchomości Skarbu Państwa, a posiadanie wynika z umowy lub innego tytułu prawnego, albo jest bez tytułu prawnego.

Zgodnie z art. 336 Kodeksu cywilnego, posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny).

Wnioskodawca niewątpliwie jest posiadaczem nieruchomości Skarbu Państwa, jak wynika z opisu zaistniałego stanu faktycznego sam wskazuje, że „dysponuje” tymi nieruchomościami. Poza tym, posiadanie nieruchomości wynika z istoty trwałego zarządu, który zakłada władanie nieruchomością, w tym korzystanie z nieruchomości w celu prowadzenia działalności, wykonywania robót budowlanych a także innych przejawów istnienia stanu posiadania zgodnych z ustawą o gospodarce nieruchomościami.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 września 2019 r. sygn. akt II FSK 3277/17 wskazano, iż „W literaturze i orzecznictwie podkreśla się, że przez "tytuł prawny", o którym mowa w omawianym przepisie, należy rozumieć m.in. trwały zarząd, zarząd, użytkowanie oraz inne szczególne formy prawne gospodarowania nieruchomościami Skarbu Państwa i jednostki samorządu terytorialnego (por. L. Etel: Podatek od nieruchomości, rolny, leśny. Warszawa 2005, s. 167).

Pogląd ten jest w orzecznictwie dotyczącym podatku od nieruchomości ugruntowany i jednolity, a w ostatnich latach nie pojawiło się żadne orzeczenie w którym byłby podważany:

- w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lutego 2018 r. II FSK 1700/17 stwierdzono, że „Za "inny tytuł prawny" w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a u.p.o.l. można uznać decyzję o ustanowieniu trwałego zarządu nieruchomości”

- w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 grudnia 2011 r. II FSK 945/10 i z dnia 5 września 2006 r. II FSK 1090/05 stwierdzono, że „Przykładem innego tytułu prawnego posiadania w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 84 ze zm.) jest przekazanie nieruchomości w trwały zarząd jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. Podatnikiem podatku od nieruchomości będzie w takim przypadku podmiot, na rzecz którego przedstawiciel Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego ustanowił zarząd nieruchomością”,

- w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 10 lutego 2021 r. I SA/Ol 809/20 stwierdzono, że „W ocenie Sądu fakt sprawowania przez skarżącego trwałego zarządu nieruchomościami Skarbu Państwa przesądza o uznaniu go za podatnika podatku od nieruchomości, z uwagi na wypełnienie dyspozycji art. 3 ust. 1 pkt 4 lit.a u.p.o.l., który mówi o posiadaniu nieruchomości (...) stanowiących własność Skarbu Państwa (...), jeżeli posiadanie wynika z umowy zawartej z właścicielem (...) lub z innego tytułu prawnego (...). Podstawą dysponowania nieruchomościami jest w analizowanym przypadku decyzja o trwałym zarządzie, wydana na podstawie art. 43 i art. 45 u.g.n., co jest niesporne między stronami.”

Odnosząc powyższe do zaistniałego stanu faktycznego, organ podatkowy uznaje, że Wnioskodawca posiada nieruchomości w trwałym zarządzie tj. na podstawie innego tytułu prawnego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a) u.p.o.l., co implikuje uznanie go podatnikiem podatku od nieruchomości. W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Prezydent Miasta Krakowa Krajowa, Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-549 Kraków.

Pokaż metkę