interpretacja 199

Rodzaj dokumentu interpretacja indywidualna

Sygnatura                PD-03-4.3120.8.2.2022.GK

Data                         2022.04.12

Autor                       Prezydent Miasta Krakowa

Istota interpretacji Podatek od nieruchomości – przebudowa budynku

Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 w związku z art. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).

Osoba odpowiedzialna za wyłączenie powyższych danych: Grzegorz Kasprzak

 

INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PODATKOWA

 

Działając na podstawie art. art. 14b § 1 w zw. z art. 14j § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 1 marca 2022 r. o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości

uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy w świetle przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, jest nieprawidłowe.

 

UZASADNIENIE

 

I

W dniu 1 marca 2022 r. do Prezydenta Miasta Krakowa wpłynął wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości.

Wnioskodawca przedstawił opis zdarzenia przyszłego, w którym podał, że prowadzi działalność gospodarczą związaną z robotami budowlanymi związanymi ze wznoszeniem budynków oraz obsługą rynku nieruchomości. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zakupił grunt oznaczony działką ewidencyjną nr (…) obr. (…) (…) przy ul. (…), by przeprowadzić na niej przedsięwzięcie deweloperskie.

W związku z własnością nieruchomości Wnioskodawca uiszcza podatek od nieruchomości, którego podstawę stanowią grunty, budynki lub ich części i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Na podstawie decyzji nr (…) z dnia (…) 2021 r. wydanej przez Prezydenta Miasta Krakowa, będącej decyzją zamienną decyzji nr (…) z dnia (…) 2019 r. wydanej przez Prezydenta Miasta Krakowa dotyczącej zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na wykonywanie robót budowlanych, wnioskodawca na przełomie kwietnia/maja planuje rozpocząć prace budowlane polegające na przebudowie budynku znajdującego się na ww. nieruchomości.

Wnioskodawca w deklaracji DN-1 za rok 2022 wskazał wielkość powierzchni budynku odpowiadającą stanowi budynku z dnia 1 stycznia. Z powodu przebudowy budynek znajdujący się na nieruchomości od kwietnia 2022 roku do kwietnia 2023 roku (planowo) pozostanie bez dachu i przegród budowlanych. Po rozpoczęciu przebudowy Wnioskodawca planuje złożyć korektę deklaracji DN-1 za rok 2022 ze wskazaniem części powierzchni budynku, która powstała wskutek przebudowy. Może dojść do sytuacji, w której tymczasowo na terenie nieruchomości nie będzie żadnej powierzchni użytkowej budynku mogącej być przedmiotem opodatkowania (będzie ona równa 0 m2). Wszystkie etapy przebudowy będą udokumentowane w dzienniku budowy.

 

II

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się o wykładnię przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych, poprzez odpowiedź na pytanie czy podstawa opodatkowania podatkiem od nieruchomości powinna ulec zmniejszeniu o część powierzchni użytkowej budynku, która nie spełnia przesłanek uznania jej za obiekt podlegający opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości?

 

III

Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym, podstawa opodatkowania podatkiem od nieruchomości powinna ulec zmniejszeniu o część powierzchni użytkowej budynku, która nie spełnia przesłanek uznania jej za obiekt podlegający opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu rozebrania części budynku.

Stosownie do art. 6 ust. 3 u.p.o.l. jeżeli w trakcie roku podatkowego zaistniało zdarzenie mające wpływ na wysokość opodatkowania w tym roku, a w szczególności zmiana sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania lub jego części, podatek ulega obniżeniu lub podwyższeniu, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło to zdarzenie. Przepis ten będzie miał niewątpliwie zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

Budynkiem w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 1 u.p.o.l. podstawę opodatkowania stanowi dla gruntów-powierzchnia; dla budynków lub ich części - powierzchnia użytkowa; dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych - ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego.

W przypadku przebudowy budynku w ten sposób, że straci on przegrody budowlane oraz dach, straci on przymioty budynku w rozumieniu ww. definicji. W konsekwencji traci on podstawę do opodatkowania.

Powyższe potwierdza wyrok WSA z dnia 23 lutego 2011 r., III SA/Po 792/10 Wygaśnięcie obowiązku podatkowego należy wiązać z momentem, którym dany obiekt traci przymioty określone w definicji budynku i w tym zakresie winno być przeprowadzone stosowne postępowanie dowodowe. Zgodnie natomiast z Glossą do wyroku WSA z dnia 23 lutego 2011 r., III SA/Po 792/10 B. Pahl, dokumentowanie przebiegu robót budowlanych (rozbiórkowych) jest niezmiernie istotne w kontekście ustalenia momentu wygaśnięcia obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości. Z treści dziennika budowy (rozbiórki) powinno wynikać, w jakiej dacie nastąpiło np. zdjęcie dachu, wyburzenie ścian, likwidacja fundamentów itp. Jest to bardzo ważne, gdyż data wystąpienia jednego z tych zdarzeń (z reguły będzie to w pierwszej kolejności zdjęcie dachu) ustali moment wygaśnięcia obowiązku podatkowego.

Obowiązek ten wygaśnie, stosownie do art. 6 ust. 4 u.p.o.l., z upływem miesiąca, w którym okoliczność ta nastąpiła. Oznacza to, że obowiązek podatkowy może wygasnąć jeszcze przed całkowitym zakończeniem robót budowlanych (rozbiórkowych). Trafnie zatem podkreśla skład orzekający WSA w Poznaniu, że prace rozbiórkowe rozciągnięte są w czasie, wobec czego jeszcze przed definitywnym zakończeniem rozbiórki może dojść do wygaśnięcia obowiązku podatkowego na skutek utraty przez obiekt podlegający rozbiórce cech konstytutywnych budynku w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

W niniejszej sprawie budynek długotrwale pozostanie bez przegród budowlanych oraz dachu, w konsekwencji nie będzie mógł być uznany za przedmiot opodatkowania.

Jeśli uznamy jednak, że budynek istnieje nadal to wówczas i tak ulega zmianie wysokość powierzchni użytkowej budynku tj. wysokość powierzchni opodatkowania w zakresie części budynku, która straciła cechy wymagane przez ustawodawcę i pozwalające na opodatkowanie go podatkiem od nieruchomości.

Stanowisko wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z dnia 16.04.2018 r., WPO-KP.310.1.2018.KD wydanej przez Prezydenta Miasta Wrocławia.

W oparciu o powyższe, wnioskodawca uważa, że należy zmniejszyć podstawę opodatkowania nieruchomości na czas przebudowy budynku.

 

IV

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019r. poz. 1170 z późn. zm. – dalej upol) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1) grunty;

2) budynki lub ich części;

3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Podstawą opodatkowania dla budynków lub ich części stanowi ich powierzchnia użytkowa (art. 4 ust. 1 pkt upol).

Budynkiem jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 1a ust. 1 pkt 1) upol).

W niniejszej sprawie jak podaje Wnioskodawca istnieje obiekt budowlany będący budynkiem, który w przyszłości ma być przedmiotem przebudowy. W związku z przebudową, którą zaplanowano od kwietnia 2022r. do kwietnia 2023r., budynek pozostanie bez dachu i przegród budowlanych.

Z art. 3 pkt 7a ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021r. poz. 2351) wynika, że przebudowa to wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

W szczególności przebudowa różni się od rozbiórki, ponieważ ta pierwsza może obejmować czasowe usunięcie elementów konstrukcyjnych budynku takich jak dach czy ściany, ale finalnie po zakończeniu robót budowlanych, w dalszym ciągu będą one istniały, a przebudowywany obiekt budowlany nie utraci cech budynku. Inaczej sprawa wygląda w przypadku rozbiórki, której immamentną cechą jest dążenie do likwidacji budynku.

Opisana różnica niesie za sobą określone skutki podatkowe w podatku od nieruchomości. O ile bowiem budynek podlega likwidacji/rozbiórce, to w zakresie podatku od nieruchomości, oznacza to, że przestaje istnieć przedmiot opodatkowania. W takiej sytuacji wygaśnięcie obowiązku podatkowego należy wiązać z chwilą, w której dany budynek traci cechy charakterystyczne opisane w jego definicji w art. 1a ust. 1 pkt 1) upol. Taka sytuacja była właśnie przedmiotem orzekania Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 23 lutego 2011r. III SA/Po 792/10, przytoczonego przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i w odniesieniu do takiego stanu faktycznego (rozbiórka) organ podatkowy zgadza się z zawartymi w nim tezami.

Zupełnie inne skutki podatkowe niesie za sobą sytuacja opisana we wniosku, tzn. gdy Wnioskodawca zamierza podjąć się jedynie przebudowy budynku. W ramach planowanych robót budowlanych, we wskazanym przez Wnioskodawcę okresie, budynek będzie pozbawiony dachu i przegród budowlanych. Jednak sama procedura przebudowy nie zakłada, że budynek przestanie istnieć. Nie ulega wątpliwości, że jeżeli jest taka konieczność, w trakcie przebudowy inwestor może czasowo rozebrać czy to dach, czy to ściany czy też inne elementy konstrukcyjne w celu ich wymiany, remontu bądź dokonania stosownych przeróbek odpowiadających zaplanowanej przebudowie. Jednak przebudowa zakłada prowadzenie robót budowalnych na istniejącym budynku i nie zakłada jego likwidacji. Efektem przebudowy nie będzie także powstanie nowego budynku, co do którego dopiero powstanie obowiązek podatkowy.

Powyższe argumenty mają odzwierciedlenie w bieżącym orzecznictwie sądów administracyjnych.

W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 2 lutego 2022 r. I SA/Bk 492/21 stwierdzono, że jeżeli dany budynek istnieje nieprzerwanie to jego przebudowa mająca na celu zmianę parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego nie powoduje wygaśnięcia obowiązku podatkowego.

Natomiast w wyroku tego samego sądu z dnia 17 listopada 2021 r. I SA/Bk 290/21, sąd orzekł, iż fakt przejściowego rozebrania określonych elementów budynku nie pozbawia tego budynku jego pierwotnych cech w danym okresie. Powołując się na inne orzecznictwo, sąd wskazał, „że dopiero obiekt całkowicie i trwale pozbawiony dachu przestaje być budynkiem w rozumieniu prawa (por. wyroki NSA z 12 czerwca 2019 r., sygn. akt II FSK 1903/17; z 25 maja 2018 r., sygn. akt II FSK 1273/16, dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych - dalej "CBOSA").” Natomiast jeśli „z uwagi na prowadzone roboty budowlane, budynek (…) mógł być w pewnym okresie pozbawiony dachu, to był to stan wyłącznie tymczasowy.”

W dalszej części uzasadnienia sąd wskazał, że „istotne jest to, że wskazana decyzja nie dotyczy budowy nowego budynku, ale przebudowy i zmiany sposobu użytkowania budynku już istniejącego. Nie jest to zatem sytuacja tożsama ze stanem, gdy wznoszony jest zupełnie nowy obiekt budowlany. Jak wskazuje się w orzecznictwie, jeżeli dany budynek istnieje nieprzerwanie, to jego przebudowa mająca na celu zmianę parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego nie powoduje wygaśnięcia obowiązku podatkowego (por. wyrok NSA z dnia 25 sierpnia 2016 r., sygn. akt II FSK 2575/14, CBOSA).” Powyższe ustalenia pozwoliły sądowi przyjąć, że przebudowa mająca na celu dostosowanie budynku magazynowego do funkcji mieszkalnej, pozostaje bez wpływu na istnienie obowiązku podatkowego.

Podobnie „fakt odnawiania budynków, remontowania nie pozbawia ich przez ten okres cech budynku. Nawet przejściowe rozebranie któregoś elementu nie pozbawia budynku jego pierwotnych cech, gdyż jest to naturalna kolej rzeczy, że w celu ułożenia nowego materiału należy zdjąć poprzedni materiał np. przy pękniętej ścianie, stropie, więźbie dachowej itp.” (wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 23 października 2020 r. I SA/Bk 135/20 i z dnia 21 października 2020 r. I SA/Bk 187/20).

Mając powyższe na uwadze, organ podatkowy stwierdza, że skoro przebudowa budynku, w ramach której np. dach ulega czasowej rozbiórce, nie powoduje możliwości uznania, iż budynek przestał istnieć, to tym bardziej nie jest dopuszczalne na czas takiej przebudowy dokonanie korekty deklaracji o nieruchomościach poprzez obniżenie podlegającej opodatkowaniu powierzchni użytkowej takiego budynku.

Jak wskazano w przytoczonych wyżej wyrokach, czas trwania przebudowy budynku, niezależnie od zakresu związanych z tym robót budowlanych, nie może być utożsamiany z nieistnieniem budynku. Konsekwentnie należy przyjąć, że do czasu zakończenia przebudowy, powierzchnia takiego budynku nie uległa zmianie. Przyjęcie innej tezy byłoby nieuprawnioną i nie dającą się logicznie wytłumaczyć niekonsekwencją. Dlatego organ podatkowy nie podziela w tym zakresie przywołanego we wniosku stanowiska Prezydenta Miasta Wrocławia wyrażonego w interpretacji indywidualnej z dnia 16.04.2018r., WPO-KP.310.1.2018.KD.

Odnosząc powyższe do zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, organ podatkowy uznaje, że w przypadku przebudowy budynku, na czas trwania związanych z tym robót budowlanych, nie jest możliwe zmniejszenie powierzchni budynku podlegającej opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

 

V

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Prezydent Miasta Krakowa Krajowa, Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-549 Kraków.