Interpretacja 202

Rodzaj dokumentu interpretacja indywidualna

Sygnatura               PD-03-1.3120.8.4.2022.MM

Data                        2022.07.21

Autor                       Prezydent Miasta Krakowa

Istota interpretacji Podatek od nieruchomości – zajęcie lokalu mieszkalnego na działalność gospodarczą

Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 w związku z art. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).

Osoba odpowiedzialna za wyłączenie powyższych danych: Małgorzata Matłok

 

INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PODATKOWA

Działając na podstawie art. 14b § 1 w zw. z art. 14j § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 26 kwietnia 2022 r. o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości

uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy w świetle przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

 

UZASADNIENIE

I

W dniu 26 kwietnia 2022 r. do Prezydenta Miasta Krakowa wpłynął wniosek (….) Spółki z o.o. w Krakowie o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości. Wniosek został przesłany drogą elektroniczną jak również został on podpisany elektronicznie, przy czym załączone do niego załączniki nie zostały podpisane elektronicznie jedynie stanowiły pliki sporządzone w formacie PDF. Zgodnie Ordynacją podatkową opis zdarzenia przyszłego jak również stanowisko wnioskodawcy w sprawie stanowi integralną część wniosku, sporządzenie go w formie załącznika do wniosku, który nie został podpisany elektronicznie nie spełnia wymogów tej ustawy. Załącznik „Opis zdarzenia przyszłego i stanowisko wnioskodawcy” nie został podpisany elektronicznie zatem nie można było przyjąć, iż treść zawarta w ww. załączniku jest opisem stanu faktycznego i stanowiskiem prawnym prezentowanym przez Wnioskodawcę. Ponadto przedłożone pełnomocnictwo nie spełniało wymagań nałożonych przepisami Ordynacji podatkowej ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.) zwanej dalej Ordynacją podatkową.

Mając powyższe na uwadze organ podatkowy na podstawie art. 169 § 1 i § 4 w zw. z art. 14h i 14j oraz art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej postanowieniem PD-03-1.3120.8.4.2022.MM z dnia 30 maja 2022 r. wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków. W dniu 3 czerwca 2022 r. Wnioskodawca drogą elektroniczną uzupełnił braki do których został zobowiązany ww. wezwaniem.

Wnioskodawca przedstawił opis zdarzenia przyszłego. Jak wskazał we wniosku jest spółką prawa handlowego z siedzibą w Krakowie, zawiązaną na mocy umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z dnia (...) r. Spółka wpisana jest do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez ( ….. ) pod nr KRS 0000………... Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r. poz. 162, z późn. zm.) m.in. w następującym zakresie:

a) kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (PKD 68.10.Z);

b) wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z);

c) pośrednictwo w obrocie nieruchomościami (PKD 68.31.Z);

d) zarządzanie nieruchomościami na zlecenie (PKD 68.32.Z).

Wyżej wskazane usługi sklasyfikowane są według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) w Dziale 68 - Usługi związane z obsługą rynku nieruchomościami.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w lokalu użytkowym znajdującym się przy ul. (…) w Krakowie, który zajmuje pod swoją siedzibę. Przedmiotowy lokal stanowi jednocześnie siedzibę władz Wnioskodawcy. W przedmiotowym lokalu Wnioskodawca planuje wszystkie przedsięwzięcia gospodarcze, jak również podejmuje strategiczne decyzje dotyczące kierunków działania spółki. W lokalu tym przebywają także na stałe wszyscy pracownicy Wnioskodawcy.

Wnioskodawca planuje w przyszłości realizację przedsięwzięcia gospodarczego polegającego na zakupie na krakowskim rynku pierwotnym lub wtórnym samodzielnych lokali mieszkalnych w celu przeprowadzenia w nich generalnego remontu, a następnie w celu ich dalszej sprzedaży nowym nabywcom (tzw. flipping). W zakupionych lokalach mieszkalnych Wnioskodawca nie zamierza bezpośrednio prowadzić działalności gospodarczej, w szczególności zakupione lokale mieszkalne nie będą zajęte przez Wnioskodawcę lub jego pracowników pod biuro lub siedzibę spółki, jak również nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę lub jego pracowników jako pomieszczenia służące bezpośrednio do prowadzenia w nich działalności gospodarczej. W zakupionych lokalach mieszkalnych Wnioskodawca zamierza przeprowadzić - za pośrednictwem podwykonawców - generalny remont w celu podniesienia wartości zbywczej tych lokali. Następnie Wnioskodawca zamierza sprzedać lokale nowym nabywcom. Wszystkie zakupione przez Wnioskodawcę lokale będą samodzielnymi lokalami mieszkalnymi w rozumieniu właściwych przepisów ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r. poz. 1048) i będą stanowiły wyłączną własność Wnioskodawcy. W okresie od dnia zakupu do dnia sprzedaży każdego z lokali mieszkalnych Wnioskodawca nie zamierza zmieniać sposobu użytkowania lokali w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r. poz. 2351, z późn. zm.).

Wszystkie wyżej opisane lokale mieszkalne zakupione przez Wnioskodawcę z zamiarem ich wyremontowania oraz dalszej sprzedaży nowym nabywcom (tzw. flipping) Wnioskodawca zamierza opodatkować podatkiem od nieruchomości w stawce przewidzianej dla budynków mieszkalnych, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt. 2) lit. a) ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn, Dz. U. z 2019 r. poz. 1170, z późn. zm.).

 

II

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się o wykładnię przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (tj. Dz. U. 2022 poz. 1452.; dalej też u.p.o.l. lub ustawa o podatkach i opłatach lokalnych) poprzez odpowiedź na pytanie:

Czy w odniesieniu do opisanego wyżej zdarzenia przyszłego Wnioskodawca będzie miał prawo zastosować stawkę podatku od nieruchomości przewidzianą dla budynków mieszkalnych, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt. 2) lit. a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 1170, z późn. zm.)?

 

III

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że odniesieniu do lokali mieszkalnych zakupionych z zamiarem ich wyremontowania oraz dalszej sprzedaży nowym nabywcom (tzw. flipping) będzie miał prawo zastosować stawkę podatku od nieruchomości przewidzianą dla budynków mieszkalnych, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt. 2 lit. a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. We wniosku Wnioskodawca wskazuje, iż godnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 1170, z późn. zm.; dalej jako:,,ustawa") opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają m.in. ,,budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Definicja,, gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej" znajduje się w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym są to ,,grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z zastrzeżeniem ust. 2a". Wyjątek, o którym mowa w ust. 2a tego przepisu dotyczy m.in. ,,budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami", które zgodnie z ustawą nie zaliczają się do gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej”. Maksymalne, roczne stawki podatku od nieruchomości zostały z kolei określone w art. 5 ust. 1 ustawy. Przepis ten przewiduje niższą stawkę podatku od nieruchomości dla ,,budynków mieszkalnych", a wyższą dla ,,budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz dla budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej".

Zdaniem Wnioskodawcy wykładnia wyżej przytoczonych przepisów ustawy prowadzi do następujących wniosków:

a) ogólną zasadą jest, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości w stawce właściwej dla budynków ,,związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej" podlegają wszystkie budynki będące w posiadaniu przedsiębiorcy (art. 2 ust. 1 pkt. 3 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy);

b) wyjątkiem od reguły opisanej w ppkt a) są znajdujące się w posiadaniu przedsiębiorcy budynki mieszkalne (art. 1a ust. 2a pkt 1 ustawy);

c) wyjątek opisany w ppkt (b) nie dotyczy jednak budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy).

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż należy dojść do wniosku, że aby budynek mieszkalny mógł zostać opodatkowany wyższą stawką podatku od nieruchomości, budynek ten musi zostać ,,zajęty" na prowadzenie działalności gospodarczej. Przepisy ustawy nie definiują pojęcia ,,zajęcia" budynku na prowadzenie działalności gospodarczej. Niewątpliwie jednak wykładnia językowa przepisów ustawy prowadzi do następujących wniosków:

a) pojęcie ,,zajęcia" budynku na prowadzenie działalności gospodarczej jest pojęciem węższym od pojęcia budynku ,,związanego" z działalnością gospodarczą;

b) budynek ,,zajęty" na prowadzenie działalności gospodarczej jest także budynkiem ,,związanym" z działalnością gospodarczą; pomiędzy tymi pojęciami zachodzi więc logiczny stosunek nadrzędności pojęcia ,,związany" z działalnością gospodarczą wobec pojęcia ,,zajęty" na prowadzenie działalności gospodarczej (innymi słowy, pojęcie ,,zajęty" zawiera się w pojęciu ,,związany").

Zdaniem Wnioskodawcy orzecznictwo sądów administracyjnych wydane na przestrzeni ostatnich lat wskazywało wyraźnie, że o ,,zajęciu" budynku mieszkalnego na prowadzenie działalności gospodarczej można mówić jedynie wtedy, gdy budynek zostanie przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej w wyłączeniem funkcji mieszkalnych oraz innych związanych z zamieszkiwaniem w budynku. Tym samym „zajęcie” budynku na prowadzenie działalności gospodarczej należy rozumieć dosłownie, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego wyrazu, a więc jako uczynienie z budynku miejsca, w którym w sposób bezpośredni prowadzona jest działalność gospodarcza. Tylko bowiem faktyczne (rzeczywiste) zajecie budynku lub jego części na prowadzenie działalności gospodarczej może prowadzić do możliwości opodatkowania nieruchomości wyższą stawką (tak m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 1 czerwca 2011 r., I SA/Sz 164/11).

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca wskazuje, iż planuje w przyszłości realizację przedsięwzięcia gospodarczego polegającego na zakupie na krakowskim rynku pierwotnym lub wtórnym samodzielnych lokali mieszkalnych w celu przeprowadzenia w nich generalnego remontu, a następnie w celu ich dalszej sprzedaży nowym nabywcom (tzw. flipping). W zakupionych lokalach mieszkalnych Wnioskodawca nie zamierza bezpośrednio prowadzić działalności gospodarczej, w szczególności zakupione lokale mieszkalne nie będą zajęte przez Wnioskodawcę lub jego pracowników pod biuro lub siedzibę spółki, jak również nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę lub jego pracowników jako pomieszczenia służące bezpośrednio do prowadzenia działalności gospodarczej. W okresie od dnia zakupu do dnia sprzedaży każdego z lokali mieszkalnych Wnioskodawca nie zamierza także zmieniać sposobu użytkowania zakupionych lokali, w szczególności nie zostanie przez Wnioskodawcę wyłączona funkcja mieszkalna tych lokali. Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wyżej opisane lokale mieszkalne nie zostaną ,,zajęte" na prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. W ocenie Wnioskodawcy lokalem „zajętym” przez Wnioskodawcę na prowadzenie działalności gospodarczej jest lokal użytkowy znajdujący się przy ul. (…) w Krakowie, który Wnioskodawca zajmuje pod swoją siedzibę i biuro, i w którym na stałe przebywają pracownicy Wnioskodawcy. Lokale mieszkalne, które Wnioskodawca zamierza zakupić będą jedynie stanowiły swego rodzaju towar, którym Wnioskodawca zamierza handlować na rynku, co wynika ze specyfiki działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami (tak też Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 lipca 2009 roku, sygn. II FSK 460/08). Ponadto Wnioskodawca podkreślił, że skoro przepisy ustawy nie definiują pojęcia ,,zajęcia" budynku na prowadzenie działalności gospodarczej, to w sytuacji wątpliwej nie jest dopuszczalne stosowanie rozszerzającej, profiskalnej wykładni przepisów podatkowych, która w sposób oczywisty byłaby niekorzystna dla podatnika. Takiej rozszerzającej wykładni przepisów podatkowych stoi na przeszkodzie przepis art. 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r, poz. 1540, z późn. zm.), zgodnie z którym, „niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika". W ocenie Wnioskodawcy brak ustawowej definicji pojęcia ,,zajęcia" budynku na prowadzenie działalności gospodarczej w kontekście opisanego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego rodzi istotne wątpliwości, których nie da się usunąć posługując się jedynie standardowymi regułami wykładni językowej przepisów ustawy. Jednoznaczne usunięcie zaistniałych wątpliwości byłoby możliwe jedynie w drodze zmiany przepisów ustawy i wprowadzenia do jej treści ustawowej definicji pojęcia ,,zajęcia" budynku na prowadzenie działalności gospodarczej, Przy braku takiej ustawowej definicji, pojęcie ,,zajęcia" budynku na prowadzenie działalności gospodarczej należy rozumieć wąsko, a we wszystkich sytuacjach wątpliwych należy stosować wykładnię przepisów korzystną dla podatnika.

 

IV

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1452) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1) grunty;

2) budynki lub ich części;

3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Podstawę opodatkowania (art. 4 ust. 1 upol) stanowi:

1) dla gruntów - powierzchnia;

2) dla budynków lub ich części - powierzchnia użytkowa;

3) dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej,
z zastrzeżeniem ust. 4-6 - wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji
w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych - ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego.

Natomiast podatnikami podatku od nieruchomości (art. 3 ust. 1 u.p.o.l) są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

1) właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3;

2) posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;

3) użytkownikami wieczystymi gruntów;

4) posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:

a) wynika z umowy zawartej z właścicielem, Krajowym Ośrodkiem Wsparcia Rolnictwa lub
z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,

b) jest bez tytułu prawnego, z zastrzeżeniem ust. 2.

Budynkiem w rozumieniu ustawy podatkowej jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. ustawodawca wyróżnia między innymi następujące stawki podatku od nieruchomości od budynków lub ich części:

a) mieszkalnych,

b) związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Według art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.ol. budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej - to budynki będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z zastrzeżeniem ust. 2a, który z tej kategorii wyłącza budynki mieszkalne.

Jednak jak wskazano wyżej, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. budynki o charakterze mieszkalnym mogą być opodatkowane stawką jak dla budynków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą jeśli są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej.

W ustawie podatkowej brak jest wyjaśnienia pojęcia „zajęte”. Czasownik, od którego ten imiesłów przymiotnikowy pochodzi, czyli "zająć", znaczy "zapełnić sobą jakąś przestrzeń, wypełnić jakiś okres czasu" (Słownik języka polskiego pod red. S. Skorupki, H. Auderskiej i Z. Łempickiej, wyd. PWN, Warszawa 1968, s. 966). Wobec tego tylko faktyczne zajęcie budynku lub jego części na prowadzenie działalności gospodarczej prowadzi do możliwości jego opodatkowania stawką przewidzianą w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b u.p.o.l. Faktycznego zajęcia nieruchomości na cele prowadzonej działalności gospodarczej nie można jednak utożsamiać z jej fizycznym zajęciem.

W praktyce, w aktualnym orzecznictwie sądów administracyjnych za zajęcie budynku mieszkalnego lub jego części na prowadzenie działalności gospodarczej uznaje się nie tylko sytuacje, gdy podatnik-przedsiębiorca wprost zajmie lokal lub lokale mieszkalne na swoją działalność, np. przeznaczając je na biuro, ale także wtedy, gdy podatnik taki z uwagi na rodzaj prowadzonej działalności będzie pośrednio wykorzystywał budynek mieszkalny do prowadzenia tej działalności np. wynajmując go (wyrok WSA w Łodzi z 19.01.2021 r., I SA/Łd 555/20, LEX nr 3119488). Jak w skazuje z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku II FSK 1270/19 budynek mieszkalny (część budynku), może zostać uznany za zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej, co uzasadnia zastosowanie stawek podatkowych przewidzianych w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) u.p.o.l., jeżeli stanowi element przedsiębiorstwa i jest bezpośrednio związany z wykorzystywaniem go w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Ustaleniom w tym zakresie przede wszystkim podlega rodzaj prowadzonej działalności i znaczenie budynku mieszkalnego (części budynku) w osiąganiu efektów tej działalności, czyli zysku. Jeżeli bez wykorzystania budynku mieszkalnego lub jego części, przedsiębiorca nie będzie mógł zrealizować zamierzenia gospodarczego, to będzie to oznaczało, że zajął budynek lub jego część na cele prowadzonej działalności gospodarczej. W ocenie tutejszego organu podatkowego o prowadzeniu działalności gospodarczej można mówić nie tylko w przypadku faktycznego wykonywania usług w danym budynku czy lokalu ale również wówczas, gdy wykonywane są tam działania wpisujące się w profil działalności danego podmiotu np. remont, odnowa lokalu, poszukiwanie nabywców, działania reklamowe i marketingowe.

Z opisu zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji, wynika, że przedmiotem działalności Spółki jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. W ramach przyjętego w prowadzonej działalności gospodarczej przez spółkę modelu biznesowego Spółka zleca zewnętrznym podmiotom dokonanie prac remontowych celem przygotowania lokalu do sprzedaży i podniesienia ich wartości zbywczej. Następnie wnioskodawca zamierza sprzedać lokale nowym nabywcom.

Jak wskazuje się w orzecznictwie już podjęcie prac remontowych zmierzających do osiągniecia konkretnego celu gospodarczego (wynajem, sprzedaż) stanowi o zajęciu budynku na prowadzenie działalności gospodarczej. Przykładowo WSA w Szczecinie w wyroku I SA/Sz 479/17 wskazał, że „Adaptacja, remonty budynków do prowadzenia zamierzonej w przyszłości działalności gospodarczej stanowią jeden z wyznaczników prowadzenia tejże działalności.” W tym samym tonie wypowiedział się również WSA w Gliwicach w wyroku I SA/Gl 18/16 gdzie podkreślono, że „czynności wstępne, przygotowawcze m. in. nabycie spornego budynku i dalsze działania zmierzające do wytworzenia w tym budynku lokali mieszkalnych, a następnie ich zbycie oznaczają, że w sposób faktyczny budynek ten wykorzystywany był i jest przez Spółkę do tak określonej działalności gospodarczej”. Wszelkie czynności jak np. remont i wyposażenie lokali mieszkalnych mają służyć zmianie parametrów lokalu mieszkalnego, podwyższyć jego standard, co pozwoli Spółce odsprzedać lokal z zyskiem, a więc osiągnąć zamierzony cel gospodarczy. Zarówno w doktrynie, jak i judykaturze przyjmuje się że dany przedmiot opodatkowania (np. grunt, budynek), jest zajęty na działalność gospodarczą gdy wykonywane są na nim czynności składające się na prowadzenie określonego rodzaju działalności gospodarczej. Inaczej rzecz ujmując budynki/grunty, na których mają miejsce działania powodujące osiągnięcie zamierzonych celów lub konkretnego rezultatu związanego z działalnością gospodarczą to budynki/grunty zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej (np. np. NSA z dnia 12 kwietnia 2012 r. sygn. akt II FSK 1772/10, z dnia 16 lutego 2006 r. sygn. akt II FSK 301/05, z dnia 3 kwietnia 2015 r. sygn. akt II FSK 606/13). W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca przyznaje wprost, że dokonywane prace remontowe w budynku służyły osiągnięciu celu gospodarczego Spółki polegającego na sprzedaży wcześniej nabytego mieszkania.

Bez znaczenia pozostaje tu fakt, że mamy do czynienia z budynkiem mieszkalnym. Stawki podatku przewidziane w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b u.p.o.l., nie zostały uzależnione bowiem od fizycznego zajęcia budynku mieszkalnego lub jego części w celu prowadzenia w nich działalności gospodarczej. Ustawodawca w omawianym przepisie użył sformułowania "zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej", nie zaś "w których prowadzona jest działalność gospodarcza". Nie zawsze przedsiębiorca do osiągnięcia efektów swojej działalności będzie musiał "fizycznie" wykorzystywać składniki swojego majątku. Jeżeli rodzaj danej działalności za tym przemawia, składniki takie będą wykorzystywane przez niego w sposób pośredni, umożliwiający przedsiębiorcy prawidłowe prowadzenie działalności gospodarczej. O sposobie wykorzystania danej nieruchomości nie przesądza więc wyłącznie jego charakter określony np. w Ewidencji Gruntów i Budynków, lecz również sposób jego faktycznego, rzeczywistego wykorzystania. W przedmiotowym stanie faktycznym nieruchomość od chwili jej nabycia przez spółkę, a następnie przez czas wykonywania przez nią (lub inne zaangażowane podmioty) remontu, nie realizuje funkcji mieszkaniowej dla właścicieli nieruchomości (spółki). Nabyta przez spółkę nieruchomość (mieszkanie) z uwagi na charakter prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej i przyjęty przez nią model biznesowy uzyskuje status sui generis „towaru handlowego”, który jest przez jej właściciela modyfikowany, modernizowany i zmieniany celem nadania mu odpowiednich dla wymagań rynkowych cech i walorów, umożliwiający spółce jego odsprzedaż, jak należy domniemywać z odpowiednią marżą zysku. Sprzeczne więc z faktami i logiką byłoby uznanie, że za okres w którym spółka pozostaje właścicielem nieruchomości (mieszkania) z uwagi na przyjęty przez spółkę model biznesowy należy w stosunku do tejże nieruchomości zastosować stawkę właściwą dla funkcji mieszkalnej, skoro nie jest ona w tym okresie realizowana przez przedsiębiorcę. Decydujące znaczenie dla zastosowania właściwej stawki podatku od nieruchomości ma zatem faktyczne gospodarcze przeznaczenie budynku mieszkalnego (jego części) przez przedsiębiorcę do realizacji określonego rodzaju działalności, Istotne jest, czy budynek lub jego część wykorzystywany jest do realizacji gospodarczych celów przedsiębiorcy (II FSK 1270/19). Nie należy utożsamiać wskazanego przez spółkę stanu faktycznego z sytuacją, gdy w nieruchomości (mieszkaniu) mającej funkcję mieszkaniową remontu dokonuje sam właściciel, dostosowując ją do własnych potrzeb, gdyż w takiej sytuacji nie mamy do czynienia z gospodarczym przeznaczeniem lokalu mieszkalnego, a z zaspokajaniem własnych potrzeb mieszkaniowych.

Ponadto należy jednoznacznie wskazać, że wszystkie opisane przez Spółkę działania (od momentu zakupu do sprzedaży) wpisują się w definicję działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt. 4 działalnością gospodarczą jest działalność, o której mowa w ustawie z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, a więc zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły (art. 3 ustawy Prawo przedsiębiorców).

Zorganizowany i ciągły sposób działania w obrocie gospodarczym oznacza prowadzenie działalności w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. Zarobkowy charakter natomiast oznacza iż konkretne działania Spółki nastawione są na osiągnięcie zysku. Zgodnie z wnioskiem, zamierzeniem Spółki jest bez wątpienia zakup lokali mieszkalnych, zlecenie zewnętrznym podmiotom dokonanie prac remontowych celem podniesienia wartości lokali, a następnie ich sprzedaż. Wszystkie te czynności wykonywane są zgodnie z wnioskiem o wydanie interpretacji w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a więc nastawione są na osiągnięcie zysku.

Podjęte działania od momentu zakupu poprzez remont i wystawienie na sprzedaż, stanowią elementy procesu zmierzającego do realizacji celu prowadzonej działalności gospodarczej w ramach wskazanego przez Wnioskodawcę PKD (68.10.Z). Lokale opisane we wniosku nie miały zaspokajać potrzeb mieszkaniowych osób zarządzających Spółką, a były od momentu zakupu traktowane jako towar który po wykonaniu określonych prac będzie sprzedany, co przełoży się na dochód Spółki. Prowadzenie przez wnioskodawcę działalności gospodarczej w oparciu i dzięki posiadanym, ulepszanym i następnie zbywanym lokalom mieszkalnym przesądza o tym, że lokale te od momentu zakupu do momentu zbycia zajęte są na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy bowiem uwzględnić fakt, że działania podejmowane przez podatnika skutkujące zajęciem nieruchomości na działalność gospodarczą mogą mieć różnorodny charakter w zależności od etapu prowadzonego przedsięwzięcia, a także specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe organ podatkowy uznaje, że na gruncie opisanego stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

V

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r., poz. 329) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Prezydent Miasta Krakowa, Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-541 Kraków.