Prace nad sporządzeniem planu prowadzone były przez wykonawcę zewnętrznego -
INSTYTUT ROZWOJU MIAST w Krakowie (ob. INSTYTUT ROZWOJU MIAST I REGIONÓW)
Opis z okresu obowiązywania całego obszaru planu: Rozwój Krakowa to nie tylko nowe tereny inwestycji. To również troska o to, co decyduje o atrakcyjności i pięknie miasta, o tym, że dobrze się tu mieszka, pracuje i wypoczywa. Ochrona i regulowanie prawem lokalnym możliwości przemian Salwatora, jego piękna i niepowtarzalnego klimatu jest krokiem ku utrwaleniu takich wartości. W zachodniej części miasta jest miejsce, które z całą pewnością zna każdy mieszkaniec Krakowa.
Stąd, ze Zwierzyńca, prowadzi piękny, spacerowy trakt w kierunku Kopca Kościuszki, Sikornika i dalej, w kierunku Lasu Wolskiego. Tutaj, nad brzegiem Rudawy w drugi dzień Świąt Wielkanocnych odbywa się tradycyjny jarmark Emaus. Stąd, spod bram klasztoru panien Norbertanek każdego roku w oktawę Bożego Ciała rusza pochód Lajkonika.
W miejscu, gdzie Rudawa uchodzi do Wisły, na stromym wiślanym brzegu ulokowany został już w XIII wieku klasztor Panien Norbertanek. Nieco wyżej, na stromym wzniesieniu wzgórza św. Bronisławy widać utopiony w zieleni Kościół Najświętszego Salwatora, którego powstanie sięga również czasów średniowiecza. Podobnie długą historię posiada niewielki, drewniany kościółek Św. Małgorzaty, zwany Gontyną. Podążając dalej, wznoszącą się stromo pod górę ulicą Św. Bronisławy znajdziemy się w wyjątkowo pięknie zakomponowanym dawnym osiedlu urzędniczym, powstałym jako wynik konkursu zorganizowanego w początku XX wieku. Secesyjne wille utopione w zieleni ogrodów, o ciekawej formie architektonicznej, ulokowane są na wzniesieniu uformowanym w miejscu dawnych fortyfikacji Twierdzy Kraków, tworząc malowniczy zespół zabudowy. Dalej Aleja Waszyngtona prowadzi w górę w kierunku Kopca Kościuszki. Wśród szpalerów kasztanowców, z widokiem na panoramę miasta, mijamy stary cmentarz salwatorski i dochodzimy do Diabelskiego Mostu, wybudowanego dla dogodnego przeprowadzenia drogi rokadowej, wiodącej do fortu Kościuszko.
U stóp Wzgórza Św. Bronisławy rozpościera się drobna, podmiejska zabudowa, malowniczo wcięta w strome zbocza wzniesień i podtrzymujące je skarpy. Otacza ona wzgórze wzdłuż ulicy Królowej Jadwigi i Księcia Józefa.
Ten malowniczy teren to fragment zalesionych wzgórz Sikornika, piętrzących się nad doliną Wisły, dobrze widocznych w charakterystycznej sylwecie Krakowa. Na linii horyzontu, jaką tworzą, widać Kopiec Kościuszki, wieże klasztoru Ojców Kamedułów na Srebrnej Górze i Kopiec Piłsudskiego.
To przestrzeń, gdzie architektura harmonijnie wtopiła się w przyrodę, tworząc niepowtarzalny krajobraz.
To również fragment systemu terenów zielonych Krakowa, miejsce tradycyjnych spacerów i wycieczek mieszkańców miasta. Trasy spacerowe wiodą poprzez Błonia, dolinę Rudawy w kierunku Lasu Wolskiego, Bielan, Woli Justowskiej i Chełmu.
