czcionka:
kontrast:
Rodzaj dokumentu interpretacja indywidualna
Sygnatura PD-03-1.3120.8.9.2022.MM
Data 2023.03.23
Autor Prezydent Miasta Krakowa
Istota interpretacji Podatek od nieruchomości – zwolnienie z podatku budynków wpisanych do rejestru zabytków
Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 w związku z art. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.).
Osoba odpowiedzialna za wyłączenie powyższych danych: Małgorzata Matłok
INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PODATKOWA
Działając na podstawie art. 14b § 1 w zw. z art. 14j § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29 grudnia 2022 r. (data wpływu), uzupełnionego w dniu 20 lutego 2023 r.(data wpływu), o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości
uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy w świetle przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
I
W dniu 29 grudnia 2022 r. do Prezydenta Miasta Krakowa wpłynął wniosek (…) S.A. z siedzibą w (…) o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości. Wniosek jednak wymagał uzupełnienia poprzez doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego, bowiem zgodnie z art. 14 b §3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Stąd postanowieniem z dnia 7 lutego 2023 r. organ podatkowy wezwał Wnioskodawcę do doprecyzowania stanu faktycznego w zakresie wskazanym we wezwaniu. Spółka udzieliła odpowiedzi pismem z dnia 16 lutego 2023 r. (data wpływu 20 luty 2023 r.).
II
Wnioskodawca przedstawił opis zaistniałego stanu faktycznego. Jak wskazał we wniosku (…) S.A. (…) jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w Krakowie przy ul. (…) (księga wieczysta nr (…)). Na wskazanej nieruchomości posadowione są byłe budynki centrum administracyjnego (…) tzw. budynki (…)[A] i (…)[B], które to budynki są wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego na podstawie decyzji nr (…). Spółka na podstawie umowy dzierżawy wydzierżawia wyżej wymienione nieruchomości spółce (…) Sp. z o.o. (dalej: (…)[XX]), która została powołana przez (…) w celu rewitalizacji kompleksu budynków (…) położonego w (…), gdzie znajdują się wyżej wspomniane budynki (…)[A] i (…)[B].
Jak dalej Wnioskodawca wskazuje obecnie budynek (…)[A] został przeznaczony przez (…) na wynajem, natomiast po budynku (…)[B] okazjonalnie oprowadzane są wycieczki, jak również część pomieszczeń wynajmowana jest na okres krótkoterminowy pod produkcje filmowe.
Doprecyzowując przedstawiony stan faktyczny Spółka wskazała, iż (…)[XX] sp. z o.o. jest wpisane do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego a przeważający rodzaj działalności według klasyfikacji PKD to 68.20.Z Wynajem i Zarządzanie Nieruchomościami Własnymi lub Dzierżawionymi. Za udostępnianie budynku (…)[B] zwiedzającym (wycieczkom) oraz najem pomieszczeń pod produkcje filmowe są pobierane opłaty. W zakresie przychodów uzyskanych z opłat za udostępnianie budynku (…)[B] wycieczkom oraz wynajmu pomieszczeń pod produkcje filmowe Spółka wskazała, iż są one identyfikowane przez (…)[XX] sp. z o.o. jako przychody uzyskane z powadzonej działalności gospodarczej. Ponadto wskazała, iż podmiotami bezpośrednio zajmującymi się organizowaniem wycieczek są fundacja i stowarzyszenie w ramach ich działalności statutowej a (…)[XX] otrzymuje 50% środków z tytułu sprzedaży biletów. Otrzymywane przez (…)[XX] przychody związane z udostępnianiem budynku (…)[B] nie pokrywają kosztów utrzymania budynku (…)[B]. Spółka w odniesieniu do organizowanych wycieczek po budynku (…)[B] wskazuje, iż są organizowane 2-3 wycieczki w tygodniu a miesięczna liczba zwiedzających waha się pomiędzy 180 a 550 osób. W 2022 r. budynek (…)[B] zwiedzały 4072 osoby. Przedmiotowy budynek na produkcje filmowe jest wynajmowany sporadycznie. W 2021 roku realizowano 3 filmy a w 2022 r. jeden film. Budynek (…)[B] pozostaje w gotowości do udostępniania go zwiedzającym lub ekipom filmowym. W przypadku dużego zainteresowania obiektem możliwe jest również zwiększenie częstotliwości lub zachowanie ciągłości udostępniania go wycieczkom. Budynek (…)[B] nie jest wykorzystywany w żaden inny sposób niż pod realizacje filmowe lub wycieczki. Również nie jest wynajmowany podmiotowi prowadzącemu działalność kulturalno-rozrywkową. W 2021 r. i 2022 r. otoczenie budynku (…)[B] tj.: dziedziniec i treny wokół były wynajmowane pod koncerty i inne imprezy. Budynek (…)[B] nie jest wynajmowany na koncerty, imprezy, konferencje lub zebrania. W przedmiotowym budynku znajdują się lokale biurowe, ale nie są one przedmiotem najmu. Lokale biurowe mają niski standard, nieodpowiadający współczesnym wymaganiom rynkowym. W części lokale i inne przestrzenie są zaaranżowane pod kątem prezentacji wycieczkom wyglądu dyrekcji ( …) w stanie z lat 50-80 tych XX wieku.
III
W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się o wykładnię art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (tj. Dz. U. 2023 poz. 70; dalej też u.p.o.l.) poprzez odpowiedź pytanie:
„Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 u.p.o.l. jest zwolniony od podatku od nieruchomości w części dotyczącej budynku (…)[B]?”
IV
Wnioskodawca prezentując swoje stanowisko wskazał, iż zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 u.p.o.l. zwalnia się od podatku od nieruchomości budynki wpisane indywidualnie do rejestru zabytków, pod warunkiem ich utrzymania i konserwacji, zgodnie z przepisami o ochronie zabytków, z wyjątkiem części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Budynek (…)[B]został wpisany do rejestru zabytku, o czym świadczy wydana decyzja nr (…). Budynek ten jest należycie utrzymywany i konserwowany, zgodnie z przepisami o ochronie zabytków. W tym miejscu należy odwołać się do ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2022 r. poz. 840), a w szczególności art. 5, do której expressis verbis odnosi się przytoczony przepis u.p.o.l. Zgodnie z art. 5 utrzymanie i konserwacja zabytku sprawowana przez właściciela lub posiadacza polega, w szczególności na zapewnieniu warunków:
W orzecznictwie wielokrotnie zostało podkreślone, iż samo umieszczenie budynku w rejestrze zabytków to za mało, żeby jego właściciel był zwolniony z podatku od nieruchomości (wyrok NSA z dn. 25.04.2014 r. sygn. akt II FSK 831/13). Kluczowym jest bowiem ustalenie, czy podatnik utrzymuje i konserwuje nieruchomość zgodnie z przepisami o ochronie zabytków, a nie czy podejmuje jakiekolwiek działania w tym zakresie (wyrok NSA z dnia 13.10.2016 r. II FSK 2487/14). Na szczególną uwagę w przedmiotowej sprawie zasługuje ostatni fragment przytoczonego art. 5 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, a mianowicie „popularyzowanie i upowszechnianie wiedzy o zabytku oraz jego znaczeniu dla historii i kultury" albowiem jak wskazuje orzecznictwo, „ze względu na swoje walory, np. historyczne czy naukowe, zabytek przestaje być tylko i wyłącznie prywatnym dobrem jego właściciela (posiadacza). Zgodnie ze słownikiem PWN za popularyzację należy uznać „rozpowszechnianie nauki, sztuki lub wiedzy o czymś wśród szerokich kręgów społeczeństwa". Bez wątpienia pokazywanie budowli, jak i jej wnętrz w filmach, jak również udostępnianie budynku wycieczkom, spełnia powyższą definicję, a tym samym należy stwierdzić, iż działania podejmowane przez (…) (posiadacza zależnego budynku) czynią zadość obowiązkom stawianym przez ustawodawcę w związku z posiadaniem przez Wnioskodawcę zabytkowej budowli.
Ostatnią przesłanką, jaką należy spełnić w celu przedmiotowego zwolnienia jest brak zajęcia budowli na prowadzenie działalności gospodarczej. Zgodnie ze stanem faktycznym należy stwierdzić, iż budynek (…)[B], w przeciwieństwie do budynku (…)[A] , w którym prowadzona jest działalność gospodarcza w postaci najmu, nie jest zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej. W pierwszej kolejności należy wskazać, iż ustawodawca w art. 7 ust. 1 pkt 6 u.p.o.l. posłużył się sformułowaniem „zajętych", a nie „związanych" z prowadzeniem działalności gospodarczej, o którym mowa m.in. w art. la ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. Oznacza to, że pojęcia te mają różne znaczenia z uwagi na regułę zakazu wykładni synonimicznej zabraniającej przyjmowania, że ustawodawca nadaje różnym zwrotom to samo znaczenie (por. B. Brzeziński, Podstawy wykładni prawa podatkowego, ODDK, Gdańsk 2008, s. 49). Z uwagi na brak definicji legalnej sformułowania "zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej", należy posłużyć się definicją słownikową. Zgodnie ze słownikiem PWN zająć to „zapełnić sobą lub czymś jakąś przestrzeń lub powierzchnię; zacząć użytkować jakieś pomieszczenie; skorzystać z jakiegoś pomieszczenia lub urządzenia". Tym samym chodzi zatem o faktyczne zajęcie, użycie, wykorzystanie budowli. Z tego też powodu, należy stwierdzić, iż określenie „zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej" jest pojęciem węższym znaczeniowo od "związane z prowadzeniem działalności gospodarczej". W konsekwencji sam fakt posiadania przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą przedmiotu opodatkowania wpisanego indywidualnie do rejestru zabytków nie skutkuje utratą prawa do zwolnienia (m.in. wyrok WSA w Gliwicach z dn. 16.02.2021 r. I SA/GI 1396/20, wyrok WSA w Łodzi z dn. 27.01.2021 r. I SA/Łd 543/20, wyrok WSA w Krakowie z dn. 4.12.2019 r. I SA/Kr 862/19, wyrok NSA z dn. 8.10.2019 r. II FSK 3696/17, a także Pahl Bogumił, Podatki i opłaty lokalne. Teoria i praktyka, opubl. WKP 2017). Należy, więc uznać, że budynek będzie zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej, gdy przedsiębiorca faktycznie będzie wykonywał tam czynności wchodzące w zakres prowadzonej przez niego działalności, przy czym będzie je wykonywał w sposób trwały (nieincydentalnie). Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162 z późn. zm.) działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. W tym miejscu należy wskazać, że działania podejmowane przez (…) w budynku (…)[B] nie są związane z działalnością gospodarczą. Przede wszystkim działania te należy rozumieć, jako zadość przepisom stawianym przez ustawodawcę w ustawie o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Ponadto są one wykonywane incydentalnie. Nie jest, więc zachowana ciągłość w wynajmie budynku (…)[B] ekipom filmowym, czy udostępnianie go wycieczkom. Dodatkowo działania te nie są prowadzone w celu przyniesienia zarobku, rozumianego, jako nadwyżka przychodów nad poniesionymi kosztami (wyrok NSA z dn. 26.09.2008 r., sygn. akt II FSK 789/07).
Tym samym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w przedstawionym stanie faktycznym, jest zwolniony z podatku od nieruchomości w części dotyczącej budynku (…)[B] na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 u.p.o.l. albowiem budynek (…)[B] jest indywidualnie wpisany do rejestru zabytków, ponadto jest utrzymywany i konserwowany zgodnie ze wszelkimi przepisami zawartymi w ustawie o ochronie zabytków, jak również żadna część budynku nie jest zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej.
V
Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 r. poz. 70; dalej też jako „u.p.o.l.”) przez budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej należy rozumieć budynki będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Stosownie zaś do treści art. 7 ust. 1 pkt 6 u.p.o.l. zwalnia się od podatku od nieruchomości grunty i budynki wpisane indywidualnie do rejestru zabytków, pod warunkiem ich utrzymania i konserwacji, zgodnie z przepisami o ochronie zabytków, z wyjątkiem części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.
Zakres zwolnienia opisany w powyższym przepisie jest zatem ograniczony poprzez wyłączenie ze zwolnienia przedmiotów opodatkowania wykorzystywanych w określony sposób. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 listopada 2022 r. o sygn. akt III FSK 3081/21, ograniczenie to nie zostało uzależnione od podmiotu, który zajmuje dany przedmiot opodatkowania na prowadzenie działalności gospodarczej, ale od sposobu wykorzystywania tego przedmiotu (zajęcie na działalność gospodarczą). W wyroku z dnia 24 maja 2012 r. o sygn. akt II FSK 2266/10 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że każda część nieruchomości zajęta faktycznie na prowadzenie działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawek związanych z działalnością gospodarczą. Bez znaczenia jest to, czy ową działalność prowadzi właściciel nieruchomości czy też inny podmiot, w szczególności posiadacz zależny (najemca, dzierżawca). Nie może budzić wątpliwości, że celem omawianej regulacji nie jest zwolnienie od opodatkowania wszelkich nieruchomości wpisanych do rejestru zabytków, ale tylko takich, które nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Zasadniczo z punktu widzenia ww. normy nie ma znaczenia ustalenie, na jakiego rodzaju działalność gospodarczą następuje zajęcie nieruchomości. W przypadkach bowiem, w których ustawodawca chciał wyłączyć preferowane rodzaje działalności lub określoną kategorię podmiotów, wprost to uczynił, np. w art. 7 ust. 1 pkt 5, pkt 7, pkt 8, pkt 14 oraz art. 7 ust. 2 u.p.o.l. Ponadto należy zaznaczyć, że art. 7 ust. 1 pkt 6 u.p.o.l. nie odwołuje się do funkcji budynku.
Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie definiuje pojęcia „zajęcie na prowadzenie działalności gospodarczej”. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 kwietnia 2007 r. o sygn. akt II FSK 420/06, wyjaśniając znaczenie pojęcia „zajęcie”, sięgnął do wykładni systemowej wewnętrznej i powołał się na rozróżnienie przez ustawodawcę określeń „zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej” (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. c u.p.o.l.) oraz „związane z prowadzeniem działalności gospodarczej” (art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a i art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b u.p.o.l.). Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił uwagę, iż o ile potoczne pojęcie „związać”, „związywać”, „związany” oznacza wiązać, połączyć końce czegoś, odnieść się, zastosować do kogoś, do czegoś (Słownik języka polskiego pod red. S. Szymczaka, Warszawa 1981, t. III, s. 1068-1069), co powoduje, że może chodzić o związanie budynku, gruntów i budowli (art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a i pkt 2 lit. b u.p.o.l.) z tą działalnością także pośrednie, przejawiające się już samym faktem posiadania ich przez przedsiębiorcę, to pojęcie „zajętych na” musi oznaczać związek bezpośredni i faktyczne zajęcie na usługi. Należy przyjąć, że pojęcie „związane z działalnością gospodarczą” jest pojęciem szerszym od pojęcia „zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej”.
Znajdujący się w posiadaniu przedsiębiorcy budynek może zostać uznany za zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej, jeżeli stanowi element przedsiębiorstwa i jest bezpośrednio związany z wykorzystywaniem go w prowadzeniu działalności gospodarczej. Ustaleniom w tym zakresie przede wszystkim podlega rodzaj wykonywanej działalności i znaczenie budynku (części budynku) w osiąganiu efektów z tej działalności, czyli zysku. Jeżeli bez wykorzystania budynku lub jego części przedsiębiorca nie będzie mógł zrealizować zamierzenia gospodarczego, to będzie to oznaczało, że zajął nieruchomość na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Decydujące znaczenie ma gospodarcze przeznaczenie budynku (jego części) przez przedsiębiorcę do realizacji określonego rodzaju działalności (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 października 2021 r. o sygn. akt III FSK 363/21). Zatem budynki, w których mają miejsce działania powodujące osiągnięcie zamierzonych celów lub konkretnego rezultatu związanego z działalnością gospodarczą, to budynki zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej (vide: wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 kwietnia 2015 r. o sygn. akt II FSK 606/13, z dnia 12 kwietnia 2012 r. o sygn. akt II FSK 1772/10 i z dnia 16 lutego 2006 r. o sygn. akt II FSK 301/05).
Z opisu zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji, uzupełnionego pismem z dnia 16 lutego 2023 r., wynika, że (…) S.A. Oddział w Krakowie wydzierżawiła nieruchomości położone przy ul. (…) (…) sp. z o.o. (dalej: „(…)[XX]”). Na wskazanej nieruchomości jest posadowiony m.in. budynek (…)[B]. Przedmiotem działalności (…)[XX] jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Spółka za udostępnienie budynku (…)[B] zwiedzającym (wycieczkom) oraz najem pomieszczeń pod produkcje filmowe pobiera opłaty. Przychody uzyskane z opłat za udostępnianie budynku (…)[B] wycieczkom oraz wynajmu pomieszczeń pod produkcje filmowe są identyfikowane przez (…) jako przychody uzyskane z prowadzenia działalności gospodarczej. NCA otrzymuje 50% środków z tytułu sprzedaży biletów, ponieważ organizowaniem wycieczek zajmują się inne podmioty (fundacja i stowarzyszenie). Miesięczna liczba zwiedzających waha się pomiędzy 180 a 550 osób (2-3 wycieczki w tygodniu). Budynek (…)[B] sporadycznie jest wynajmowany pod produkcje filmowe (w 2021 r. w budynku (…)[B] zrealizowano trzy filmy, a w 2022 r. – jeden film). Wnioskodawca wyjaśnił jednak, że obiekt pozostaje w gotowości do udostępniania go zwiedzającym lub ekipom filmowym i w przypadku dużego zainteresowania obiektem możliwe byłoby zwiększenie częstotliwości lub zachowanie ciągłości udostępniania go wycieczkom.
W ocenie organu podatkowego wszystkie działania opisane we wniosku o wydanie indywidulanej interpretacji przepisów prawa wpisują się w definicję działalności gospodarczej zawartą art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 r. poz. 221 ze zm.; dalej: „Prawo przedsiębiorców”). W myśl rzeczonego uregulowania działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. W judykaturze podkreśla się, iż cechami działalności gospodarczej są: zawodowy (stały) charakter, związana z nim powtarzalność działań, podporządkowanie zasadzie racjonalnego gospodarowania oraz uczestnictwo w obrocie gospodarczym (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 listopada 2010 r. o sygn. akt II FSK 1206/09). O zorganizowanym i ciągłym sposobie funkcjonowania w obrocie gospodarczym świadczy prowadzenie działalności w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń. Z kolei ciągłość działalności oznacza zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu, co nie wyklucza możliwości prowadzenia działalności tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu. O zarobkowym charakterze działalności można natomiast mówić wówczas, gdy jest ona zdatna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu (vide: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 22 października 2015 r. o sygn. akt I SA/Kr 1022/15).
Niewątpliwie budynek (…)[B] znajduje się w posiadaniu przedsiębiorcy. Wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy działania podejmowane w przedmiotowym budynku świadczą o zajęciu budynku na prowadzenie działalności gospodarczej. Nie mają one charakteru incydentalnego, a zorganizowany i ciągły. Należy raz jeszcze podkreślić, iż Wnioskodawca dopuszcza możliwość zwiększenia częstotliwości lub zachowanie ciągłości udostępniania obiektu wycieczkom. Bez znaczenia dla kwestii zajęcia budynku na prowadzenie działalności gospodarczej pozostaje okoliczność, że przychody (…)[XX] z udostępniania budynku (…)[B] wycieczkom i ekipom filmowym nie pokrywają kosztów utrzymania budynku. W kontekście powyższego należy podkreślić, iż prowadzenie działalności gospodarczej jest związane z tzw. ryzykiem gospodarczym, które podejmuje każdy przedsiębiorca, a następnie, w zależności od trafności podjętych decyzji gospodarczych, ich efektem są ekonomiczne korzyści lub straty. Bezsprzecznie, działania prowadzone przez (…)[XX] w zakresie budynku (…)[B] mogą potencjalnie generować zysk, jednakże poniesienie straty ekonomicznej (brak pokrycia kosztów prowadzonej działalności) nie ma żadnego wpływu na uznanie, że prowadzona przez (…)[XX] działalność o charakterze popularyzatorskim w zakresie historii nie jest działalnością gospodarczą.
Według organu podatkowego nie ulega więc najmniejszej wątpliwości, że opisane we wniosku i jego uzupełnieniu czynności potwierdzają zajęcie budynku (…)[B] na prowadzenie działalności gospodarczej. Jednocześnie organ podatkowy nie neguje faktu, że podejmowane działania wpisują się również w popularyzowanie i upowszechnianie wiedzy o zabytku oraz jego znaczeniu dla historii i kultury. W analizowanym stanie faktycznym działania te, tj. prowadzenie działalności gospodarczej oraz popularyzowanie i upowszechnianie wiedzy o zabytku, pozostają ze sobą w ścisłym związku.
Mając powyższe na uwadze, Prezydent Miasta Krakowa stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zwolnienia budynku (…)[B] od podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 u.p.o.l. jest nieprawidłowe.
VI
Zgodnie z art. 14 na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2023 r., poz. 259) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Prezydent Miasta Krakowa, Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, al. Powstania Warszawskiego 10, 31-541 Kraków.