czcionka:
kontrast:
Rodzaj dokumentu interpretacja indywidualna
Sygnatura PD-03-1.3120.8.2.2023.MM
Data 2023.05.16
Autor Prezydent Miasta Krakowa
Istota interpretacji Podatek od nieruchomości – osoba podatnika
Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 w związku z art. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.).
Osoba odpowiedzialna za wyłączenie powyższych danych: Małgorzata Matłok
INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PODATKOWA
Działając na podstawie art. 14b § 1 w zw. z art. 14j § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 22 lutego 2023 r. o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości
uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy w świetle przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
I
W dniu 22 lutego 2023 r. do Prezydenta Miasta Krakowa wpłynął wniosek (…) przy ul. (…) o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości.
Wnioskodawczyni przedstawiła opis zaistniałego stanu faktycznego. Jak wskazała we wniosku jest wspólnotą mieszkaniową budynku nr (…) przy ul. (…) w Krakowie. Wnioskodawczyni ma zawartą Umowę (…) o współużytkowanie z Agencją Mienia Wojskowego z siedzibą w Warszawie Oddziałem Regionalnym w Krakowie na podstawie, której Wnioskodawczyni użytkuje nieruchomość o powierzchni (…) ha stanowiącą działkę nr (…) nr KW KR1P/(…) w Krakowie z przeznaczeniem na poprawę warunków korzystania z nieruchomości, stanowiącej własność członków Wspólnoty. Nieruchomość powyższa ma charakter przechodni i przejezdny, służy w dużej mierze jako ciąg komunikacyjny dla Wnioskodawczyni oraz mieszkańców okolicznych budynków. Dostęp do nieruchomości ma również nieograniczona liczba osób trzecich. Istotnym elementem umowy jest zapis, z którego wynika obowiązek Wnioskodawczyni utrzymania ww. stanu rzeczy tj. umożliwienie osobom trzecim korzystania z nieruchomości w celu komunikacji pieszej jak i pojazdami.
Aneksem do ww. Umowy Agencja Mienia Wojskowego nałożyła na Wnioskodawczynię obowiązek opłacania we własnym zakresie podatku od nieruchomości od 1 stycznia 2015 roku.
II
W związku z powyższym wnioskodawca zwrócił się o wykładnię art. 3 ust. 1 pkt 4 lit b ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (tj. Dz. U. 2023 poz. 70; dalej też u.p.o.l.) poprzez odpowiedź pytanie:
„Czy w opisanym stanie faktycznym podatnikiem podatku od nieruchomości jest Wnioskodawczyni?”
III
Wnioskodawczyni prezentując swoje stanowisko wskazała, iż nie powinna być podatnikiem podatku od nieruchomości. Status podatnika powinien przysługiwać Agencji Mienia Wojskowego. Jak wskazuje we wniosku jej stanowisko znajduje uzasadnienie w treści art. 3 ust. 1 pkt 4 lit b ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Na podstawie ww. przepisu podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządowej, jeżeli posiadanie wynika z umowy zawartej z właścicielem, Krajowym Ośrodkiem Wsparcia Rolnictwa lub innego tytułu prawnego. Z treści zapisów powołanej powyżej księgi wieczystej wynika, że właścicielem przedmiotowego gruntu jest Skarb Państwa zaś wykonywanie prawa Skarbu Państwa powierzone zostało Agencji Mienia Wojskowego.
Wnioskodawczyni wskazuje na treść orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy w sprawie do sygn. akt I SA/Bd 452/19, w którym stwierdzono: "W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego utrwalony jest pogląd, że Agencja Mienia Wojskowego jest instytucją powierniczą Skarbu Państwa i odrębnym od Skarbu Państwa podmiotem prawa a jako państwowa osoba prawna występuje w obrocie prawnym działając przez własne organy. NSA wskazuje, że "stosunek powierniczy oparty jest na elemencie rozporządzania mieniem powierniczym na rzecz powiernika oraz elemencie zobowiązania powiernika wobec powierzającego do określonego zachowania, przy czym w stosunkach zewnętrznych (wobec osób trzecich) powiernik występuje jako właściciel i jest wyłącznym podmiotem powierzonych mu praw, natomiast jego zobowiązanie do korzystania z majątku powierniczego w sposób wynikający z celu ustanowienia stosunku powierniczego ogranicza jego prawa w stosunkach wewnętrznych (wobec powierzającego). Dlatego też występowanie przez powiernika w stosunkach zewnętrznych jako wyłącznego podmiotu powierzonych mu praw implikuje jego postrzeganie oraz jego status prawny zarówno w stosunkach prywatnoprawnych, jak i publicznoprawnych. W szczególności, skoro powiernik jest podmiotem praw i obowiązków cywilnych (dokonuje we własnym imieniu czynności prawnych), to również jest on podatnikiem. Skoro bowiem powiernik działa we własnym imieniu i w stosunkach zewnętrznych jest wyłącznym podmiotem powierzonych mu praw, wynikający z realizacji tych praw obowiązek podatkowy nie może być przerzucany na powierzającego, czyli Skarb Państwa. Występowanie przez powiernika w stosunkach zewnętrznych jako wyłącznego podmiotu powierzonych mu praw, faktyczne władanie nieruchomościami przekazanymi i rzeczywiste działanie w ramach prawa własności we własnym imieniu przemawia za przyjęciem, że skarżąca jawi się jako posiadacz przekazanych jej nieruchomości”. W związku z wyżej wskazanym statusem Agencji jako podmiotu wykonujące prawa we własnym imieniu będzie ona stroną planowanej umowy użyczenia a więc nie będzie występować jako przedstawiciel Skarbu Państwa. Wobec powyższego nie można uznać, iż spełniona jest przesłanka zawarcia umowy z właścicielem - Skarbem Państwa.
Dodatkowo Wnioskodawczyni wskazała, iż nieruchomość ma charakter przechodni i przejezdny. Korzystają z niej nie tylko członkowie Wspólnoty, ale także mieszkańcy budynków sąsiednich i nieograniczony krąg osób trzecich przechodzący przez nieruchomość. W tym miejscu Wnioskodawczyni wskazuje, iż jest ona posiadaczem zależnym nieruchomości. Istotne w sprawie jest jednak to, iż jako posiadacz zależny Wnioskodawczyni ograniczona jest w prawie do korzystania z nieruchomości. Przedmiotowa umowa nakłada na Wnioskodawczynię obowiązek utrzymania istniejących szlaków komunikacyjnych, co oznacza, iż przedmiotowa nieruchomość jest bezumownie wykorzystywana przez nieograniczony krąg osób trzecich. Bezumowne korzystanie jest zaś kolejną przesłanką opodatkowania osób, które w taki sposób wykorzystują nieruchomości należące do Skarbu Państwa.
Reasumując Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż w przedstawionym stanie faktycznym oraz z uwagi na szczególny status Agencji Mienia Wojskowego to właśnie Agencja Mienia Wojskowego powinna być podatnikiem podatku od ww. nieruchomości pomimo podpisanego Aneksu do Umowy (…).
IV
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 r. poz. 70; dalej: „u.p.o.l.”) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:
1) grunty;
2) budynki lub ich części;
3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Na mocy zaś art. 3 ust. 1 u.p.o.l. podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:
1) właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3;
2) posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;
3) użytkownikami wieczystymi gruntów;
4) posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:
a) wynika z umowy zawartej z właścicielem, Krajowym Ośrodkiem Wsparcia Rolnictwa lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,
b) jest bez tytułu prawnego, z zastrzeżeniem ust. 2 (treść ustępu 2 nie ma znaczenia
w niniejszej sprawie).
Agencja Mienia Wojskowego jest agencją wykonawczą w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2022 r. poz. 1634 ze zm.; dalej: „ustawa o finansach publicznych”), nadzorowaną przez Ministra Obrony Narodowej.
Stosownie do treści art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego (tekst jednolity: Dz. U. z 2022 r. poz. 2061 z późn. zm.; dalej: „ustawa o AMW”) Skarb Państwa powierza Agencji wykonywanie w jego imieniu i na jego rzecz prawa własności i innych praw rzeczowych w stosunku do:
1) nieruchomości stanowiących jego własność:
a) wykorzystywanych do zakwaterowania żołnierzy zawodowych,
b) zajętych pod budowle i urządzenia związane z nieruchomościami, o których mowa w lit. a,
c) uznanych za zbędne na cele obronności i bezpieczeństwa państwa, jeżeli przedstawiona przez Agencję propozycja wykorzystania tych nieruchomości uzasadnia ich przekazanie w celu realizacji zadań Agencji;
2) innego niż określone w pkt 1 mienia przekazanego Agencji;
3) mienia Skarbu Państwa:
a) będącego do dnia przekazania Agencji w trwałym zarządzie jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej albo ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych lub przez nich nadzorowanych, niewykorzystywanego do realizacji ich zadań,
b) przekazanego pozostałego po likwidacji państwowych osób prawnych, dla których organem założycielskim lub organem nadzoru był Minister Obrony Narodowej albo minister właściwy do spraw wewnętrznych.
W myśl art. 6 ust. 2 ustawy o AMW Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Agencję przysługuje prawo własności lub inne prawa uzyskane z tytułu zbycia lub obciążenia prawem rzeczowym lub innym prawem mienia, o którym mowa w art. 1 pkt 2.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 września 2019 r. o sygn. akt II FSK 3344/17 stwierdził, iż Agencja występuje jako instytucja powiernicza Skarbu Państwa. Agencja należy do kategorii jednostek organizacyjnych określanych jako państwowe osoby prawne. Przyznanie jej osobowości cywilnoprawnej (art. 18 ustawy o finansach publicznych w związku z art. 5 ust. 1 ustawy o AMW) oznacza, że jest ona odrębnym od Skarbu Państwa podmiotem prawa, działającym przez własne organy (E. Gniewek, Kodeks cywilny. Komentarz, Warszawa 2006, s. 77). Agencji nie należy utożsamiać zatem ze Skarbem Państwa (vide: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 18 lutego 2009 r. o sygn. akt II SA/Go 849/08). Występuje ona bowiem w obrocie prawnym samodzielnie – jako odrębny podmiot – któremu ustawa przyznała osobowość prawną (vide: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2003 r. o sygn. akt III CZP 59/03).
Z kolei w wyroku z dnia 15 kwietnia 2016 r. o sygn. akt II FSK 1005/14 Naczelny Sąd Administracyjny skonstatował, że stosunek powierniczy oparty jest na elemencie rozporządzania mieniem powierniczym na rzecz powiernika oraz elemencie zobowiązania powiernika wobec powierzającego do określonego zachowania, przy czym w stosunkach zewnętrznych (wobec osób trzecich) powiernik występuje jako właściciel i jest wyłącznym podmiotem powierzonych mu praw, natomiast jego zobowiązanie do korzystania z majątku powierniczego w sposób wynikający z celu ustanowienia stosunku powierniczego ogranicza jego prawa w stosunkach wewnętrznych (wobec powierzającego). Dlatego też występowanie przez powiernika w stosunkach zewnętrznych jako wyłącznego podmiotu powierzonych mu praw implikuje jego postrzeganie oraz jego status prawny zarówno w stosunkach prywatnoprawnych, jak i publicznoprawnych. Skoro powiernik jest podmiotem praw i obowiązków cywilnych (dokonuje we własnym imieniu czynności prawnych), to również jest on podatnikiem. Obowiązek podatkowy nie może być przerzucany na powierzającego, czyli Skarb Państwa, ponieważ powiernik działa we własnym imieniu i w stosunkach zewnętrznych jest wyłącznym podmiotem powierzonych mu praw. Występowanie przez powiernika w stosunkach zewnętrznych jako wyłącznego podmiotu powierzonych mu praw, faktyczne władanie nieruchomościami przekazanymi i rzeczywiste działanie w ramach prawa własności we własnym imieniu przemawia za przyjęciem, że Agencja Mienia Wojskowego jawi się jako posiadacz przekazanych jej nieruchomości. Powyższe stanowisko zostało ugruntowane w najnowszym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, np. w wyrokach: z dnia 11 maja 2022 r. o sygn. akt III FSK 1382/21, z dnia 21 kwietnia 2022 r. o sygn. akt III FSK 2661/21 i z dnia 13 kwietnia 2022 r. o sygn. akt III FSK 2076/21. Agencji Mienia Wojskowego należy zatem przypisać status podatnika podatku od nieruchomości w odniesieniu do nieruchomości powierzonych jej przez Skarb Państwa.
W konsekwencji w przedstawionym stanie faktycznym stroną umowy użyczenia nieruchomości jest Agencja Mienia Wojskowego, a nie Skarb Państwa. To Agencji Mienia Wojskowego przysługuje przymiot podatnika podatku od nieruchomości, nawet wtedy gdy odda nieruchomość w posiadanie zależne. W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
V
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Prezydent Miasta Krakowa, Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, al. Powstania Warszawskiego 10, 31-541 Kraków.