Agencje ratingowe i stosowane skale ocen

Ratingi przyznawane są przez wyspecjalizowane niezależne agencje ratingowe (credit rating agencies - ‘CRAs’). Rynek usług ratingowych zdominowany jest przez trzy agencje (tzw. „wielką trójką”):

• Standard & Poor's Rating Services (‘Standard & Poor’s’)

• Moody's Investors Service Inc. (‘Moody’s’)

• Fitch Ratings Ltd. (‘Fitch’)

Wspólnie kontrolują ponad 90 proc. światowego rynku usług ratingowych.

Firma Standard & Poor's rozpoczęła działalność w 1860 r. od publikacji statystyk finansowych - obecnie należy do McGraw Hill Companies. Moody's Investors Service utworzona została w 1900 r. jako John Moody & Company - obecnie jest częścią Moody's Corporation. Fitch Ratings powstała w 1913 r. jako Fitch Publishing Company - obecnie jest częścią spółki Fitch Group. Pierwszy rating w 1909 r. przyznała agencja Moody's Investors Service, w 1913 r. - Fitch Investors Service, a kilkanaście lat później, w 1923 r - firma Standard & Poor's.

Każda agencja ratingowa stosuje swój własny system ocen. Rating wyrażany jest symbolem literowym według przyjętej skali, uzupełnionym przez modyfikatory - cyfry lub znaki (+) i (-) - dla określenia różnic w ramach jednej kategorii. Dodatkowo ocena uzupełniana jest miernikiem prognozy jej zmiany w najbliższych latach. Perspektywa pozytywna oznacza możliwość podniesienia oceny, negatywna – obniżenia oceny, natomiast stabilna – podniesienia lub obniżenia oceny.

Często dany podmiot posiada ratingi od kilku agencji, np. Polska oceniana jest przez trzy agencje (z „wielkiej trójki”). Fakt występowania różnic w poziomie ocen poszczególnych agencji wynika z faktu, iż działają one niezależnie i kierują się jedynie swoimi własnymi, subiektywnymi przekonaniami.

W ratingu międzynarodowym wyróżnia się dwa poziomy ocen:

• - inwestycyjny - odnosi się do emitentów/instrumentów dłużnych o niskim lub umiarkowanym ryzyku,
• - spekulacyjny.- przyznawany jest emitentom/papierom dłużnym o wysokim ryzyku.

Rating z „klasy inwestycyjnej” wskazuje na duże prawdopodobieństwo spłaty zobowiązań, natomiast ocena z „klasy spekulacyjnej” sygnalizuje niską zdolność płatniczą podmiotu lub wystąpienie niewypłacalności emitenta.

Oznaczenia międzynarodowego ratingu długoterminowego stosowane przez największe agencje ratingowe: Standard & Poor’s, Fitch i Moody’s

S&P	Fitch	Moody’s	Opis znaczenia oceny
poziom inwestycyjny
AAA	AAA	Aaa	Wyjątkowo duża zdolność emitenta do wywiązywania się z podjętych zobowiązań finansowych
AA+ AA AA-	AA+ AA AA-	Aa	Bardzo duża zdolność emitenta do wywiązywania się z podjętych zobowiązań
A+ A A-	A+ A A-	A1 A2 A3	Wysoka zdolność emitenta do wywiązywania się z podjętych zobowiązań przy jednoczesnej wrażliwości na niekorzystne warunki zewnętrzne
BBB+ BBB BBB-	BBB+ BBB BBB-	Baa1 Baa2 Baa3	Wystarczająca zdolność płatnicza emitenta do wywiązywania się z podjętych zobowiązań przy jednoczesnej większej wrażliwości na niekorzystne warunki zewnętrzne
poziom spekulacyjny
BB+ BB BB--	BB+ BB BB-	Ba1 Ba2 Ba3	Emitent dysponuje jeszcze wystarczająca zdolnością płatnicza, ale stoi w obliczu niesprzyjających warunków zewnętrznych - mogą wystąpić zaburzenia w terminowej obsłudze długu
B+ B B-	B+ B B-	B1 B2 B3	Emitent obecnie jest w stanie sprostać zobowiązaniom finansowym, ale stoi w obliczu zakłóceń w obsłudze długu
CCC	CCC	Caa	Zdolność płatnicza emitenta jest zagrożona. Do terminowej obsługi długu wymagane są korzystne warunki ekonomiczne i finansowe
CC	CC	Ca	Zdolność płatnicza emitenta jest bardzo zagrożona lub wstrzymał się on już od wywiązywania się z zobowiązań
C	C	C	Emitent już zalega z regulowaniem zobowiązań, ale wypłata zobowiązań jest jeszcze częściowo kontynuowana
D	DDD DD D	D	Emitent stracił zdolność do terminowego regulowania zobowiązań lub ogłosił upadłość