interpretacja 90

 

Rodzaj dokumentu	interpretacja indywidualna
Sygnatura	PD-01.3120.8.26.2014.GK
Data	2014.10.01
Autor	Prezydent Miasta Krakowa
Istota interpretacji	Podatek od nieruchomości – względy techniczne
Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 w związku z art. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 201). Osoba odpowiedzialna za wyłączenie powyższych danych: Grzegorz Kasprzak

 

wniosek

 

INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PODATKOWA

 

 

Działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 03 lipca 2014 r. o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości

 

uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w przypadku budynku opisanego we wniosku zaistniały względy techniczne pozwalające zastosować do niego stawkę podatku od nieruchomości jak dla budynków pozostałych w świetle przedstawionego stanu faktycznego, jest nieprawidłowe.

 

 

 

UZASADNIENIE

 

Wnioskiem z dnia 2 lipca 2014 r. (…) w Krakowie zwróciła się o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości.

 

Wnioskodawca przedstawił opis zdarzenia przyszłego, zgodnie z którym prowadzi działalność polegającą na wznoszeniu budynków i ich sprzedaży. W dniu 28.03.2014 r. Spółka nabyła nieruchomość składającą się z działek o numerach ew. (…), oraz (…), wszystkie z obrębu (…) objętych KW (…), zabudowaną między innymi dwukondygnacyjnym budynkiem magazynowym o pow. 1050,14 m2. Budynek ten już w chwili zakupu przewidziany był do rozbiórki ze względów technicznych. Budynek nie jest zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej. Budynek wzniesiony został w latach 80-tych XX wieku. Zakupiony budynek posiada wadę konstrukcyjną polegającą na wadzie konstrukcji nośnej dachu, która nie spełnia stanu granicznego nośności i stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia osób w nim przebywających oraz dla mienia. Wady tej nie da się usunąć przez remont konstrukcji dachu. Remont elementów nośnych dachu spowoduje przekroczenie stanu granicznego nośności ścian konstrukcyjnych budynku, a więc nie przywróci budynku do stanu nadającego się do użytkowania.

 

           

 

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się o wykładnię przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych  (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.) poprzez odpowiedź na pytanie, czy działanie Spółki polegające na opodatkowaniu powyższego budynku według stawki przewidzianej w art. 5 ust. 2 lit. e w związku z art. 1a ust. 1 pkt 3 wskazanej ustawy – wyłączającym opodatkowanie podatkiem od nieruchomości według stawek dla budynku związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej  przedmiot opodatkowania, który nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych jest prawidłowe?

 

 

Wnioskodawca przedstawił również własne stanowisko w przedstawionej sprawie, zgodnie z którym ze względu na treść art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowanie budynku według stawki przewidzianej w art. 5 ust. 2 lit. e) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z przekroczeniem nośności poszczególnych elementów kratownicy dachu konstrukcja dachu stanowi bezpośrednie zagrożenie życia osób w nim przebywających lub mienia. Budynek nie nadaje się do użytkowania do czasu wykonania remontu istniejącego ustroju konstrukcyjnego stanowiącego zagrożenie, tj. kratownic dachowych, który to remont spowoduje przekroczenie nośności ścian konstrukcyjnych budynku. Usunięcie wady konstrukcji dachu budynku spowoduje wadę konstrukcji ścian. W związku z powyższym przez remont – usunięcie wady fizycznej konstrukcji dachu budynku nie jest możliwe przywrócenie budynku do użytkowania. Ponadto kondygnacja parteru jest na wysokości 230 cm co eliminuje budynek jako obiekt z możliwością stałego przebywania pracowników (minimalna wysokość to 250 cm), strop nad parterem jest wykonany w konstrukcji stalowo-drewnianej i nie posiada odpowiedniej nośności jaka jest niezbędna aby obiekt zakwalifikować jako budynek magazynowy zgodnie z Polską Normą, słupy w pomieszczeniu z bramami wjazdowymi nie przenoszą wymaganych obciążeń od uderzenia pojazdem w przypadku wjazdu do pomieszczenia samochodów dostawczych (konstrukcja nie została zaprojektowana na taką ewentualność), ściany konstrukcyjne noszą ślady zawilgocenia i zniszczeń spowodowanych podciąganiem wody od strony północno zachodniej dlatego należy je odpowiednio odremontować i zabezpieczyć przed wodą gruntową i podciąganiem kapilarnym tej wody, brak odpowiedniej nośności wykonanej posadzki co eliminuje transport materiałów składowanych wózkami widłowymi oraz ogranicza wjazd samochodów dostawczych.

W związku z tym, że obiekt nie może być wykorzystywany jako pomieszczenia do przebywania ludzi ani nie posiada takich parametrów (budynek jest wykonany jako zlepek wielu układów konstrukcyjnych i materiałowych), a usunięcie wad fizycznych w celu dostosowania budynku do zgodności z przepisami jest zdaniem Wnioskodawcy z obiektywnego punktu widzenia bezcelowe (przy dzisiejszym poziomie technologii, doprowadzenie budynku do użytkowania jest zawsze możliwe), budynek nadaje się wyłącznie do rozbiórki i nie może być użytkowany.

Względy techniczne, które mają związek ze stanem technicznych budynku, powodujące, że przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności wykonywanej przez Spółkę mają charakter okoliczności zewnętrznych, nie są determinowane wolą Spółki. Wady konstrukcyjne uniemożliwiają w sposób stały korzystanie z budynku przez Spółkę. W związku z powyższym budynek nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej.

Do wniosku dołączono ekspertyzę techniczną budynku wykonaną na zlecenie Wnioskodawcy.

W piśmie z dnia 28.08.2014 r. (data wpływu) Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny podając, iż odnośnie przedmiotowego budynku nie został wydany nakaz rozbiórki obiektu budowlanego. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż w praktyce, pomimo przewidzianego w art. 68 Prawa budowlanego obowiązku działania przez organ nadzoru budowlanego z urzędu organ te dla wszczęcia postępowania w sprawie wydania nakazu rozbiórki potrzebuje impulsu od osoby zainteresowanej. Wnioskodawca ze względu na stan techniczny i zagrożenie bezpieczeństwa jakie stwarza obiekt nie wystąpił z wnioskiem o wydanie nakazu w trybie art. 68 Prawa budowlanego, ale jednocześnie przystąpił do robót rozbiórkowych na podstawie art. 31 ust. 6 Prawa budowlanego.

 

 

 

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2010 Nr 95, poz. 613 z późn. zm. opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1) grunty;

2) budynki lub ich części;

3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

            Budynkiem jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l.).

Podstawę opodatkowania dla budynków lub ich części stanowi ich powierzchnia użytkowa (art. 4 ust. 1 pkt 1 i 2 u.p.o.l.).

            Podatnikami podatku od nieruchomości są między innymi osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące użytkownikami wieczystymi nieruchomości lub obiektów budowlanych (art. 3 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.).

            Ustawodawca zdecydował również na podział przedmiotów opodatkowania w tym budynków między innymi na mieszkalne, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą czy pozostałe.

            Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to budynki będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.

            Z opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, że budynek jest w posiadaniu przedsiębiorcy i fakt ten jest bezsporny. Wnioskodawca prosi o interpretację przepisów dotyczących stawki podatku przyjmując, iż budynek nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych.

            Pojęcie „względów technicznych” użyte w art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. nie zostało zdefiniowane przez ustawodawcę. Jak podnosi się w doktrynie (L. Etel,  Komentarz do art.1(a) ustawy o podatku od nieruchomości; SIP LEX) „Decydujące znaczenie przy definiowaniu terminu "względy techniczne" ma użyte w art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. sformułowanie "nie jest i nie może być" wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. Ustawodawca wskazuje jednoznacznie na ich trwały charakter. Tak więc, interpretując pojęcie względów technicznych, należy mieć na uwadze przesłankę trwałości, którą bez trudu można wyczytać z tekstu ustawy, jeśli weźmie się pod uwagę nie tylko zwrot "nie może być" w sposób wyrwany z kontekstu, ale zestawi się ze sobą dwa zwroty: "nie jest" i "nie może być". Odczytując wolę ustawodawcy zawartą w tak zestawionych wyrażeniach, widać wyraźnie, iż przeszkody, które nie pozwalają na eksploatację przedmiotu opodatkowania (gruntu), muszą istnieć w danym momencie, ale również mają mieć charakter trwały. Przesłanka trwałości ze swej istoty odnosi się do przyszłości, co jest ewidentne, i rozważania natury semantycznej nie zmieniają tego faktu.

Podobne wskazówki dotyczące interpretacji tego pojęcia można odnaleźć w orzecznictwie sądów administracyjnych.

W wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 19 stycznia 2012 r., I SA/Wr 1662/11, (LEX nr 1104486) stwierdzono, że „aby budynek mógł zostać wyłączony z opodatkowania stawką jak dla budynków związanych z prowadzeniem przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej, względy techniczne, o jakich mowa w art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. muszą mieć charakter obiektywny, a więc niezależny od woli przedsiębiorcy oraz trwały.”

W innym orzeczeniu (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 5 lipca 2010 r., I SA/Gl 1078/09- http://orzeczenia.nsa.gov.pl) sąd zauważył, iż „Przez użyte w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych określenie "nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych" należy rozumieć - w odniesieniu do budynków - sytuację, w której istniejąca w roku podatkowym zabudowa jest w takim stanie technicznym, że nie może być wykorzystywana (nie nadaje się) do prowadzenia działalności gospodarczej, nawet po realizacji prac remontowych (odtworzeniowych) oraz adaptacyjnych, których efektem nie jest powstanie nowego budynku”

Podsumowania utrwalonej linii orzeczniczej w tym zakresie można doszukać się w wyroku z NSA z dnia 9.01.2009 r. sygn. akt II FSK 1354/07 (http://orzeczenia.nsa.gov.pl): „Wykładnia użytego w omawianym przepisie wyrażenia "nie jest i nie może być wykorzystywana do prowadzenia działalności ze względów technicznych" prowadzi do wniosku, iż oznacza ona obiektywne przeszkody sprawiające, że przedmioty opodatkowania nie są i trwale nie mogą być wykorzystywane w działalności gospodarczej. (...) Tym samym, przejściowe niewykorzystywanie przez podmiot gospodarczy nieruchomości lub jej części służącej do wykonywania działalności gospodarczej, nie daje podstaw do tego, by do wymiaru podatku od nieruchomości nie miały zastosowania stawki przewidziane dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą. Nieruchomość taka, mimo chwilowego jej niewykorzystywania, z różnych przyczyn, nie przestaje być nieruchomością związaną z prowadzoną przez dany podmiot działalnością gospodarczą (zob. wyrok NSA z dnia 8 kwietnia 1997 r., sygn. akt SA/Po 3225/95, niepubl.; wyrok NSA z dnia 13 lipca 1994 r., sygn. akt III SA 108/94, Monitor Podatkowy 1995/4/114; wyrok NSA z dnia 3 grudnia 1992 r., sygn. akt SA/Kr 1020/92, Serwis Podatkowy 1999/10, s. 15; także wyrok NSA z dnia 8 kwietnia 1997 r., sygn. akt SA/Po 3225/95, niepubl.). Poglądy te wyrażono także w orzecznictwie Wojewódzkich Sądów Administracyjnych (por. wyrok WSA w Lublinie z dnia 19 maja 2004 r., sygn. akt I SA/Lu 59/04, POP 2005/3; wyrok WSA w Białymstoku z dnia 30 maja 2006 r., sygn. akt I SA/Bk 95/06, LEX nr 192872; wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2007 r., sygn. akt I Sa/Wr 1404/2006, niepubl.; wyrok WSA w Lublinie z dnia 11 czerwca 2008 r., sygn. akt I SA/Lu 83/08, LEX nr 393305) (...)". Ta linia kontynuowana jest w kolejnych orzeczeniach, np. wyroku NSA z 12.04.2011 r. (II FSK 2129/09).

Jak wykazano powyżej jedną z cech charakteryzujących pojęcie „względów technicznych” w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. , jest ich trwałość.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca opisał szereg różnych czynników, które w Jego opinii świadczą o wystąpieniu przesłanki powodującej możliwość wyłączenia budynku jako związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej ze względów technicznych. Należą do nich:

1. przekroczenie nośności poszczególnych elementów kratownicy dachu;
2. zbyt niska kondygnacja parteru (230 cm) co eliminuje budynek jako obiekt z możliwością przebywania stałego pracowników;
3. strop nad parterem jest wykonany w konstrukcji stalowo-drewnianej i nie posiada odpowiedniej nośności jaka jest niezbędna aby obiekt zakwalifikować jako budynek magazynowy zgodnie z Polską Normą;
4. słupy w pomieszczeniu z bramami wjazdowymi nie przenoszą wymaganych obciążeń od uderzenia pojazdem w przypadku wjazdu do pomieszczenia samochodów dostawczych (konstrukcja nie została zaprojektowana na taką ewentualność);
5.  ściany konstrukcyjne noszą ślady zawilgocenia i zniszczeń spowodowanych podciąganiem wody od strony północno zachodniej;
6. brak odpowiedniej nośności wykonanej posadzki co eliminuje transport materiałów składowanych wózkami widłowymi oraz ogranicza wjazd samochodów dostawczych.

 

Odnosząc się konkretnie do każdego z wyżej wymienionych powodów, które zdaniem Wnioskodawcy świadczą o zaistnieniu „względów technicznych” w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3  u.p.o.l. należy podkreślić:

1. sam Wnioskodawca stwierdza, iż „usunięcie wad fizycznych w celu dostosowania budynku do zgodności z przepisami jest z obiektywnego punktu widzenia bezcelowe (przy dzisiejszym poziomie technologii, doprowadzenie budynku do użytkowania jest zawsze możliwe)”. Oznacza to, że Wnioskodawca dopuszcza obiektywną możliwość doprowadzenia budynku do stanu technicznego, w którym nie zaistniałyby „względy techniczne” lecz uważa to za bezcelowe. Oznacza to, iż nawet jeśli obecnie istniejące „względy techniczne” nie pozwalają wykorzystywać budynek do prowadzenia działalności gospodarczej to stan ten nie ma charakteru trwałego. Można zatem powiedzieć, iż ze stanu faktycznego wynika, iż budynek nie jest wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych, lecz nie można powiedzieć, iż nie może być w przyszłości do takiej działalności wykorzystywany, skoro sam Wnioskodawca przyznaje że jest możliwe „doprowadzenie budynku do użytkowania”. Tylko na marginesie należy dodać, iż z opinii dołączonej do wniosku (która to opinia nie jest i nie może być przedmiotem oceny organu podatkowego), wynika iż remont konstrukcji dachu (kratownicy) spowoduje przekroczenie nośności ścian. Jednak z opinii nie wynika, że nie jest możliwe wzmocnienie tychże ścian. Wręcz przeciwnie – z opinii wynika zalecenie częściowego rozebrania ścian
   i wykonania odpowiedniego oparcia dźwigarów dachowych, co oznacza, iż faktycznie istnieje możliwość doprowadzenia dachu i ścian do użyteczności.

 

2. Odnosząc się do powodów opisanych w pkt 2 – 4 i w pkt 6 (tj. zbyt niska kondygnacja parteru (230 cm) co eliminuje budynek jako obiekt z możliwością przebywania stałego pracowników; strop nad parterem jest wykonany w konstrukcji stalowo-drewnianej i nie posiada odpowiedniej nośności jaka jest niezbędna aby obiekt zakwalifikować jako budynek magazynowy zgodnie z Polską Normą; słupy w pomieszczeniu z bramami wjazdowymi nie przenoszą wymaganych obciążeń od uderzenia pojazdem w przypadku wjazdu do pomieszczenia samochodów dostawczych (konstrukcja nie została zaprojektowana na taką ewentualność); brak odpowiedniej nośności wykonanej posadzki co eliminuje transport materiałów składowanych wózkami widłowymi oraz ogranicza wjazd samochodów dostawczych) należy stwierdzić, iż powody te nie można sklasyfikować jako względy techniczne, a raczej technologiczne czy prawne. Jak stwierdził WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 17 czerwca 2005 r., I SA/Gl 760/04, LEX nr 367925 „Pojęcie "względy techniczne" nie obejmuje swoim zakresem przyczyn technologicznych, ekonomicznych czy finansowych”. Jednocześnie można wyobrazić sobie prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na magazynowaniu w budynku towarów itp. bez wjazdu tam samochodów, wózków widłowych oraz tylko okazjonalnym a nie stałym przebywaniu tam pracowników.

 

3. Odnosząc się do powodu opisanego w pkt 5 i częściowo w pkt 1 (ściany konstrukcyjne noszą ślady zawilgocenia i zniszczeń spowodowanych podciąganiem wody od strony północno zachodniej) sam Wnioskodawca stwierdza, iż z tych powodów „należy je odpowiednio odremontować i zabezpieczyć przed wodą gruntową i podciąganiem kapilarnym tej wody” zatem stan ten także nie ma cech trwałości. Dodatkowo sądy administracyjne niekiedy uznają, że względy techniczne nie zaistnieją, gdy podatnik nie dokonał szeroko rozumianej naprawy przedmiotu opodatkowania (np. wyrok WSA w Gliwicach z 25.02.2008 r. I SA/Gl 862/07).

 

 

Organ podatkowy działając w oparciu o treść przepisów i obowiązujące orzecznictwo na dzień złożenia wniosku uznaje, iż stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym
w przypadku budynku opisanego we wniosku zaistniały względy techniczne pozwalające zastosować do niego stawkę podatku od nieruchomości jak dla budynków pozostałych, jest nieprawidłowe.

 

 

Na indywidualną interpretację podatkową zgodnie z art. 14c § 3 Ordynacji podatkowej przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, złożona za pośrednictwem Prezydenta Miasta Krakowa, adres: Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-549 Kraków, wniesiona po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację do usunięcia naruszenia prawa
w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dnia od dnia wniesienia tego wezwania.