interpretacja 96

 

Rodzaj dokumentu	interpretacja indywidualna
Sygnatura	PD-01.3120.8.33.2014.GK
Data	2014.11.12
Autor	Prezydent Miasta Krakowa
Istota interpretacji	Podatek od nieruchomości – stawka
Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 w związku z art. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 201). Osoba odpowiedzialna za wyłączenie powyższych danych: Grzegorz Kasprzak

 

wniosek

 

INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PODATKOWA

 

Działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 2 października 2014 r. złożonego przez (…)
w Krakowie o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości

 

uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy, dotyczące możliwości zastosowania stawki podatku od nieruchomości dla budynków lub ich części pozostałych w odniesieniu do części budynku zajętego na kino oraz części budynku objętego umowami  o współkorzystanie, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, nie jest prawidłowe.

 

UZASADNIENIE

 

Wnioskiem z dnia 2 października 2014 r. (…) w Krakowie zwrócił się o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości.

Wnioskodawca przedstawił opis zaistniałego stanu faktycznego zgodnie z którym jest On miejską instytucją kultury, działającą w oparciu o przepisy ustawy o organizowaniu
i prowadzeniu działalności kulturalnej, ustawy o finansach publicznych oraz Statutu nadanego uchwałą Rady Miasta Krakowa. Siedziba Ośrodka znajduje się przy (…), z tym, że Ośrodek zajmuje jedynie część budynku.

W przedmiotowym budynku Ośrodek prowadzi Kino (…) oraz udostępnia innym podmiotom na zasadzie wzajemnych świadczeń i współpracy w dziedzinie upowszechniania kultury część posiadanych pomieszczeń. Prowadzenie Kina (…) jest jednym ze statutowych zadań Ośrodka (paragraf 4 ust. 2 pkt 5 Statutu).

Ośrodek zawarł umowy o współpracy z firmą (…) oraz firmą (…), których celem jest współpraca i wzajemne ekwiwalentne świadczenia, podejmowane w celu upowszechniania kultury jak np. współorganizacja wyjazdów szkoleniowych dla pracowników Ośrodka, spotkań Klubu Podróżnika, wzbogacenie oferty Klubu (…) przez prowadzenie kawiarenki, wspólna działalność artystyczna, promocja i reklama działalności kulturalnej Ośrodka. Firma (…) wykorzystuje udostępnione jej pomieszczenia na zasadzie współkorzystania tj. w czasie, gdy nie są one zajmowane przez (…) na działalność statutową. W pomieszczeniach tych nie dokonano żadnych zmian adaptacyjnych ani zmian wyposażenia.

Zdaniem Ośrodka ww lokale powinny być wykazywane w deklaracji na podatek od nieruchomości jako „pozostałe”. Ich zasadniczym celem jest wspólna działalność w zakresie upowszechnienia kultury tj. w tym obszarze, który stanowi podstawowe zadanie Ośrodka i nie jest działalnością gospodarczą.

           

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się o wykładnię przepisów ustawy
z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych  (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.) poprzez odpowiedź na pytanie, czy przedstawiony powyżej stan faktyczny pozwala na zakwalifikowanie części powierzchni budynku, na których działalność prowadzi Kino (…) oraz prowadzona jest współpraca Ośrodka z firmą (…) i (…) w deklaracji na podatek od nieruchomości jako „pozostałe”. W szczególności problem związany jest z interpretacją art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, stanowiącego iż podatkiem od nieruchomości objęte są części budynków związane z prowadzeniem działalności gospodarczej – w świetle art. 3 ust. 2 ustawy o organizacji i prowadzeniu działalności kulturalnej, który stanowi, że działalność polegająca na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury nie jest działalnością gospodarczą.

 

Wnioskodawca przedstawił również własne stanowisko w przedstawionej sprawie, zgodnie z którym przepisy ustawy o organizacji i prowadzeniu działalności kulturalnej nie zawierają żadnych ograniczeń co do formy oraz zasad współpracy instytucji kultury z innymi podmiotami w zakresie tworzenia i upowszechniania kultury. Charakter ww podejmowanych wspólnie przedsięwzięć świadczy o tym, że ich celem jest upowszechnianie i prowadzenie działalności kulturalnej a jeśli tak – to zgodnie z ww przepisami nie stanowią one działalności gospodarczej. W konsekwencji całość powierzchni budynku zajmowanego przez Ośrodek powinna być zakwalifikowana jako niezwiązana z działalnością gospodarczą tj. wykazywana w deklaracji na podatek od nieruchomości jako „pozostałe”. Dotyczy to również powierzchni zajmowanej przez Kino (…). W przypadku umowy z firmą (…) istotne znaczenie ma fakt, iż pomieszczenia są faktycznie wykorzystywane wspólnie z Ośrodkiem i nie zmieniły swojego dotychczasowego przeznaczenia i charakteru.

Zdaniem Wnioskodawcy taki stan faktyczny nie stanowi przypadku „zajmowania” lokalu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o podatkach i opłatach lokalnych
i w konsekwencji nie daje podstaw do naliczania od współużytkowanej powierzchni podatku od nieruchomości z tyt. prowadzonej działalności gospodarczej.

 

 

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2010 Nr 95, poz. 613 z późn. zm. opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1) grunty;

2) budynki lub ich części;

3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

            Budynkiem jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l.).

Podstawę opodatkowania dla budynków lub ich części stanowi ich powierzchnia użytkowa (art. 4 ust. 1 pkt 1 i 2 u.p.o.l.).

            Podatnikami podatku od nieruchomości są między innymi osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące użytkownikami wieczystymi nieruchomości lub obiektów budowlanych (art. 3 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.).

            W przedmiotowej sprawie kwestią wymagającą wyjaśnienia jest problem doboru odpowiedniej stawki podatku od nieruchomości od: pomieszczenia w którym działa kino oraz dwóch pomieszczeń co do których Wnioskodawca podpisał umowy z firmami zewnętrznymi oddając te pomieszczenia we współkorzystanie.

            Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. w przypadku budynków, stawki podatku od nieruchomości ustalone są dla poszczególnych ich kategorii tj. osobno dla budynków lub ich części:

1. mieszkalnych;
2. związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej;
3. zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym;
4. związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów
   o działalności leczniczej, zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń;
5. pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego.

 

Analizując kwestię prawidłowości zastosowania odpowiedniej stawki podatku od nieruchomości od części budynku zajętego na kino w pierwszej kolejności należy odrzucić możliwość zastosowania stawki przewidzianej w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych dla budynków mieszkalnych, także dla budynków zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym oraz dla budynków związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń – jako ewidentnie nie mających zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym.

W dalszej kolejności należy przeanalizować czy działalność Wnioskodawcy polegająca na prowadzeniu kina można zakwalifikować jako prowadzenie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej – to takie budynki które są w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych.

Natomiast działalność gospodarcza to działalność o której mowa w przepisach ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (art. 1a ust. 1 pkt 4 u.p.o.l.).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca (który jest podatnikiem podatku od nieruchomości) działa w oparciu o ustawę z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu
i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j.: Dz. U. z 2012 poz. 406 z późn. zm.) tj. jest instytucją kultury o której mowa w art. 8 i nast. wspomnianej ustawy. Ustawa za działalność kulturalną uznaje działalność polegającą na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury (art. 1 ust. 1).

Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej:

1.      mogą ją prowadzić osoby prawne, osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej (ust. 1);

2.      działalność kulturalna nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów (ust. 2);

3.      do działalności kulturalnej w zakresie nieuregulowanym przepisami ustawy dotyczącymi organizowania i prowadzenia działalności kulturalnej oraz przepisami
o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, stosuje się przepisy o prowadzeniu działalności gospodarczej (ust. 3).

 

Mając zatem na uwadze wskazane wyżej przepisy oraz fakt, iż Wnioskodawca jest instytucją kultury, działalność polegająca na prowadzeniu kina jest jednym z celów statutowych, nie prowadzi działalności gospodarczej (działalność Wnioskodawcy nie ma charakteru zarobkowego, nie jest wpisany do rejestru przedsiębiorców) należy uznać, iż pomieszczenie przeznaczone na kino jest ewidentnie przeznaczone na działalność kulturalną niezwiązaną w jakikolwiek sposób z działalnością gospodarczą. W takim przypadku pomieszczenie przeznaczone na kino powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawki jak dla budynków lub ich części pozostałych (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. „e” u.p.o.l. i w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku o wydanie interpretacji jest prawidłowe.

 

Analizując natomiast kwestię prawidłowości zastosowania odpowiedniej stawki podatku od nieruchomości od części budynku, które stanowią przedmiot umów
o współkorzystanie, należy podkreślić, iż obie umowy przewidują opłaty za współkorzystanie z objętych umową pomieszczeń. Opłaty te choć wprost tak nie nazwane mają charakter czynszu jak przy umowie najmu czy dzierżawy.

Wnioskodawca w zakresie w jakim zawiera takie umowy zdaniem organu podatkowego winien być traktowany jak „inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą” wskazany w art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. W konsekwencji przedmiotowe pomieszczenia powinny być opodatkowane według stawki jak dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Dodatkowo organ podatkowy nie ma wątpliwości, że stawka ta ewidentnie powinna zostać zastosowana do opodatkowania pomieszczenia kawiarni, której prowadzenie należy zakwalifikować jako typowa działalność gospodarcza. Cechy działalności gospodarczej nosi także działalność polegająca na organizacji wyjazdów szkoleniowych czy działalność reklamowa czy promocyjna.

Należy podkreślić, iż z orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że w sytuacji gdy organ podatkowy zgadza się ze stanowiskiem podatnika jedynie w części nie może uznać iż to stanowisko jest prawidłowe. Nie ma bowiem możliwości zarówno warunkowej zgody jak i rozdzielenia jednego stanu faktycznego. W niniejszej sprawie należy uznać, że Wnioskodawca spełnia warunki pozwalające zastosować stawkę podatku od nieruchomości jak dla budynków lub ich części pozostałych, w zakresie powierzchni budynku przeznaczonego na funkcjonowanie kina.

Nie można natomiast zastosować tej stawki w odniesieniu do powierzchni budynku objętych wskazanymi we wniosku umowami o współkorzystanie. W odniesieniu do tych powierzchni zastosowanie powinna mieć stawka jak dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z tego względu organ podatkowy rozpoznając całość sprawy uznaje, że stanowisko Wnioskodawcy dotyczące możliwości zastosowania stawki podatku od nieruchomości dla budynków lub ich części pozostałych w odniesieniu do części budynku zajętego na kino oraz objętego umowami  o współkorzystanie należy uznać za nieprawidłowe.

 

Na indywidualną interpretację podatkową zgodnie z art. 14c § 3 Ordynacji podatkowej przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, złożona za pośrednictwem Prezydenta Miasta Krakowa, adres: Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-549 Kraków, wniesiona po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację do usunięcia naruszenia prawa
w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dnia od dnia wniesienia tego wezwania.