interpretacja 111

 

Rodzaj dokumentu	interpretacja indywidualna
Sygnatura	PD-01.3120.8.21.2015.GK
Data	2015.08.31
Autor	Prezydent Miasta Krakowa
Istota interpretacji	Podatek od nieruchomości – samoistny posiadacz
Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 w związku z art. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 201). Osoba odpowiedzialna za wyłączenie powyższych danych: Grzegorz Kasprzak

 

wniosek

 

INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PODATKOWA

 

 

Działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 5 sierpnia 2015 r. o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości

 

uznaję, że stanowiska Wnioskodawcy w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, są prawidłowe.

 

 

UZASADNIENIE

 

Wnioskiem z dnia 5 sierpnia 2015 r. (…) w Krakowie S.A. w Krakowie zwróciła się o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości.

Wnioskodawca przedstawił zaistniały stan faktyczny, zgodnie z którym składał za lata 2010-2015 deklaracje DN-1 na podatek od nieruchomości. Deklaracje dotyczyły dwóch nieruchomości położonych w Krakowie przy ul. (…) nr (…) i nr (…), wskazując jako podstawę opodatkowania posiadanie samoistne.

Wnioskodawca regulował podatek od nieruchomości.

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia Wydział I Cywilny z dnia (…) 2015r. sygn. akt (…) uznano, że Wnioskodawca nigdy nie był samoistnym posiadaczem nieruchomości przy ul. (…). Sąd uznał, że posiadanie nie miało charakteru samoistnego, a charakter zależny. Z ustaleń sądu wynika, że objęcie nieruchomości we władanie miało miejsce na podstawie umowy o przejęciu zabytku architektury do odbudowy lub kapitalnego remontu nieruchomości i nie można uznać tego za manifestowanie woli władania jako właściciel.

 

 

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się o wykładnię przepisów art. 2, 3, 6 ust. 3 i ust. 9 pkt 1,2 i 3 ustawy z dnia 12  stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 849 z późn. zm.) poprzez odpowiedź na następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca który błędnie uznał, że jest samoistnym posiadaczem nieruchomości a w konsekwencji podatnikiem podatku od nieruchomości, może uznać, że nie był posiadaczem samoistnym, a w konsekwencji podatnikiem podatku od nieruchomości w latach 2010-2015 i czy może skorygować złożone deklaracje na ten podatek?
2. Czy Wnioskodawca który błędnie uznał, że jest samoistnym posiadaczem nieruchomości a w konsekwencji podatnikiem podatku od nieruchomości, może uznać, że nie był posiadaczem samoistnym, a w konsekwencji podatnikiem podatku od nieruchomości w latach 2010-2015 i czy może skorygować złożone deklaracje na ten podatek za okres 5 lat wstecz?

 

Wnioskodawca przedstawił również własne stanowisko w przedstawionej sprawie, zgodnie z którym:

1. nie był nigdy posiadaczem samoistnym przedmiotowej nieruchomości zabudowanej, a zatem nie był też podatnikiem podatku od nieruchomości w myśl art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. W związku z tym jest uprawniony do złożenia korekt deklaracji DN-1 za lata 2010-2015.
2. W przypadku uznania, że Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od nieruchomości korekta deklaracji jest możliwa zgodnie z art. 70 § 1 w okresie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

 

W zakresie stanowiska odnośnie pytania nr 1 Wnioskodawca odwołuje się do art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zgodnie z którym podatnikiem podatku od nieruchomości zgodnie z którym podatnikiem tego podatku

 

jest posiadacz samoistny nieruchomości lub obiektów budowlanych. Treść tego przepisu nie zmieniała się od 1 czerwca 2010 r. Wnioskodawca nie posiadała żadnego innego tytułu do nieruchomości, przejęła bowiem nieruchomość po swoim poprzedniku prawnym Przedsiębiorstwie Państwowym, ale nie był posiadaczem samoistnym. Wnioskodawca nie była też żadnym z innych podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 1 pkt 1, 3, 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, tj.:

i) właścicielem nieruchomości lub obiektów budowlanych,

ii) użytkownikiem wieczystym gruntów,

iii) posiadaczem nieruchomości lub części albo obiektów budowlanych stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:

-  wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa lub innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,

-  jest bez tytułu prawnego, z zastrzeżeniem, że obowiązek podatkowy dotyczący przedmiotów opodatkowania wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa lub będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe - ciąży odpowiednio na jednostkach organizacyjnych Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa i jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych, faktycznie władających nieruchomościami lub obiektami budowlanymi.

 

Poprzednik prawny wnioskodawcy posiadał nieruchomość na podstawie decyzji administracyjnej Wydziału Spraw Lokalowych Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej Stare Miasto w Krakowie nr (…) z dnia (…) 1962 r. Na mocy umowy z dnia (…) 1962 r. o przejęciu zabytku do odbudowy lub kapitalnego remontu Przedsiębiorstwo (…) Oddział w Krakowie jako użytkownik przejęło od Wojewódzkiego Konserwatora -Zabytków w Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej zabytek architektury (…) przy ul. (…) w Krakowie. Na podstawie aktu notarialnego z dnia (…) 1991 r. zawarto umowę spółki akcyjnej pod nazwą: (…) w Krakowie SA. Zgodnie ze statutem spółki, której jedynym założycielem było Przedsiębiorstwo (…) w Warszawie, Spółka przejęła wszelkie aktywa i pasywa byłego oddziału (…) w Krakowie. Postanowieniem z dnia (…) 1991 r. (…)w Krakowie SA została wpisana do rejestru handlowego.

Sąd Rejonowy dla Krakowa Śródmieścia Wydział I Cywilny w uzasadnieniu postanowienia z dnia (…) 2015 r. w sprawie do sygn. (…) uznał, że spółka (…) SA nigdy nie była samoistnym posiadaczem nieruchomości. Powołując się na art. 172 K.c. Sąd uznał, że posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba, że uzyskał posiadanie w złej wierze, wówczas nabywa własność po upływie lat trzydziestu. Przesłankami koniecznymi dla nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia są zatem: i) posiadanie samoistne, ii) upływ czasu. Zgodnie z art. 336 K.c. posiadaczem samoistnym rzeczy jest ten, kto ją faktycznie włada jak właściciel. Zgodnie z art. 339 K.c. domniemywa się, że ten kto rzeczą faktycznie włada jest jej posiadaczem samoistnym.

Sąd uznał, że samoistne posiadanie może mieć miejsce nie tylko, gdy posiadacz jest przekonany o swych uprawnieniach właścicielskich, ale również wtedy, gdy wie, że właścicielem nie jest, ale chce posiadać rzecz tak, jakby nim, był.

Sąd uznał, że z dowodów zalegających w aktach postępowania (…) nie wynika, że władanie miało charakter samoistny, zarządzania nieruchomością we własnym imieniu i na własne ryzyko. Sąd uznał, że władanie nieruchomością miało charakter zależny, albowiem objęcie nieruchomości we władanie miało miejsce na podstawie umowy o przejęciu zabytku architektury do odbudowy lub kapitalnego remontu z dnia (…) 1962 r. Sąd uznał, że dokonanie generalnego remontu nieruchomości, która była w bardzo złym stanie technicznym nie można uznać za manifestowanie woli władania jako właściciel. Sąd uznał także, że o samoistności posiadania podatnika lub jego poprzednika prawnego nie świadczy fakt regulowania podatku od nieruchomości.

Wnioskodawca nie był podatnikiem w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i dlatego też nie był obowiązany do zapłaty podatku za lata 2010 - 2015, w szczególności nie był ani właścicielem nieruchomości, ani posiadaczem samoistnym, ani też użytkownikiem wieczystym gruntu. Co więcej nieruchomość ta nigdy nie była własnością Skarbu Państwa co oznacza, że nawet gdyby przyjąć, że posiadania miało miejsce bez tytułu prawnego to i tak nie można mówić o podatniku podatku od nieruchomości w myśl art. 3 ust. 1 pkt 4 , gdyż przepis ten wyraźnie wskazuje, że chodzi o nieruchomości, które są własnością Skarbu Państwa, a nieruchomość ta własnością Skarbu Państwa nigdy nie była, o czym świadczy między innymi udział kuratora spadku nieobjętego w postępowaniu o zasiedzenie nieruchomości.

W tym stanie rzeczy uznać należy, że wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od nieruchomości i jest uprawniony do złożenia korekt deklaracji za lata 2010 - 2015.

 

 

W zakresie stanowiska odnośnie pytania nr 2 Wnioskodawca wskazuje, że nie jest i nigdy nie był posiadaczem samoistnym nieruchomości szczegółowo opisanej w pierwszej części, tj. zabudowanej działki nr (…) położonej przy ul. (…) w Krakowie (LWH (…)); obiekt zabytkowy. Postanowienie Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia Wydział I Cywilny z dnia (…) 2015 r. w sprawie do sygn. (…) o oddaleniu wniosku o zasiedzenie nieruchomości jednoznacznie stwierdza, że spółka (…) SA nigdy nie była samoistnym posiadaczem nieruchomości. Postanowienie Sądu nie jest okolicznością o, której mowa w art. 6 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych co oznacza, że postanowienie to nie ma wpływu na wysokość opodatkowania w trakcie roku podatkowego, a jedynie potwierdza stan faktyczny, mający miejsce od wielu lat.

Wobec ogólnej zasady przedawnienia zobowiązań podatkowych wyrażonej w art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, korekta podatku możliwa jest za lata 2010 - 2015, albowiem zgodnie z art. 6 ust. 9 pkt 1, 2, 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych podatnicy, w tym m.in. osoby prawne są zobowiązane:

1) składać, w terminie do dnia 31 stycznia, organowi podatkowemu właściwemu ze względu na miejsce położenia przedmiotów opodatkowania, deklaracje na podatek od nieruchomości na dany rok podatkowy, sporządzone na formularzu według ustalonego wzoru, a jeżeli obowiązek podatkowy powstał po tym dniu - w terminie 14 dni od dnia zaistnienia okoliczności uzasadniających powstanie tego obowiązku,

2) odpowiednio skorygować deklaracje w razie zaistnienia zdarzenia, o którym mowa w ust. 3, w terminie 14 dni od dnia zaistnienia tego zdarzenia

3) wpłacać obliczony w deklaracji podatek od nieruchomości - bez wezwania - na rachunek właściwej gminy, w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego, w terminie do dnia 15 każdego miesiąca, a za styczeń do dnia 31 stycznia.

Wobec powyższego podatnik jest uprawniony do skorygowania deklaracji podatkowej za lata 2010-2015.

Wg stanowiska wnioskodawcy postanowienie Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia Wydział I Cywilny dnia (…) 2015 r. w sprawie do sygn. (…) o oddaleniu wniosku o zasiedzenie i jednoznaczne stwierdzenia zawarte w treści tegoż uzasadnienia, że wnioskodawca (…) SA nigdy nie była samoistnym posiadaczem nieruchomości potwierdzają stanowisko wnioskodawcy, że nie w latach 2010 - 2015 nie była (nie jest) ona podatnikiem podatku od nieruchomości. Orzeczenie Sądu nie stanowi zdarzenia, o którym mowa w art. 6 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i nie jest zdarzeniem, które w trakcie roku podatkowego zaistniało zdarzenie mające wpływ na wysokość opodatkowania w tym roku, a w szczególności zmiana sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania lub jego części, podatek ulega obniżeniu lub podwyższeniu, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło to zdarzenie.

W ocenie wnioskodawcy postanowienie Sądu jednoznacznie opisujące stan faktyczny dotyczący nieruchomości stanowiącej przedmiot niniejszego pytania nie jest zdarzeniem mającym wpływ na powstanie lub zmianę obowiązku podatkowego w trackie roku podatkowego (art. 6 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych) lecz określa status podatnika co do zasady - wskazuje, że wnioskodawca nie jest i nigdy nie był podatnikiem podatku od nieruchomości.

Skoro zgodnie z zasadą samoopodatkowania dot. m.in. osób prawnych wyrażoną w art. 6 ust. 9 pkt 1, 2 i 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (odmiennie niż w przypadku osób fizycznych), wnioskodawca jest zobowiązany do składania w odpowiednim terminie deklaracji na podatek od nieruchomości, wpłacać obliczony w deklaracji podatek od nieruchomości - bez wezwania, oznacza to że w zobowiązanie podatkowe przedawnia się zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, a zatem z upływem lat pięciu. Dlatego też korekta podatku możliwa jest za pięć lat wstecz licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

 

Organ podatkowy uznaje, że na gruncie zaistniałego stanu faktycznego prawidłowe jest stwierdzenie, że Wnioskodawca nie był posiadaczem samoistnym nieruchomości opisanej we wniosku, a tym samym nie był podatnikiem podatku od nieruchomości. W związku z powyższym może skorygować złożone deklarację na podatek od nieruchomości 5 lat wstecz.

 

Na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej organ odstąpił od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska Wnioskodawcy, uznając że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

 

 

Na indywidualną interpretację podatkową zgodnie z art. 14c § 3 Ordynacji podatkowej przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, złożona za pośrednictwem Prezydenta Miasta Krakowa, adres: Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-549 Kraków, wniesiona po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację do usunięcia naruszenia prawa
w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dnia od dnia wniesienia tego wezwania.