interpretacja 112

 

Rodzaj dokumentu	interpretacja indywidualna
Sygnatura	PD-01.3120.8.22.2015.GK
Data	2015.09.01
Autor	Prezydent Miasta Krakowa
Istota interpretacji	Podatek od nieruchomości – działalność gospodarcza w mieszkaniu
Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 w związku z art. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 201). Osoba odpowiedzialna za wyłączenie powyższych danych: Grzegorz Kasprzak

 

wniosek

 

INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PODATKOWA

 

 

Działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 5 sierpnia 2015 r. o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości

 

uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, jest prawidłowe.

 

 

UZASADNIENIE

 

Wnioskiem z dnia 6 sierpnia 2015 r. Pani (…) zwróciła się o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości.

Wnioskodawczyni przedstawiła zaistniały stan faktyczny, zgodnie z którym prowadzi jednoosobową działalność (wymóg ustawy w zakresie współpracy a nie zatrudnienie), siedziba główna firmy jest w województwie śląskim. W spółdzielczym własnościowym mieszkaniu Wnioskodawczyni ma biurko z laptopem, podręcznym skanerem i drukarką do celów prywatnych. Jest to powierzchnia 2m2, która nie zmienia charakteru pomieszczenia. Na niej znajduje się kilka pudełek z archiwalnymi dokumentami papierowymi klientów z uwagi na ochronę danych osobowych i od tego roku dokumenty księgowe.

Działalność gospodarcza nie jest zarejestrowana w mieszkaniu. Koszty mediów na tę część powierzchni nie są wliczane do kosztów działalności, jest to prywatne mieszkanie, Wnioskodawczyni łatwiej jest przygotować się czasem do spotkań w mieszkaniu. Czynności zawodowe są świadczone u klientów, w wynajmowanym biurze, w biurach firm partnerskich i wszędzie gdzie Wnioskodawczyni przebywa w zależności od zleceń.

 

W związku z powyższym Wnioskodawczyni zwróciła się o wykładnię przepisów ustawy z dnia 12  stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 849 z późn. zm.) poprzez odpowiedź na pytanie, czy w związku z przerejestrowaniem siedziby firmy do Krakowa i zmiany miejsca zamieszkania na Kraków, podatek od nieruchomości od mieszkania będzie naliczany według wyższej stawki?

 

 

Wnioskodawczyni przedstawiła własne stanowisko w przedstawionej sprawie, zgodnie z którym, okoliczności wskazane we wniosku nie spowodowały konieczności uiszczania podatku w stawce wyższej – jak dla działalności gospodarczej. Przeznaczenie lokalu nie zmieni się.

 

 

 

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2014r., poz. 849 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1) grunty;

2) budynki lub ich części;

3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.o.l. podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

1) właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3;

2) posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;

3) użytkownikami wieczystymi gruntów;

4) posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:

a) wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa lub
z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,

b) jest bez tytułu prawnego, z zastrzeżeniem ust. 2.

Podstawę opodatkowania dla budynków stanowi ich powierzchnia użytkowa (art. 4 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l.).

W art. 5 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. ustawodawca przewidział różną wysokość stawek podatku między innymi dla:

·         budynków lub ich części mieszkalnych a także dla

·         budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Jak podaje Wnioskodawczyni lokal będący przedmiotem opodatkowania jest lokalem mieszkalnym. Co do zasady powinien być zatem opodatkowany według stawki przewidzianej w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a u.p.o.l. Konieczność opodatkowania lokalu mieszkalnego stawką wyższą przewidzianą w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit b u.p.o.l. zaistniałaby w sytuacji gdy lokal byłby zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej.

Przy czym pojęcie budynków lub ich części „zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej” rozumie się inaczej niż pojęcie budynków lub ich części „związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej" (wyrok NSA z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. akt II FSK 667/09, LEX nr 550099, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 17 sierpnia 2011 r. sygn. akt I SA/Bd 268/11, LEX nr 920025, wyrok WSA w Lublinie z dnia 22 września 2010 r. sygn. akt I SA/Lu 297/10, LEX nr 749388 czy wyrok NSA z dnia 12 kwietnia 2012 r. sygn. akt II FSK 1771/10, LEX nr 1217203).

Z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 01 czerwca 2011 r. sygn. akt I SA/Sz 164/11 (LEX nr 821364) wprost wynika, że „Ażeby budynek mieszkalny mógł być opodatkowany stawką właściwą dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, musi być zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej, a nie tylko znajdować się w posiadaniu przedsiębiorcy. To samo odnosi się do części budynku mieszkalnego zajętego na prowadzenie działalności gospodarczej.”

Z tego wynika, że budynek lub jego część „zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej” to taki w którym faktycznie jest prowadzona działalność gospodarcza. Nie wystarczy więc sam fakt posiadania takiego budynku lub jego części przez przedsiębiorcę (jak w przypadku przesłanki „związania z prowadzoną działalnością gospodarczą”).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego żadna część lokalu mieszkalnego nie jest faktycznie wyodrębniona od reszty i zajęta tylko i wyłącznie na prowadzenie działalności gospodarczej. Opisany we wniosku lokal w całości nie traci funkcji mieszalnych tylko przez to, że w pewnych momentach prowadzone są tam czynności
w ramach działalności gospodarczej. Jednak wykonywanie tych czynności w opisanym lokalu
(w ramach prowadzenia działalności gospodarczej), w zakresie opisanym we wniosku, nie można uznać za wypełniające zakres pojęcia „zajęte na działalność gospodarczą”
w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b u.p.o.l.

W związku z powyższym za prawidłowe należy uznać opodatkowanie tego lokalu w całości podatkiem od nieruchomości z zastosowaniem stawki jak dla budynków mieszkalnych.

            Stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego, należy uznać za prawidłowe.

 

 

Na indywidualną interpretację podatkową zgodnie z art. 14c § 3 Ordynacji podatkowej przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, złożona za pośrednictwem Prezydenta Miasta Krakowa, adres: Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-549 Kraków, wniesiona po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację do usunięcia naruszenia prawa
w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dnia od dnia wniesienia tego wezwania.