interpretacja 116

 

Rodzaj dokumentu	interpretacja indywidualna
Sygnatura	PD-01.3120.8.26.2015.GK
Data	2015.12.08
Autor	Prezydent Miasta Krakowa
Istota interpretacji	Podatek od nieruchomości – części wspólne
Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 w związku z art. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 201). Osoba odpowiedzialna za wyłączenie powyższych danych: Grzegorz Kasprzak

 

wniosek

 

INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PODATKOWA

 

Działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 14 września 2015 r. o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości

 

uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, jest prawidłowe.

 

 

UZASADNIENIE

 

Wnioskiem z dnia 14 września 2015 r. Wnioskodawca zwrócił się o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości.

Wnioskodawca przedstawił opis stanu faktycznego, zgodnie z którym aktem notarialnym rep. A (…) nabył lokal mieszkalny nr (…) przy ul. (…) w Krakowie o powierzchni 43,01 m2, z którym związany jest udział w gruncie w nieruchomości wspólnej wynoszący (…) tj. 31,68 m2 w gruncie, 1,58 m2 w użytkowej części wspólnej budynku mieszkalnego oraz 11,05 m2 w garażu podziemnym.

Wnioskodawca sporządził deklarację w następujący sposób:

- pow. Gruntu ujęta w poz.8 (pozostałe) w części D.1 ze stawką 0,46 zł

- pow. Lokalu mieszkalnego oraz udział w użytkowej części wspólnej budynku w poz. 2 (związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej) D.2 ze stawką 23,03 zł.

 

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się o wykładnię przepisów art. 5 ust. 3 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych  (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 849 z późn. zm.) poprzez odpowiedź na pytanie według której stawki podatku od nieruchomości – dla lokali mieszkalnych czy związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej spółka powinna odprowadzić podatek od udziału w użytkowej części wspólnej budynku mieszkalnego oraz garażu podziemnego?

 

Wnioskodawca przedstawił również własne stanowisko w przedstawionej sprawie, zgodnie z którym, uwzględniając fakt, iż budynek pełni funkcję mieszkalną, stawka podatku od części wspólnej nieruchomości i garażu podziemnego powinna odpowiadać wysokości stawki podatku od nieruchomości obowiązującej dla lokali mieszkalnych.

W odpowiedzi na wezwanie organu podatkowego spółka uzupełniła stan faktyczny wskazując, że jest przedsiębiorcą. Lokal nr (…) ma założoną księgę wieczystą (…). Lokal jest wynajmowany wraz z miejscem postojowym. Budynek mieszkalny stanowi całość, a miejsce parkingowe zlokalizowane jest na wielostanowiskowym parkingu podziemnym znajdującym się w obrębie nieruchomości wspólnej (kw nr (…)). W dziale III księgi wieczystej wpisane jest prawo każdoczesnego właściciela lokalu nr (…) do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego nr (…). Na pytanie czy miejsce postojowe jest zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, wnioskodawca udzielił odpowiedzi, że miejsce postojowe jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

 

 

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 849 z późn. zm., dalej-u.p.o.l.) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Podstawę opodatkowania dla budynków lub ich części stanowi ich powierzchnia użytkowa (art. 4 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l.). Stawki podatku od nieruchomości ustala rada gminy w drodze uchwały i zgodnie z art. 5 ust. 1 u.p.o.l. nie mogą przekroczyć określonego pułapu w podziale na stawki przewidziane między innymi dla budynków lub ich części:

• mieszkalnych,
• związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej,
• pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego.

 

Z przytoczonego powyżej przepisu art. 2 ust. 1 u.p.o.l. wynika, że przedmiotem opodatkowania są budynki lub ich części. Pojęcia „budynki lub ich części” ustawodawca konsekwentnie używa także w powoływanych wyżej przepisach dotyczących określenia podstawy opodatkowania (art. 4 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l.) oraz podziału na konkretne rodzaje stawek (art. 5 ust. 1 u.p.o.l.). W art. 2 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. w istocie wymienione zostały dwa odrębne przedmioty opodatkowania tj. „budynki” (traktowane jako całość) oraz „części budynków”. Oznacza to, że „część budynku” może stanowić odrębny przedmiot opodatkowania w sytuacji gdy, ta część jest prawnie wyodrębniona z budynku i stanowi odrębny przedmiot własności. Takie rozumienie przepisu dotyczącego przedmiotu opodatkowania zbieżne jest chociażby z definicją nieruchomości zawartą w art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którą „nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.”

Zgodnie z uchwałą NSA z 27 lutego 2012r. II FSK 4/11 „ustawa o podatkach i opłatach lokalnych definiuje pojęcie budynku, nie wskazuje jednak co należy rozumieć pod pojęciem jego "części". Mając na uwadze wskazaną wcześniej definicję budynku i potoczne rozumienie słowa "część" należy przyjąć, że "częścią budynku" będzie – element jakiejś całości, fragment czegoś, dający się wydzielić lub wydzielony (Słownik współczesnego języka polskiego, pod. red. B. Dunaja, WILGA, Warszawa 1996, s. 145).

Kluczowym dla rozstrzygnięcia sprawy jest przesądzenie, czy garaż stanowiący część budynku mieszkalnego, będący odrębną nieruchomością, stanowi odrębny przedmiot opodatkowania, a w konsekwencji może podlegać odmiennemu reżimowi opodatkowania niż budynek mieszkalny.

Odpowiedź na powyższe pytanie zawarta jest w cytowanym art. 3 ust. 4 u.p.o.l. Nieruchomość lokalowa na podstawie tego przepisu, w powiązaniu z treścią art. 3 ust. 5 u.p.o.l., uznana została za odrębny przedmiot opodatkowania. Odrębność ta (od innych części budynku) pozwala na różne opodatkowanie, w zależności od charakteru lokalu, który może być mieszkalny, pozostały, bądź przeznaczony na działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 5 ust. 1 u.p.o.l.

Z uwagi na to, że własność lokali może stanowić odrębny od innych części budynku przedmiot opodatkowania, koniecznym jest przywołanie przepisów ustawy o własności lokali.

Przepis art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali wskazuje, że samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, mogą stanowić odrębne nieruchomości. Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. W ust. 4 art. 2 wskazano także, że do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane "pomieszczeniami przynależnymi".

Z powyższych przepisów należy wyprowadzić wniosek, że garaż może stanowić pomieszczenie przynależne do samodzielnego lokalu mieszkalnego, albo może stanowić odrębną własność lokalową.

W pierwszej z tych sytuacji, nie będzie stanowił odrębnego, od samodzielnego lokalu mieszkalnego, przedmiotu opodatkowania. Będzie zatem podlegał opodatkowaniu tak jak lokal mieszkalny. Dotyczy to wszystkich tych sytuacji, w których nie wyodrębniono prawnie własności lokalowej np. miejsce postojowe w hali garażowej z podziałem quoad usum.”

 

Skoro jak podaje Wnioskodawca miejsce postojowe przynależy do lokalu mieszkalnego powinno być co do zasady opodatkowane taką samą stawką jak ten lokal. Jak wspomniano wyżej stawki podatku od nieruchomości mają różne wysokości jeśli chodzi o budynki lub ich części. Dla odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku istotne są stawki dla budynków lub ich części:

• mieszkalnych,

• związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą. Dlatego do prawidłowego opodatkowania ważne jest ustalenie czy jakakolwiek część lokalu mieszkalnego jest zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej. W tym zakresie Wnioskodawca na jednoznacznie sformułowane zapytanie zawarte w wezwaniu do uzupełnienia stanu faktycznego, udzielił odpowiedzi że miejsce postojowe jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Pojęcie „związane” nie jest tożsame z pojęciem „zajęte”. Związane z prowadzeniem działalności gospodarczej są np. budynki będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami (art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.).

Natomiast pojęcie „zajęcia na działalność gospodarczą” należy odnosić do sytuacji gdy dany budynek jest faktycznie wykorzystywany, fizycznie zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej.

            Jak wspomniano wyżej Wnioskodawca podał że miejsce postojowe jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (organ podatkowy jest związany stanem faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę i nie może go dowolnie zmieniać).  Definicja zawarta w art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. wyłącza z budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej budynki mieszkalne. Skoro miejsce postojowe nie jest zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej to powinno być opodatkowane stawką jak dla budynków lub ich części mieszkalnych. Podobnie powinno przyjąć się stawkę dla pozostałych części wspólnych budynku.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

 

 

Na indywidualną interpretację podatkową zgodnie z art. 14c § 3 Ordynacji podatkowej przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, złożona za pośrednictwem Prezydenta Miasta Krakowa, adres: Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-549 Kraków, wniesiona po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację do usunięcia naruszenia prawa
w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dnia od dnia wniesienia tego wezwania.