interpretacja 118

 

Rodzaj dokumentu	interpretacja indywidualna
Sygnatura	PD-01.3120.8.29.2015.GK
Data	2016.01.15
Autor	Prezydent Miasta Krakowa
Istota interpretacji	Podatek od nieruchomości – opodatkowanie mieszkań firmowych dla pracowników
Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 w związku z art. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 201). Osoba odpowiedzialna za wyłączenie powyższych danych: Grzegorz Kasprzak

 

wniosek

 

INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PODATKOWA

Działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20 października 2015 r. o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości,

uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy

1.      w zakresie pytanie pierwszego jest prawidłowe,

2.      w zakresie pytanie drugiego jest prawidłowe.

 

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 20 października 2015 r. Wnioskodawca zwrócił się o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości.

Wnioskodawca przedstawił opis stanu faktycznego, zgodnie z którym jest spółką prawa handlowego wpisaną do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (…). Wnioskodawca jest właścicielem szeregu lokali mieszkalnych, które w ramach prowadzonej działalności wynajmuje na cele mieszkaniowe, zarówno osobom fizycznym, jak i osobom prawnym (np. innym spółkom prawa handlowego). Lokale wynajmowane osobom prawnym przeznaczane są na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych pracowników tych podmiotów, co znajduje odzwierciedlenie w stosownych postanowieniach umownych. W umowach (z osobami fizycznymi i prawnymi) znajduje się także zastrzeżenie, że lokal wynajmowany jest na cele mieszkaniowe.

 

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się o wykładnię przepisu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a i b ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych  (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 849 z późn. zm.-dalej: u.p.o.l.) poprzez odpowiedź na pytania:

1. Jaką stawką podatku od nieruchomości powinien zostać opodatkowany lokal mieszkalny będący własnością spółki prawa handlowego wynajęty osobie fizycznej na cele mieszkaniowe, tj. stawką, której maksymalną wysokość określono w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a) czy stawką wskazaną w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych?

2. Jaką stawką podatku od nieruchomości powinien zostać opodatkowany lokal mieszkalny będący własnością spółki prawa handlowego wynajęty osobie prawnej (np. innej spółce prawa handlowego) na cele mieszkaniowe, dla pracowników tejże spółki - stawką, której maksymalną wysokość określono w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a) czy stawką wskazaną w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych?

 

Wnioskodawca przedstawił również własne stanowisko w przedstawionej sprawie, powołując art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U.2014.849)- dalej: u.p.o.l., zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty, budynki lub ich części, budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, a podstawę opodatkowania dla budynków lub ich części stanowi powierzchnia użytkowa (art. 4 ust. 1 u.p.o.l.). Podatnikami podatku od nieruchomości są między innymi osoby prawne, będące właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych (art. 3 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l.).

W art. 5 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. ustawodawca przewidział różną wysokość stawek maksymalnych podatku między innymi dla: budynków lub ich części mieszkalnych, a także dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Lokale mieszkalne stanowiące własność Wnioskodawcy i będące przedmiotem umów najmu są lokalami mieszkalnymi. Lokale te wynajmowane są na potrzeby mieszkaniowe najemców, a co wynika z postanowień umownych określających sposób korzystania z lokalu. Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowe lokale winny zatem zostać opodatkowane według stawki przewidzianej w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a) u.p.o.l. zarówno w przypadku wynajęcia tych lokali osobom fizycznym, jak i osobom prawnym.

Wskazać należy, że za zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej nie mogą być bowiem uznane te części budynku, które są wykorzystywane na cele mieszkalne - i to nawet wówczas, gdy ich oddanie przez osobę prawną (przedsiębiorcę) do korzystania osobom trzecim dla zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych (zajęcie na cele mieszkalne), nastąpiło w ramach działalności gospodarczej tego przedsiębiorcy (np. w ramach komercyjnego najmu). Wnioskodawca podkreśla, że stanowisko to znajduje poparcie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wskazał, że w polskim systemie prawa podatkowego preferencje przyznano budownictwu mieszkaniowemu i zaspakajaniu   potrzeb   mieszkaniowych   obywateli,    które   w   odniesieniu do podatku od nieruchomości wyrażają się tym, że domy i lokale mieszkalne opodatkowane są według stawek najniższych. Z tych też względów z redakcji wskazanych unormowań nie wynika by intencją ustawodawcy było objęcie powierzchni lokalu mieszkalnego (wykorzystywanego faktycznie tylko na cel mieszkalny) podatkiem przewidzianym dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, a to z tego powodu, że lokal taki został wynajęty najemcy przed podmiot prowadzący działalność gospodarczą, polegającą na wynajmie lokali mieszkalnych (tak: NSA w wyroku z dnia 15 stycznia 2013 roku, sygn. akt: II FSK 933/11).

W ocenie wnioskodawcy konieczność opodatkowania stawką przewidzianą w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) u.p.o.l. zaistniałaby zatem dopiero w sytuacji, gdyby wynajęty lokal został zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej. W tym miejscu wnioskodawca wskazuje, że pojęcie budynków lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej rozumie się inaczej niż pojęcie budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 01 czerwca 2011 r. (sygn. akt I SA/Sz 164/11) wprost wynika natomiast, że ażeby budynek mieszkalny mógł być opodatkowany stawką właściwą dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej musi być zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej, a nie tylko znajdować się w posiadaniu przedsiębiorcy.

Jak wskazano opisie stanu faktycznego, przedmiotowe lokale są lokalami mieszkalnymi i wynajmowane (zajmowane) są wyłącznie na zaspokajanie (bezpośrednio lub pośrednio) potrzeb mieszkaniowych najemców.

 

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 849 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1) grunty;

2) budynki lub ich części;

3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Budynkiem w rozumieniu ustawy podatkowej jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l.).

            Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. ustawodawca wyróżnia następujące stawki podatku od nieruchomości od budynków lub ich części:

a)  mieszkalnych,

b)  związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej,

c)  zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym,

d)  związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń,

e)  pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego.

Budynki o charakterze mieszkalnym mogą być zatem opodatkowane stawką jak dla budynków mieszkalnych ewentualnie najwyższą stawką jeśli są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej.

W ustawie podatkowej brak jest wyjaśnienia pojęcia „zajęte”. Czasownik, od którego ten imiesłów przymiotnikowy pochodzi, czyli "zająć", znaczy "zapełnić sobą jakąś przestrzeń, wypełnić jakiś okres czasu" (Słownik języka polskiego pod red. S. Skorupki, H. Auderskiej i Z. Łempickiej, wyd. PWN, Warszawa 1968, s. 966). Wobec tego tylko faktyczne zajęcie budynku lub jego części na prowadzenie działalności gospodarczej prowadzi do możliwości jego opodatkowania stawką przewidzianą w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b u.p.o.l.

Takim faktycznym zajęciem budynku mieszkalnego na prowadzenie działalności gospodarczej, zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 22.10.2015r. sygn. akt I SA/Kr 1022/15 (nieprawomocny) jest np. wynajęcie budynku innemu podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą w zakresie zapewniania krótkotrwałego zakwaterowania w pozostałych miejscach, gdzie indziej nie sklasyfikowanych (PKD z 2004 r., punkt 55.23).

Jednak ze opisu stanu faktycznego w niniejszej sprawie nie wynika, że taki fakt ma miejsce. Wręcz przeciwnie, Wnioskodawca podkreśla, że wszystkie umowy najmu zawierane przez niego dotyczą zajęcia budynków mieszkalnych wyłącznie na cele mieszkalne, w szczególności Wnioskodawca nie wskazuje że zawiera krótkoterminowe umowy najmu bądź prowadzi działalność hotelarską, bądź taką działalność prowadzą podmioty z którymi zawiera umowy najmu.

W postępowaniu dotyczącym wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego organ podatkowy jest związany twierdzeniami Wnioskodawcy a wydana interpretacja zakłada prawdziwość podanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego.

Zatem w przedmiotowej sprawie stanowiska Wnioskodawcy dotyczące zastosowania do opisanych lokali stawki jak dla budynków lub ich części mieszkalnych, jest prawidłowe.

 

Na indywidualną interpretację podatkową zgodnie z art. 14c § 3 Ordynacji podatkowej przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, złożona za pośrednictwem Prezydenta Miasta Krakowa, adres: Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-549 Kraków, wniesiona po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację do usunięcia naruszenia prawa
w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dnia od dnia wniesienia tego wezwania.