Rodzaj dokumentu |
interpretacja indywidualna |
Sygnatura
|
PD-03-1.3120.8.8.2016.GK
|
Data
|
2016.06.22 |
Autor
|
Prezydent Miasta Krakowa |
Istota interpretacji
|
Podatek od nieruchomości – stawka „zdrowotna” |
Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 w związku z art. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 201). Osoba odpowiedzialna za wyłączenie powyższych danych: Grzegorz Kasprzak
|
INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PODATKOWA
Działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 13 kwietnia 2016 r. o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości
uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania zadanego we wniosku, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
Pismem z dnia 13 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca zwrócił się o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości.
Wnioskodawca jest właścicielem obiektu usługowo-biurowego w Krakowie przy ul. (…).
W obiekcie tym od dnia 17.08.2011 r. na powierzchni 272,81 wynajmowanym przez (…) Sp.j. prowadzona jest działalność w zakresie usług medycznych związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, która zdaniem Wnioskodawcy uprawnia do zastosowania preferencyjnych stawek podatku od nieruchomości.
Uzupełniając opis stanu faktycznego w piśmie z dnia 20.05.2016 r. Wnioskodawca wskazał, że wynajmujący lokale przez (…) Sp.j. prowadzi Niepubliczny Zakład Opieki Medycznej (…), który jest podmiotem leczniczym o którym mowa w art. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej.
W Centrum Medycznym znajdują się gabinety pediatryczne i internistyczne gdzie udzielane są świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. Centrum ma podpisaną umowę z NFZ.
W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się o wykładnię przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 716-dalej: u.p.o.l.) poprzez odpowiedź na pytanie czy ma prawo do zastosowania obniżonej preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości.
Wnioskodawca przedstawił również własne stanowisko w przedstawionej sprawie odnośnie zadanego pytania, stwierdził, że biorąc pod uwagę treść art. 5 ust. 1 pkt 2) lit. d i zaistniały stan faktyczny, jest uprawniony do zastosowania preferencyjnej stawki.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 716) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:
1) grunty;
2) budynki lub ich części;
3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Podstawę opodatkowania stanowi (art. 4 ust. 1 u.p.o.l.):
1) dla gruntów - powierzchnia;
2) dla budynków lub ich części - powierzchnia użytkowa;
3) dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 4-6 - wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych - ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego.
Ustawodawca przewidział różne stawki podatku w zależności od sposoby wykorzystywania budynków np.:
a) mieszkalnych,
b) związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej,
c) zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym,
d) związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń,
e) pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego.
Analizując przepis dotyczący stawki podatku dla budynków związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń, w pierwszej kolejności należy dokonać wykładni pojęcia „świadczenia zdrowotne” posługując się normami zawartymi w ustawie z dnia 15 kwietnia 2015 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2015r. poz. 618 z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o działalności leczniczej świadczenie zdrowotne to działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.
Działalność lecznicza natomiast, polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych (art. 3 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej).
Podmiotami leczniczymi są między innymi:
1) przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584) we wszelkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej,
2) samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej,
3) jednostki budżetowe, w tym państwowe jednostki budżetowe tworzone i nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, posiadające w strukturze organizacyjnej ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza, o którym mowa w art. 55 ust. 2a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 581),
4) instytuty badawcze, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618, z późn. zm.),
5) fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie działalności leczniczej,
5a) posiadające osobowość prawną jednostki organizacyjne stowarzyszeń, o których mowa w pkt 5,
6) osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania,
7) jednostki wojskowe
- w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą.
Podmiot wskazany we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów, według oświadczenia Wnioskodawcy jest podmiotem leczniczym, a w budynku jest prowadzona działalność w zakresie usług medycznych związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych. W Centrum Medycznym znajdują się gabinety pediatryczne i internistyczne gdzie udzielane są świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej. Centrum ma podpisaną umowę z NFZ.
Zgodnie z opisem stawki podatku od nieruchomości w art. 5 ust. 1 pkt 2) lit. d) u.p.o.l. można z niej skorzystać wypełniając dwie przesłanki:
W stanie faktycznym opisanym we wniosku spełnione są obydwie przesłanki. W budynku znajdują się gabinety pediatryczne i internistyczne gdzie udzielane są świadczenia zdrowotne zatem jest związany z ich udzielaniem. Spełniona jest także druga z przesłanek, bowiem budynek jest faktycznie zajęty przez podmiot leczniczy udzielający tych świadczeń.
Chociaż podatnikiem jest zupełnie inny podmiot, w stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę, budynek spełnia warunki do objęcia go niższą stawką o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2) lit. d) u.p.o.l.
Na indywidualną interpretację podatkową zgodnie z art. 14c § 3 Ordynacji podatkowej przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, złożona za pośrednictwem Prezydenta Miasta Krakowa, adres: Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-549 Kraków, wniesiona po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację do usunięcia naruszenia prawa w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dnia od dnia wniesienia tego wezwania.