Rodzaj dokumentu       interpretacja indywidualna

Sygnatura                   PD-03-1.3120.8.6.2017.GK

Data                           2017.05.31

Autor                          Prezydent Miasta Krakowa

Istota interpretacji       Podatek od nieruchomości – stawka od budynków i gruntów zajętych na działalność sportową

Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 w związku z art. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 201).

Osoba odpowiedzialna za wyłączenie powyższych danych: Grzegorz Kasprzak

 

 

 

 

INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PODATKOWA

 

Działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 12 kwietnia 2017 r., o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości

 

uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy w świetle przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego

1. w zakresie pytania nr 1 należy uznać za nieprawidłowe.

2. w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

3. w zakresie pytania nr 3 należy uznać za prawidłowe.

4. w zakresie pytania nr 4 należy uznać za nieprawidłowe.

5. w zakresie pytania nr 5 należy uznać za nieprawidłowe.

 

 

 

UZASADNIENIE

 

I

Wnioskiem z dnia 12 kwietnia 2017 r. (…) Sp. z o.o. w Krakowie (dalej: Wnioskodawca) zwróciła się o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości.

Wnioskodawca przedstawił opis zaistniałego stanu faktycznego, zgodnie z którym Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w Krakowie przy ul. (…), składającej się z działki nr (…), dla której Sąd Rejonowy dla Krakowa - Śródmieścia w Krakowie prowadzi Księgę Wieczystą KW nr (…) oraz właścicielem posadowionego na niej budynku.

W dniu 10 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca podpisał umowę najmu, na mocy której cześć nieruchomości została wynajęta na prowadzenie działalności z zakresu kultury fizycznej i sportu, w tym na powierzchni 252,58 m2 zostały urządzone pomieszczenia do gry w squash i badmintona, powierzchnia 125 m2 stanowi salę gimnastyczną oraz na powierzchni 71,53 m2 ulokowana została infrastruktura towarzysząca tj. szatnia, sauna, prysznice.

 

 

II

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się o wykładnię przepisów uchwały nr LII/978/16 Rady Miasta Krakowa z dnia 14.09.2016 r. w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości tj. § 1 pkt.1 lit. b) oraz § 1 pkt. 2 lit. f poprzez odpowiedź na następujące pytania:

1. Czy w opisanej wyżej sytuacji, od powierzchni gruntu wynajętej na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu (grunt pod pomieszczeniami do fitness, gry w squash, badmintona) Wnioskodawca będzie opłacał podatek w wysokości przewidzianej dla gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu - to jest w kwocie 0,27 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej?

2. Czy w opisanej wyżej sytuacji, od powierzchni budynku wynajętej na prowadzenie działalności gospodarczej w postaci gier - pomieszczenia do gry w squash i badmintona -Wnioskodawca będzie opłacał podatek w wysokości przewidzianej dla budynków lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu, to jest w kwocie 6,80 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej?

3. Czy w opisanej wyżej sytuacji, od powierzchni budynku wynajętej na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu w postaci fitness -Wnioskodawca będzie opłacał podatek w wysokości przewidzianej dla budynków lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu, to jest w kwocie 6,80 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej?

4. Czy w opisanej wyżej sytuacji, od powierzchni budynku wynajętej na prowadzenie działalności związanej z kulturą fizyczną i sportem jako element niezbędnej infrastruktury (sauna, szatnie, prysznice, gabinety masażu) - Wnioskodawca będzie opłacał podatek w wysokości przewidzianej dla budynków lub ich części pozostałych, to jest w kwocie 7,62 zł od lm2 powierzchni użytkowej?

5. Czy w przypadku odpowiedzi pozytywnej na niektóre lub wszystkie pytania, stawki podatku właściwe dla obiektów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu oraz dla obiektów pozostałych będą obowiązywały od dnia podjęcia tej działalności?

 

 

III

Wnioskodawca przedstawił również własne stanowisko w przedstawionej sprawie, wskazując, że w jego ocenie, w zakresie zadanych pytań:

ad.l. Powierzchnia gruntu w pod pomieszczeniami do fitness, gry w squash, badmintona będzie zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu, co oznacza że Wnioskodawca będzie opłacał podatek w wysokości przewidzianej dla gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu - to jest w kwocie 0,27 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej.

ad.2. Powierzchnia budynku zajęta na sale do gier tj. pomieszczenia do gry w squash i badmintona będzie wykorzystywana na działalność gospodarczą w zakresie kultury fizycznej i sportu, co oznacza, że Wnioskodawca będzie opłacał podatek w wysokości przewidzianej dla budynków lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu, to jest w kwocie 6,80 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej.

ad.3. Powierzchnia budynku zajęta na sale do fitness będzie wykorzystywana na działalność gospodarczą w zakresie kultury fizycznej i sportu, co oznacza, że Wnioskodawca będzie opłacał podatek w wysokości przewidzianej dla budynków lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu, to jest w kwocie 6,80 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej.

ad. 4. Powierzchnia zajęta na pomieszczenia stanowiące element niezbędnej infrastruktury (sauna, szatnie, prysznice, gabinety masażu), a zatem Wnioskodawca będzie opłacał podatek w wysokości przewidzianej dla budynków lub ich części pozostałych, to jest w kwocie 7,62 zł od lm2 powierzchni użytkowej.

ad. 5. Stawki podatku właściwe dla obiektów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu oraz dla obiektów pozostałych będą obowiązywały od dnia faktycznego podjęcia tej działalności.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Wnioskodawca uzasadnił swoje stanowisko, wskazując, że zgodnie z postanowieniami ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. 2014.849 z późn.zm.) opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości i obiekty budowlane:

1/ grunty;

2/ budynki lub ich części;

3/ budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. przy czym podstawę opodatkowania stanowi:

1/ dla gruntów - powierzchnia;

2/ dla budynków lub ich części - powierzchnia użytkowa.

 

Jednocześnie w art. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych zostało przewidziane, że rady gmin w drodze uchwały określają wysokość stawek podatku od nieruchomości mając prawo do różnicowania stawek dla poszczególnych rodzajów prowadzonej działalności.

W wykonaniu uprawnień ustawowych Rada Miasta Krakowa w dniu 14 września 2016 r. podjęła uchwałę nr LII/978/16, w której wprowadziła stawkę podatku od nieruchomości zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu

- w wysokości 0,27 zł od 1 m2 powierzchni, od budynków lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu - w wysokości 6,80 zł do 1 m2 powierzchni użytkowej oraz od budynków lub ich części „pozostałych"

- w wysokości 7,62 zł od lm2 powierzchni użytkowej.

 

W świetle powyższego wskazać należy, że z uwagi na brak w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych oraz w powołanej wyżej uchwale Rady Miasta Krakowa definicji kultury fizycznej i sportu, w celu dokonania prawidłowej subsumcji przedmiotowych przepisów do opisanego stanu faktycznego, koniecznym jest posłużenie się definicją zawartą w ustawie o sporcie.

Zgodnie z treścią art. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (t.j. Dz.U. 2016 poz.176) sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach. Definicja sportu zawarta jest również w Białej księdze na temat sportu wydanej przez Komisję Wspólnot Europejskich 11 lipca 2007 r., zgodnie z którą „sport" oznacza wszelkie formy aktywności fizycznej, które poprzez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane, stawiają sobie za cel wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach.

Mając na uwadze powyżej zacytowane definicje - zdaniem Wnioskodawcy - bezspornie do pojęcia „sport" zaliczyć można grę w squash, badmintona oraz zajęcia fitness. Wszystkie te aktywności zmierzają bowiem do poprawienia kondycji fizycznej i psychicznej, a w przypadku gier pozwalają także na ustalenie wyników sportowych nawet na poziomie amatorskim .

W konsekwencji grunt i części budynku zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu tj. pomieszczenia do gry w sąuash, badmintona oraz sale fitness winny podlegać opodatkowaniu stawkami podatku przewidzianymi w § 1 pkt. 1 b oraz § 1 pkt. 2 f uchwały Rady Miasta Krakowa, a pozostałe części budynku zajęte na pomieszczenia pomocnicze, stawką przewidzianą w § 1 pkt. 2 j uchwały Rady Miasta Krakowa z dnia 14 września 2016 r., nr LII/978/16.

Stawki podatku od nieruchomości mogą być stosowane począwszy od dnia faktycznego rozpoczęcia działalności o takim profilu w budynku przy ul. Stradomskiej 15 w Krakowie.

 

IV

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 716 z późn. zm.; dalej – „u.p.o.l.”) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1) grunty;

2) budynki lub ich części;

3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. podatnikami podatku od nieruchomości są między innymi osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych.

Rada gminy, w drodze uchwały, określa wysokość stawek podatku od nieruchomości w granicach określonych w art. 5 ust. 1 u.p.o.l.

W ustępie 4 powołanego przepisu sformułowano natomiast zasadę, iż przy określaniu wysokości stawek, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b-e oraz w ust. 1 pkt 3, rada gminy może różnicować wysokość stawek dla poszczególnych rodzajów przedmiotów opodatkowania, uwzględniając w szczególności rodzaj prowadzonej działalności.

W oparciu o powyższe uprawnienie Rada Miasta Krakowa w uchwale nr LII/978/16 z dnia 14 września 2016 r. w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości, wyodrębniła stawki podatku dla gruntów i budynków zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. „b” – stawka dla gruntów oraz § 1 ust. 1 pkt 2 lit. „f” – stawka dla budynków).

 

Niezależnie od powyższych stawek w uchwale określono także stawki dla gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. „a” – stawka dla gruntów oraz § 1 ust. 1 pkt 2 lit. „b” – stawka dla budynków).

 

Redakcja powołanych przepisów zawierających normy dotyczące stawki podatku dla nieruchomości związanych w prowadzeniem działalności gospodarczej w ogólności oraz stawki dla nieruchomości zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu, różni się między innymi tym, że w przypadku tej pierwszej ustawodawca uzależnił stosowanie od „związania” z prowadzeniem działalności gospodarczej, a w przypadku drugiej – od „zajęcia” przedmiotów opodatkowania na wskazany rodzaj działalności.

Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej – to grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z zastrzeżeniem ust. 2a ( ust. 2a nie ma znaczenia w niniejszej sprawie). Za kryterium zakwalifikowania do stawki od przedmiotów opodatkowania związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przyjmuje się sam fakt ich posiadania przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą.

Natomiast za „zajęcie” na konkretny rodzaj działalności rozumie się zdecydowanie wężej, tj. przedmiot opodatkowania musi być faktycznie w danym momencie zajęty, wykorzystywany na konkretny rodzaj działalności wskazany przez ustawodawcę (nie wystarczy samo posiadanie).

W związku z tym, że stawka dla przedmiotów opodatkowania jest stawką preferencyjną, przepisy ją formułujące powinno się interpretować ściśle, chociaż nie zawężająco.

Przekładając powyższe na opis zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że części budynku są wynajęte i przeznaczone do gry w squash, badmintona oraz fitness.

Słusznie wskazał Wnioskodawca, że ze względu na brak w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych oraz w powołanej wyżej uchwale Rady Miasta Krakowa definicji kultury fizycznej i sportu, w celu prawidłowej wykładni tego wyrażenia, koniecznym jest posłużenie się definicją zawartą w ustawie o sporcie.

Zgodnie z treścią art. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz.176) sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach. Definicja sportu zawarta jest również w Białej księdze na temat sportu wydanej przez Komisję Wspólnot Europejskich 11 lipca 2007 r., zgodnie z którą „sport" oznacza wszelkie formy aktywności fizycznej, które poprzez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane, stawiają sobie za cel wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach.

Przy tak ogólnych definicjach sportu gry w squash i badmintona oraz fitness należy zakwalifikować jako „sport”, a części budynku zajęte na tego rodzaju działalność gospodarczą mogą podlegać opodatkowaniu stawką jak dla budynków lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu (§ 1 ust. 1 pkt 2 lit. „f” uchwały).

W związku z tym, co do zasady stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania 2 i 3 należy uznać za prawidłowe.

 

Tylko na marginesie należy dodać, że zastosowanie preferencyjnych stawek podatku jest możliwe gdy spełnione są przesłanki dotyczące udzielania pomocy de minimis wynikające z Rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1), z uwzględnieniem ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404 z póź. zm.) oraz gdy dopełnione są obowiązki wynikające z ust. 5 w § 1 uchwały.

 

Jak wykazano powyżej z preferencyjnej stawki dla przedmiotów opodatkowania zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu mogą korzystać tylko nieruchomości faktycznie zajęte na ten rodzaj działalności. Warunku tego nie spełniają części budynku określone we wniosku jako „element niezbędnej infrastruktury” tj. pomieszczenia sauny, szatni, prysznicy, gabinetów masażu.

Ze względu na to, że te części budynku są w posiadaniu przedsiębiorcy, zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. w związku z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. „b” u.p.o.l. są zatem „związane z prowadzeniem działalności gospodarczej” i powinny być opodatkowane podatkiem od nieruchomości według stawki wskazanej w § 1 ust. 1 pkt 2 lit. „b” uchwały w kwocie 22,66 od każdego metra kwadratowego powierzchni użytkowej.

W szczególności wyłączone jest w takim przypadku stosowanie stawki jak dla budynków lub ich części pozostałych.

Dlatego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 należy uznać za nieprawidłowe.

 

Odnosząc się do zagadnienie zawartego w pytaniu nr 1 jeszcze raz należy powtórzyć, że przepisy przewidujące stawkę dla gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu, przewidujące stawkę preferencyjną, należy interpretować ściśle. Zatem grunt można opodatkować stawką przewidzianą w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. „b” uchwały, tylko i wyłącznie wtedy, gdy będzie zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu. Tymczasem z opisu zaistniałego stanu faktycznego nie wynika, że ten warunek został spełniony. Przede wszystkim w budynku mamy do czynienia z pomieszczeniami zajętym na działalność w zakresie kultury fizycznej i sportu oraz niespełniającymi tego warunku. Nie można przy tym wskazać i przyporządkować gruntu do konkretnych pomieszczeń. Tak sformułowany opis zaistniałego stanu faktycznego nie pozwala przyjąć, że grunt będzie podlegał także opodatkowaniu preferencyjną stawką.

Grunt pod budynkiem powinien być opodatkowany stawką wskazaną w § 1 ust. 1 pkt 1 lit. „a” uchwały w kwocie 0,89 zł od 1 m2 powierzchni.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie zawarte w pytaniu nr 1 należy uznać za nieprawidłowe.

 

Analizując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5, należy zauważyć, że zgodnie z art. 6 ust. 3 u.p.o.l. „Jeżeli w trakcie roku podatkowego zaistniało zdarzenie mające wpływ na wysokość opodatkowania w tym roku, a w szczególności zmiana sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania lub jego części, podatek ulega obniżeniu lub podwyższeniu, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło to zdarzenie.”

Zatem zastosowanie stawki przewidzianej dla części budynków zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kultury fizycznej i sportu, może nastąpić nie jak twierdzi Wnioskodawca od dnia podjęcia tej działalności, ale poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym te części budynku zostały zajęte na tą działalność.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 należy uznać za nieprawidłowe.

 

 

 

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Prezydent Miasta Krakowa Krajowa, Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-549 Kraków.