Rodzaj dokumentu          interpretacja indywidualna

Sygnatura                      PD-03-1.3120.8.13.2017.GK

Data                              2018.01.22

Autor                             Prezydent Miasta Krakowa

Istota interpretacji          Podatek od nieruchomości – zwolnienie kościelnych osób prawnych

Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 w związku z art. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.).

Osoba odpowiedzialna za wyłączenie powyższych danych: Grzegorz Kasprzak

 

 

 

INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PODATKOWA

 

Działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 15 listopada 2017 r., o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości

 

uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy w świetle przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego:

1. w zakresie pytania pierwszego jest nieprawidłowe;

2. w zakresie pytania pierwszego jest prawidłowe;

3. w zakresie pytania pierwszego jest nieprawidłowe.

 

 

 

UZASADNIENIE

 

I

Wnioskiem z dnia 15 listopada 2017 r. (...) ZPCh Sp. z o.o. w Krakowie (dalej: Wnioskodawca) zwróciła się o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości.

Wnioskodawca przedstawił opis zaistniałego stanu faktycznego, zgodnie z którym jest Zakładem Pracy Chronionej funkcjonującym w tej materii na podstawie Decyzji Wojewody Małopolskiego z dnia (...) nr (...). Siedziba spółki, obejmująca zabudowaną nieruchomość przy ul. (...) w Krakowie, obręb (...) nr działki (...), objęta księgą wieczystą (...) (Sąd Rejonowy dla Krakowa- Podgórza w Krakowie), jest wskazana w rzeczonej decyzji.

W chwili sporządzania niniejszego wniosku właścicielem nieruchomości jest Gmina Kraków. Użytkownikami wieczystymi oraz właścicielami posadowionego na gruncie budynku są: wnioskodawca w części 68/100 oraz osoby fizyczne w części 32/100.

Posiadaczem całości nieruchomości jest wnioskodawca. Wnioskodawca realizuje swoją działalność gospodarczą na całości omawianej nieruchomości jako Zakład Pracy Chronionej. Wnioskodawca objął w posiadanie zależne 32/100 nieruchomości od osób fizycznych na podstawie umowy dzierżawy z dnia 1 grudnia 2003r.

We wspomnianym budynku wnioskodawca wynajmuje 20 metrów kwadratowych osobie trzeciej i uiszcza od tej powierzchni podatek od nieruchomości.

Wnioskodawca, jako zakład pracy chronionej, na mocy ustawy, zwolniony jest z podatku od nieruchomości.

 

 

II

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się o wykładnię przepisów art. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych, a w szczególności ust. 1, 4 i 6 poprzez odpowiedź na następujące pytania:

1. czy podatnikiem podatku od nieruchomości, w opisanym stanie faktycznym, są użytkownicy wieczyści gruntu i jednocześnie współwłaściciele posadowionego na nim budynku każdy w odniesieniu do udziału, czy posiadacz nieruchomości realizujący na całości nieruchomości działalność gospodarczą?

2. czy fakt zwolnienia ustawowego wnioskodawcy z podatku od nieruchomości skutkuje zastosowaniem treści ust. 6 art. 3 cytowanej ustawy o podatku i opłatach lokalnych, w tym rozumieniu, że na osobach fizycznych będących współwłaścicielami budynku i nie korzystających ze zwolnienia z podatku, ciąży solidarnie obowiązek podatkowy w zakresie odpowiadającym łącznie ich udziałowi w prawie własności?

3. czy użyte w ust. 6 art. 3 cytowanej ustawy słowa „współwłaściciele lub posiadacze" dotyczy również współużytkowników wieczystych?

 

 

III

Zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy, podatnikiem podatku od nieruchomości w opisanym stanie faktycznym w całości jest posiadacz nieruchomości realizujący na niej działalność gospodarczą. Opiera swe stanowisko na treści art. 3 ust. l pkt 4 lit. „a” cytowanej ustawy. Wnioskodawca, jako Zakład Pracy Chronionej korzysta ze zwolnienia ustawowego z podatku od nieruchomości. Sam bowiem jest współużytkownikiem wieczystym gruntu oraz współwłaścicielem budynku oraz na podstawie umowy dzierżawy zawartej z pozostałymi współużytkownikami i współwłaścicielami, nie korzystającymi ze zwolnienia z podatku, jest posiadaczem gruntu stanowiącego własność jednostki samorządu terytorialnego. Użyte w tym przepisie słowa „... z innego tytułu prawnego...” oznaczają każdy inny tytuł prawny niż umowa z jednostką samorządu terytorialnego.

W treści art. 3 ust. 6 op.cit. ustawodawca użył słów „ współwłaściciel oraz posiadacz". Nie używa słowa współużytkownik wieczysty. Przyjmując, że ustawodawca jest racjonalny oraz, że normy podatkowe nie można interpretować rozszerzająco, wnioskodawca uważa, iż przepis ten nie dotyczy współużytkowników wieczystych.

 

 

IV

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1785 z późn. zm.; dalej – „u.p.o.l.”) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1) grunty;

2) budynki lub ich części;

3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące: właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych; posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych; użytkownikami wieczystymi gruntów, a także posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:

a) wynika z umowy zawartej z właścicielem, Krajowym Ośrodkiem Wsparcia Rolnictwa lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,

b) jest bez tytułu prawnego (art. 3 ust. 1 u.p.o.l.).

 

W opisie zaistniałego stanu faktycznego wskazano, że właścicielem nieruchomości gruntowej jest Gmina Kraków. Natomiast użytkownikami wieczystymi oraz właścicielami posadowionego na gruncie budynku są: Wnioskodawca w części 68/100 oraz osoby fizyczne w części 32/100. Faktycznym posiadaczem całej nieruchomości jest tylko Wnioskodawca, zajmuje ją w całości na prowadzony przez Niego Zakład Pracy Chronionej.

W kontekście opisanego stanu faktycznego należy zauważyć, że zgodnie art. 3 ust. 4 u.p.o.l. „Jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany stanowi współwłasność lub znajduje się w posiadaniu dwóch lub więcej podmiotów, to stanowi odrębny przedmiot opodatkowania, a obowiązek podatkowy od nieruchomości lub obiektu budowlanego ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach lub posiadaczach, z zastrzeżeniem ust. 4a-6”.

Co do zasady zatem współwłasność lub współposiadanie wywołuje skutek opisany w cytowanym przepisie. Niewykorzystywanie nieruchomości przez jednego ze współwłaścicieli czy posiadaczy, podobnie jak np. podział nieruchomości do korzystania - nie wpływa na sposób powstania zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości w stosunku do podatników. W takim przypadku nie można uznać, że osoby niekorzystające z nieruchomości podatnikami nie są, że nie ciążą na nich obowiązki związane np. z deklarowaniem podatku.

Zaistnienie sytuacji opisanej w tym przepisie powoduje, że zobowiązanie podatkowe jest solidarne i odpowiadają z nie wszyscy współwłaściciele lub współposiadacze. Co do zasady nie ma również możliwości „rozdzielenia” odpowiedzialności za zobowiązanie na udziały przypadające poszczególnym współwłaścicielom lub współposiadaczom.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy polegające na tym, że w przypadku współużytkowników wieczystych, podatnikiem jest tylko ten, który na całości nieruchomości realizuje działalność gospodarczą, jest nieprawidłowe.

 

Od opisanej zasady ustawodawca przewidział także wyjątki wskazane w ustępach 4a-6 art. 3 u.p.o.l. Zgodnie z ust. 6 art. 3 u.p.o.l. opisana w ust. 4 zasada nie obowiązuje, „jeżeli jeden lub kilku współwłaścicieli lub posiadaczy jest zwolnionych od podatku od nieruchomości albo nie podlega temu podatkowi. W takiej sytuacji obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na współwłaścicielach lub posiadaczach, którzy podlegają podatkowi od nieruchomości oraz nie są zwolnieni od tego podatku, w zakresie odpowiadającym ich łącznemu udziałowi w prawie własności lub posiadaniu.”

W zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że jest Zakładem Pracy Chronionej i może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 4 u.p.o.l. (oświadczenie Wnioskodawcy w tym zakresie jest elementem stanu faktycznego przez Niego podanego i nie jest przedmiotem interpretacji).

Mając na uwadze treść art. 3 ust. 4a u.p.o.l. należy stwierdzić, że Wnioskodawca w zakresie przedmiotów opodatkowania podlegających zwolnieniu - jest zwolniony z podatku od nieruchomości.

Natomiast pozostali współużytkownicy wieczyści odpowiadają za zobowiązanie podatkowe do ich udziału w prawie użytkowania wieczystego, tj. odpowiedzialność obejmuje powierzchnię gruntu i budynku w 32/100 części całej ich powierzchni.

Osobno należy przeanalizować stan faktyczny w zakresie 20m2 powierzchni budynku wynajmowanych na rzecz osoby trzeciej.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 4 u.p.o.l. zwolnienie tam opisane obejmuje przedmioty opodatkowania zajęte na prowadzenie zakładu pracy chronionej, z wyjątkiem przedmiotów opodatkowania znajdujących się w posiadaniu zależnym podmiotów niebędących prowadzącymi zakłady pracy chronionej (i spełniających warunki wskazane w tym przepisie). Wnioskodawca wskazał, że 20 m2 powierzchni budynku jest wynajmowane osobie trzeciej. Ta część budynku nie podlega zwolnieniu i Wnioskodawca uiszcza od niej należny podatek.

W zakresie tej wynajmowanej części budynku zastosowanie ma przepis art. 3 ust. 4 u.p.o.l. bez żadnych modyfikacji. Oznacza to, że podatek od nieruchomości od tej części budynku obciąża solidarnie wszystkich współużytkowników wieczystych.

Zgodnie z art. 6 ust. 10 u.p.o.l. obowiązek składania deklaracji na podatek od nieruchomości, dotyczy również podatników korzystających ze zwolnień na mocy przepisów niniejszej ustawy.

Jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany stanowi współwłasność lub znajduje się w posiadaniu osób fizycznych oraz osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej lub spółek nieposiadających osobowości prawnej, z wyjątkiem osób tworzących wspólnotę mieszkaniową, osoby fizyczne składają deklarację na podatek od nieruchomości oraz opłacają podatek na zasadach obowiązujących osoby prawne (art. 6 ust. 11 u.p.o.l.).

 

Oznacza to, że Wnioskodawca powinien złożyć deklarację na podatek od nieruchomości wykazując:

- jako zwolnioną powierzchnię gruntów odpowiadającą 68/100 części całej powierzchni gruntów;

- jako zwolnioną powierzchnię budynków obliczoną w ten sposób, że po odjęciu od całej powierzchni budynku 20m2, Wnioskodawca podaje powierzchnię odpowiadającą 68/100 części pozostałej powierzchni budynku;

- oraz w drugiej deklaracji jako podlegającą opodatkowaniu stawką jak dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, powierzchnię 20 m2 budynku.

 

Natomiast osoby fizyczne będące współużytkownikami wieczystymi gruntów powinny także złożyć deklarację na podatek od nieruchomości wykazując:

- do opodatkowania stosowną stawką powierzchnię gruntów odpowiadającą 32/100 części całej powierzchni gruntów;

- do opodatkowania stawką jak dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej obliczoną w ten sposób, że po odjęciu od całej powierzchni budynku 20m2, osoby fizyczne podają powierzchnię budynku odpowiadającą 32/100 części pozostałej powierzchni budynku;

- oraz w drugiej deklaracji jako podlegającą opodatkowaniu stawką jak dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, powierzchnię 20 m2 budynku.

 

Stanowisko Wnioskodawcy polegające na tym, że przypadające mu zwolnienie ustawowe z podatku od nieruchomości skutkuje zastosowaniem treści ust. 6 art. 3 cytowanej ustawy o podatku i opłatach lokalnych, w tym rozumieniu, że na osobach fizycznych będących współwłaścicielami budynku i nie korzystających ze zwolnienia z podatku, ciąży solidarnie obowiązek podatkowy w zakresie odpowiadającym łącznie ich udziałowi w prawie własności, jest prawidłowe.

 

Odnosząc się do ostatniego pytania dotyczącego zakresu podmiotowego podatników, którzy mogą być objęci regulacją z art. 3 ust. 6 u.p.o.l. należy jeszcze raz przypomnieć, że ustawodawca jako podatników w art. 3 ust. 1 u.p.o.l. wymienia osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

1) właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3;

2) posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;

3) użytkownikami wieczystymi gruntów;

4) posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego – wskazując, że posiadanie może wynikać z umowy, innego tytułu prawnego lub nawet być bez tytułu prawnego.

Kategoryzując zatem podatników według kryterium ich powiązania z przedmiotem opodatkowania można uznać, że ustawodawca wymienił właścicieli, użytkowników wieczystych, posiadaczy samoistnych oraz posiadaczy zależnych. W art. 3 ust. 6 używa natomiast tylko określenia „współwłaściciele lub posiadacze”. Pojęcia te mają określone znaczenie nadane im w prawie cywilnym.

I tak zgodnie z art. 140 k.c. „W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.”

Posiadaczem samoistnym jest ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel, natomiast posiadaczem zależnym jest ten kto faktycznie włada rzeczą jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (art. 335 k.c.).

Użytkowanie wieczyste jest szczególnym prawem, zbliżonym do prawa własności, na podstawie którego „w granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.” (art. 233 k.c.).

Zestawiając wszystkie wskazane wyżej formy władania nieruchomością, niewątpliwie własność jest kategorią zapewniającą najszersze prawa do nieruchomości. Pozostałe formy władania, faktycznie polegają na posiadaniu nieruchomości, do której podmiot nią władający nie ma prawa własności.

Posiadanie nieruchomości gruntowej w związku z wykonywaniem ustanowionego na niej użytkowania wieczystego jest przez niektórych przedstawicieli nauki kwalifikowane jako postać posiadania samoistnego ale w zakresie treści innego prawa niż własność, a przez innych - jako posiadanie zależne, lecz zbliżone do właścicielskiego, albo jako stan faktyczny pośredni pomiędzy posiadaniem samoistnym i zależnym. W żadnym wypadku nie jest natomiast kwestionowany sam fakt posiadania danej nieruchomości przez użytkownika wieczystego.

Ze względu na majątkowy charakter podatku od nieruchomości, ustawodawca wskazał pewne sytuacje, gdy podatnikiem jest nie właściciel, ale posiadacz nieruchomości.

Jak wskazano wyżej, wymieniając podmioty, które mogą być podatnikami, ustawodawca wskazał na właścicieli, użytkowników wieczystych, posiadaczy samoistnych i zależnych, a nawet posiadaczy bez tytułu prawnego.

Formułując szczególne rozwiązania dotyczące kwestii opodatkowania, ustawa w wielu miejscach posługuje się już pewnego rodzaju uproszczeniami. Takie uproszczenie tzn. określenie podmiotów objętych tym przepisem jedynie jako właściciele i posiadacze, zawarto między innymi w art. 3 ust. 6 u.p.o.l. Podobne uproszczenia znajdują się także w treści przepisów art. 3 ust. 4 i art. 6 ust. 11 u.p.o.l., jednak zarówno praktyka organów podatkowych jak i orzecznictwo sądowe nie kwestionuje prawidłowości zastosowania tych regulacji do użytkowników wieczystych.

Podobnie np. w przypadku definicji przedmiotów opodatkowania związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.) ustawodawca wskazuje na przedmioty opodatkowania będące w posiadaniu przedsiębiorcy, a powszechnie akceptowana wykładnia obejmuje tym przepisem także stany faktyczne, gdy przedmiot opodatkowania jest we własności przedsiębiorcy, czy użytkowaniu wieczystym.

Biorąc zatem pod uwagę, że użytkownik wieczysty jest posiadaczem nieruchomości, a także mając na uwadze definicję użytkowania wieczystego oraz wykładnię celowościową i systemową wewnętrzną, należy uznać, że zakresem treści art. 3 ust. 6 u.p.o.l. są objęci także użytkownicy i współużytkownicy wieczyści nieruchomości.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest nieprawidłowe.

 

 

 

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.z zastosowaniem art. 119a;

2.w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

 

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

 

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

 

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Prezydent Miasta Krakowa Krajowa, Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-549 Kraków.

 

Otrzymują:

1. Adresat

2. PD-01-4

3. aa