interpretacja 149

Rodzaj dokumentu     interpretacja indywidualna

Sygnatura                 PD-03-1.3120.8.3.2018.GK

Data                         2018.03.27

Autor                        Prezydent Miasta Krakowa

Istota interpretacji     Podatek od nieruchomości – zwolnienie kościołów a działalność gospodarcza

Z interpretacji indywidualnej usunięto dane identyfikujące wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji zgodnie z art. 14i § 3 w związku z art. 14j § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.).

Osoba odpowiedzialna za wyłączenie powyższych danych: Grzegorz Kasprzak

 

 

INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PODATKOWA

 

Działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 2 lutego 2018 r. o udzielenie pisemnej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od nieruchomości

 

uznaję, że stanowisko Wnioskodawcy w świetle przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego:

1. w zakresie pytanie 1 jest nieprawidłowe;

2. w zakresie pytania 2 jest nieprawidłowe.

 

 

 

UZASADNIENIE

 

I

W dniu 02.02.2018 r. do Prezydenta Miasta Krakowa wpłynął wniosek (...) w Krakowie o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości.

 

Wnioskodawca przedstawił opis zaistniałego stanu faktycznego, zgodnie z którym jest kościelną osobą prawną wpisaną do rejestru prowadzonego przez Wojewodę Małopolskiego. Jako kościelna osoba prawna prowadzi działalność leczniczą za pośrednictwem spółki prawa handlowego Szpital (...), zwaną dalej Spółką, której jest jedynym wspólnikiem oraz prowadzi bezpośrednio Aptekę (...) przy ul. (...)(...).

Działalność Szpitala (...) spółka z o.o. polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2018 r. poz. 160) i w związku z tym jest działalnością leczniczą.

Zgodnie z Aktem Założycielskim Spółki, celem Spółki jest prowadzenie przedsiębiorstwa w kraju i za granicą, w którym w szczególności wykonywana jest działalność charytatywno-opiekuńcza w rozumieniu ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U z 2013 r. poz. 1169 z późn.zm.).

Zarówno działalność polegająca na prowadzeniu przez kościelną osobę prawną szpitali i innych zakładów leczniczych jak i prowadzeniu apteki, stanowi zgodnie z art. 39 pkt 2 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, działalność charytatywno-opiekuńczą.

Przepisy ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, są przepisami odrębnymi w stosunku do ustawy o działalności leczniczej w zakresie w jakim kwalifikują prowadzenie szpitali i innych zakładów leczniczych oraz aptek do działalności charytatywno-opiekuńczej. W związku z tym, na podstawie art. 16 ust. la, pkt 2b ustawy o działalności leczniczej, działalność ta nie jest działalnością regulowaną w rozumieniu art. 5 pkt 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, czyli nie jest działalnością gospodarczą.

Spółka jest wpisana do Rejestru Przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym pod Nr KRS (...). Spółka jest także zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej wpisana do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą prowadzonego przez Wojewodę Małopolskiego. Numer księgi rejestrowej (...).

Apteka (...)prowadzi działalność na podstawie zezwolenia Nr:(...) wydanego przez Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego.

Spółka nie prowadzi innej działalności poza działalnością leczniczą. Tylko niewielka część powierzchni tj. (...) m2 jest wynajmowana na działalność poprawiającą komfort pobytu pacjentom (kawiarnia i automaty do napojów) oraz powierzchnia stacji trafo. Pozostała powierzchnia (...) m2 jest wykorzystywana na działalność leczniczą.

W ramach działalności leczniczej prowadzonej w Spółce, Spółka uzyskuje przychody z odpłatnych świadczeń zdrowotnych oraz z działalności usługowej leczniczej. Spółka posiada zawarte z NFZ umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.

(...) w Krakowie jest wyłącznym właścicielem nieruchomości, z wykorzystaniem których prowadzony jest Szpital (...), spółka z o.o. oraz Apteka (...).

 

W związku z wezwaniem organu podatkowego, Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny wskazując, że Szpital (...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością prowadzi działalność w sposób ciągły i zorganizowany. Spółka rozpoczęła działalność 1 stycznia 2010 r. Zgodnie z § 6 ust. 1 Aktu Założycielskiego celem Spółki jest prowadzenie przedsiębiorstwa w kraju i za granicą, w którym w szczególności wykonywana będzie działalność charytatywno-opiekuńcza w rozumieniu ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka może prowadzić inną działalność charytatywno-opiekuńczą, pod warunkiem, że nie będzie ona dla tej działałności uciążliwa lub nie będzie uciążliwa dla pacjenta lub przebiegu leczenia. Spółka prowadzi wyłącznie działalność charytatywno-opiekuńczą w rozumieniu przepisów podanych w cytowanym przepisie Aktu Założycielskiego. Tak jak wskazano we wniosku z dnia 02.02.2018 r. tylko 91,02 m2 powierzchni jest przez Spółkę wynajmowana na działalność kawiarni, automatów do napojów i stację trafo. Spółka prowadzi działalność w sposób zorganizowany na podstawie ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2018 r. poz. 160 z późn.zm.), jako podmiot leczniczy wymieniony w art. 4 ust. 1 pkt 6 tej ustawy wpisany do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą prowadzonego przez Wojewodę Małopolskiego: numer księgi rejestrowej (...). Prowadzi działalność w zakładach leczniczych wyodrębnionych dla celów statystycznych na podstawie cytowanej wyżej ustawy o działalności leczniczej oznaczonych jako: Szpital (...)  - Hospitalizacja gdzie udzielane są stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne szpitalne i Szpital (...)  — Lecznictwo Ambulatoryjne gdzie udzielane są ambulatoryjne świadczenia zdrowotne. Organizacja Spółki jako podmiotu leczniczego jest na podstawie art. 24 ustawy o działalności leczniczej szczegółowo uregulowana w Regulaminie Organizacyjnym Spółki. Spółka udziela świadczeń zdrowotnych na podstawie umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia w rodzajach stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne szpitalne oraz ambulatoryjne świadczenia zdrowotne obejmujące świadczenia opieki podstawowej. Spółka udziela także świadczeń zdrowotnych w rodzaju ambulatoryjne świadczenia zdrowotne — nieodpłatne porady ziołolecznictwa i dla zainteresowanych udziela świadczeń zdrowotnych odpłatnie w wydzielonej w ramach Szpitala komórce organizacyjnej Oddziale Diagnostyczno-Leczniczym. Spółka, zgodnie z art. 14 ustaw}' o działalności leczniczej, podaje do wiadomości publicznej informacje o zakresie i rodzajach udzielanych świadczeń zdrowotnych na stronie internetowej spółki. Wszystkie rodzaje udzielanych przez Spółkę świadczeń zdrowotnych zgłoszone są do publicznego rejestru Wojewody Małopolskiego także udostępnionego do wiadomości publicznej za pośrednictwem strony internetowej.

Ponadto Wnioskodawca oświadczył, że Apteka (...) prowadzi działalność w sposób ciągły i zorganizowany. Apteka działa na podstawie art. 86 ustawy z dnia 06 września 2001 r. prawo farmaceutyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2211 z późn.zm.) jako, tak jak opisano we wniosku, apteka ogólnodostępna i w związku z tym jest placówką ochrony zdrowia publicznego, w której osoby uprawnione świadczą w szczególności usługi farmaceutyczne, szczegółowo opisane w art. 86 ust. 2 cytowanej ustawy prawo farmaceutyczne. Apteka jest bezpośrednio prowadzona przez (...) w Krakowie jako dzieło (...) wydzielone z niego organizacyjnie na podstawie Statutu Apteki (...) nadanego Aptece przez Przeora (...). Powierzchnia i wyposażenie Apteki określone zostało na podstawie obligatoryjnych przepisów ustawy prawo farmaceutyczne (art. 97 i 98 ustawy). Apteka nie posiada osobowości prawnej ani zdolności prawnej. Działa na podstawie zezwolenia wydanego przez Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego nr (...), ciągle bez żadnych przerw. Upoważnienie do prowadzenia Apteki przez (...) jako działalności charytatywno-opiekuńczej wynika z art. 39 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku o stosunku państwa do kościoła katolickiego (Dz.U. z 2018 r. poz. 380). Apteka, zgodnie z art. 86 ust. 1 cytowanej ustawy Prawo farmaceutyczne wydaje produkty lecznicze i wyroby medyczne, określone w odrębnych przepisach, sporządza leki recepturowe, sporządza leki apteczne, udziela informacji o produktach leczniczych i wyrobach medycznych. Apteka prowadzi wyłącznie sprzedaż produktów leczniczych, które uzyskały pozwolenie na dopuszczenie do obrotu w tym także przez Radę Unii Europejskiej lub Komisję Europejską (art. 3 ust. 1 i 2 ustawy prawo farmaceutyczne). (...) posiada umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia na wydawanie refundowanego leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobu medycznego na receptę i w związku z tym sprzedaje leki refundowane. Wydaje je także za darmo, gdy przepisy przewidują wydawanie ich w taki sposób.

Dodatkowo wniosek został uzupełniony o dokument potwierdzający uprawnienie osoby na nim podpisanej do działania w imieniu Wnioskodawcy.

 

 

 

 

II

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się o wykładnię przepisów:

Art. 55 ust. 4 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2013 r. poz. 1169 z późn.zm.) poprzez odpowiedź na następujące pytania:

1. Czy w związku z tym, że Wnioskodawca (...) w Krakowie prowadzi za pośrednictwem spółki prawa handlowego, której jest jedynym udziałowcem, działalność charytatywno-opiekuńczą w rozumieniu art. 39 pkt 2 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, polegającą na wykonywaniu działalności leczniczej, Wnioskodawca podlega na podstawie art. 55 ust. 4 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej zwolnieniu od podatku od nieruchomości za grunty, budynki i budowle wykorzystywane na prowadzenie przez Spółkę działalności leczniczej?

2. Czy w związku z tym, że Wnioskodawca (...) w Krakowie prowadzi działalność charytatywno-opiekuńczą w rozumieniu art. 39 pkt 2 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, polegającą na prowadzeniu apteki ogólnodostępnej, Wnioskodawca podlega na podstawie art. 55 ust. 4 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej zwolnieniu od podatku od nieruchomości za część budynku wykorzystywaną na prowadzenie apteki ogólnodostępnej?

 

 

 

 

 

III

Zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy, działalność kościelnych osób prawnych w tym szczegółowo opisana w art. 39 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w RP działalność charytatywno-opiekuńcza może być prowadzona bezpośrednio przez kościelne osoby prawne, ale także przez utworzone przez kościelne osoby prawne organizacje (spółki prawa handlowego, fundacje, stowarzyszenia) przez co działalność ta nie traci charakteru działalności charytatywno-opiekuńczej, o której mowa w art. 39 pkt 2 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem utworzona przez (...) w Krakowie, spółka prawa handlowego Szpital (...)  spółka z o.o., prowadząc działalność leczniczą prowadzi działalność charytatywno-opiekuńczą w rozumieniu w rozumieniu art. 39 pkt. 2 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej i w związku z tym nie jest traktowana na podstawie art. 16 ust. la, pkt 2b ustawy o działalności leczniczej, jako działalność regulowana w rozumieniu art. 5 pkt 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, czyli nie jest działalnością gospodarczą.

Stanowisko (...) potwierdza Wyrok WSA w Krakowie z dnia 24.10.2013 r. Sygnatura akt I SA/Kr 1402/13, który stwierdza co prawda odnosząc się do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, że działalność kościelnej osoby prawnej, względnie podmiot, którego jedynym udziałowcem lub akcjonariuszem jest taka osoba, polegająca na prowadzeniu szpitala, będzie miała charakter charytatywno-opiekuńczy, jednak analiza Sądu i wskazane w cytowanym wyroku z dnia 24.10.2013 r. przepisy poza podatkowe ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz.U. z 2011 r. Nr 112, poz. 654 z późn.zm.) pozwalają uznać działalność spółki z o.o. utworzonej przez kościelną osobę prawną w celu prowadzenia działalności charytatywno-opiekuńczej za działalność charytatywno-opiekuńczą kościelnej osoby prawnej.

W tej sytuacji, zdaniem wnioskodawcy, na podstawie art. 55 ust. 4 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej Wnioskodawca jest zwolniony od podatku od nieruchomości od gruntów, budynków i budowli wykorzystywanych na działalność Szpitala (...)spółka z o.o..

Tym bardziej w sytuacji kiedy działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzi (...)w Krakowie osobiście, co dotyczy Apteki (...). W art. 39 pkt 2 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzenie apteki jest uznane jako działalność charytatywno-opiekuńcza. Skoro tak, na podstawie art. 55 pkt 4 tej ustawy podlega zwolnieniu od podatku od nieruchomości lub ich części wykorzystywanych na prowadzenie apteki.

Zgodnie z przepisem art. 55 ust. 4 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania i od świadczeń na fundusz gminy i fundusz miejski, od nieruchomości lub ich części, stanowiących własność tych osób lub używanych przez nie na podstawie innego tytułu prawnego na cele niemieszkalne, z wyjątkiem części zajmowanej na wykonywanie działalności gospodarczej.

Skoro zarówno działalność Szpitala (...)spółka z o.o. jak i działalność Apteki nie jest działalnością gospodarczą, ale jest działalnością charytatywno-opiekuńczą, na podstawie art. 55 ust. 4 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej są zwolnione od podatku od nieruchomości od gruntów, budynków i budowli, w których ta działalność jest prowadzona.

 

IV

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1785 z późn. zm.; dalej – „u.p.o.l.”) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1) grunty;

2) budynki lub ich części;

3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.o.l. podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

1) właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3;

2) posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;

3) użytkownikami wieczystymi gruntów;

4) posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:

a) wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Nieruchomości Rolnych lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,

b) jest bez tytułu prawnego, z zastrzeżeniem ust. 2 (treść ustępu 2 nie ma znaczenia w niniejszej sprawie).

 

Nie ma wątpliwości, że właścicielem nieruchomości, a co za tym idzie podatnikiem jest Wnioskodawca, będący kościelną osobą prawną.

 

Zgodnie z art. 55 ust. 4 ustawy z dnia z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2018 poz. 380), „kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania i od świadczeń na fundusz gminny i fundusz miejski , od nieruchomości lub ich części, stanowiących własność tych osób lub używanych przez nie na podstawie innego tytułu prawnego na cele niemieszkalne, z wyjątkiem części zajmowanej na wykonywanie działalności gospodarczej.”

Ponadto (art. 55 ust. 5 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej) „zwolnienie od opodatkowania podatkiem od nieruchomości oraz od świadczeń na fundusz gminny i fundusz miejski obejmuje nieruchomości lub ich części przeznaczone na cele mieszkalne duchownych i członków zakonu, jeżeli:

1) są one wpisane do rejestru zabytków;

2) służą jako internaty przy szkołach i seminariach duchownych, domy zakonów kontemplacyjnych, domy formacyjne zakonów i domy księży emerytów (sióstr emerytek);

3) znajdują się w budynkach kurii diecezjalnych i biskupich, zakonnych zarządów generalnych i prowincjalnych w Sekretariacie Prymasa Polski i w Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski.”

 

Jak wskazano we wniosku nieruchomości będące przedmiotem opodatkowania są zajmowane przez spółkę prawa handlowego, która prowadzi działalność leczniczą (szpital) oraz na aptekę. We wniosku nie wskazano, aby nieruchomości były wykorzystywane na cele mieszkalne wskazane w art. 55 ust. 5 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast Wnioskodawca stwierdza, że działalność Szpitala (...) spółka z o.o. nie stanowi działalności gospodarczej, zatem nieruchomości wykorzystywane do tej działalności powinny być zwolnione od podatku od nieruchomości na podstawie art. 55 ust. 4 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.

 

Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 4 u.p.o.l. działalność gospodarcza to działalność, o której mowa w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej ( z wyjątkami, które nie mają zastosowania w niniejszej sprawie). W art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2017 r. poz. 2168 z późn. zm.) zawarto definicję działalności gospodarczej, zgodnie z którą jest nią zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Szpital (...)spółka z o.o. jest wpisany do Rejestru Przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, prowadzi działalność leczniczą w ramach której uzyskuje przychody z odpłatnych świadczeń zdrowotnych oraz z działalności usługowej leczniczej. Spółka posiada zawarte z NFZ umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Niewielka część powierzchni jest wynajmowana na kawiarnię i umiejscowienie automatów do napojów. Wybrana forma organizacyjna przesądza o tym, że działalność jest wykonywana w sposób „zorganizowany”. Odpłatność za usługi potwierdza zarobkowy charakter tej działalności.

Powyższe okoliczności zostały potwierdzone także przez Wnioskodawcę w piśmie stanowiącym uzupełnieniem wniosku i wskazują, że spełnione są przesłanki uznania działalności Spółki za prowadzenie działalności gospodarczej.

 

Ponadto, jak wskazuje Wnioskodawca, zgodnie z Aktem Założycielskim Spółki, jej celem jest prowadzenie przedsiębiorstwa.

Definicja przedsiębiorstwa znajduje się w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.) i jest to zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem prowadzenie przedsiębiorstwa ustawodawca zrównuje z prowadzeniem działalności gospodarczej.

 

Analizując problem przedstawiony we wniosku pod kątem uregulowań zawartych w ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 160), należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 tej ustawy, podmiot leczniczy niebędący przedsiębiorcą to podmiot leczniczy wymieniony w art. 4 ust. 1 pkt 2, 3 i 7; to jest są nimi:

- samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej,

- jednostki budżetowe, w tym państwowe jednostki budżetowe tworzone i nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, posiadające w strukturze organizacyjnej ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarkę podstawowej opieki zdrowotnej lub położną podstawowej opieki zdrowotnej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej (Dz. U. poz. 2217),

- jednostki wojskowe.

Brak jest zatem w tym katalogu spółek prawa handlowego, które co do zasady są przedsiębiorcami.

 

 

Ponadto zasadą jest, iż działalność lecznicza stanowi działalność regulowaną w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (art. 16 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej).

Zgodnie z art. 5 pkt 5 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, za działalność regulowaną uważa się działalność gospodarczą, której wykonywanie wymaga spełnienia szczególnych warunków, określonych przepisami prawa.

Jak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 14 października 2015 r. I SA/Gl 425/15 (utrzymanym w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 17 stycznia 2018 r. sygn. II FSK 400/16) jak „jednoznacznie wynika z art. 16 ust. 1 u.dz.l. działalność lecznicza jest działalnością regulowaną w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Natomiast ust. 1a tego przepisu wskazuje, kiedy działalność lecznicza nie stanowi działalności regulowanej w rozumieniu u.s.d.g., ograniczając ten wyjątek do przypadków działalności leczniczej: 1) podmiotów leczniczych w formie jednostki budżetowej; 1a) podmiotów leczniczych w formie jednostki wojskowej; 2) działalności leczniczej wykonywanej jako: a) działalność pożytku publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2014 r. poz. 1118, 1138 i 1146), chyba że zachodzą przesłanki określone w art. 9 ust. 1 tej ustawy, b) działalność charytatywno-opiekuńcza, jeżeli przepisy odrębne przewidują prowadzenie takiej działalności.

Systemowe odczytanie przywołanych przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i ustawy o działalności leczniczej prowadzi do jednoznacznego wniosku, że każda działalność lecznicza, która jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów u.s.d.g. jest działalnością gospodarczą. Tak więc wykładnia systemowa zewnętrzna - mająca w tym przypadku priorytet ze względu na zastosowany przez prawodawcę system odesłań - wskazuje, że podmiot, który taką działalność regulowaną wykonuje jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, a znajdujące się w jego posiadaniu grunty, budynki i budowle są gruntami, budynkami i budowlami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej - w rozumieniu ustawy podatkowej.”

Utrzymując w mocy powyższe orzeczenie sądu I instancji, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „samo już porównanie art. 5 pkt 5 u.s.d.g. z art. 16

ust. 1 u.s.d.g. świadczy o tym, że działalność lecznicza jest działalnością gospodarczą. Zgodnie z art. 5 pkt 5 u.s.d.g. użyte w ustawie określenie działalność regulowana oznacza działalność gospodarczą, której wykonywanie wymaga spełnienia szczególnych warunków, określonych przepisami prawa. W świetle zaś art. 16 ust. 1 u.d.l. działalność lecznicza jest działalnością regulowaną w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Wykładnia systemowa zewnętrzna (uwzględniająca system odesłań) oraz językowa tych przepisów jest na tyle oczywista, że nie ma konieczności odwoływania się do innych metod wykładni, które musiałyby służyć do bardziej precyzyjnego rozumienia tych przepisów.”

Identyczne stanowisko zajął w tej kwestii Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 7 lipca 2015 r. sygn. I SA/Gl 1154/14 utrzymanym w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 17 stycznia 2018 r. sygn. II FSK 3401/15.

 

Przyjmując wnioski płynące ze wskazanych orzeczeń, nie ma wątpliwości, że działalność lecznicza prowadzona przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością na nieruchomościach Wnioskodawcy, jest działalnością gospodarczą. Tym samym stwierdzenie Wnioskodawcy, że działalność lecznicza Wnioskodawcy przez to, że nie jest działalnością regulowaną (wyjątek z art. 16 ust. 1a pkt 2 lit. b ustawy o działalności leczniczej) - traci też charakter działalności gospodarczej, nie może być uznane za prawidłowe.

 

Dokonując wykładni pojęć użytych w ustawie o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, należy zauważyć, że pojęcie działalności charytatywno-opiekuńczej użyte w art. 38 i 39 pkt 2 tej ustawy, jest pojęciem zupełnie niezwiązanym z pojęciem działalności gospodarczej, będącej przeszkodą do zwolnienia od podatku od nieruchomości, użytym w art. 55 ust. 4 tej ustawy. Pojęcia te należy rozpatrywać na osobnych płaszczyznach.

W szczególności, z uwagi na wyjątkowy charakter zwolnienia, tj. odstępstwa od ogólnej zasady powszechności opodatkowania, przepisy dotyczące zwolnień należy interpretować ściśle.

W związku z tym należy uznać, że prowadzenie działalności charytatywno-opiekuńczej samo w sobie nie powoduje, że działalność ta nie jest działalnością gospodarczą. Skoro jest działalnością gospodarczą to w konsekwencji nieruchomości zajmowane na taką działalność, nie podlegają zwolnieniu, o którym mowa w art. 55 ust. 4 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Stanowisko takie przyjął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w dalszym ciągu aktualnym wyroku dotyczącym bezpośrednio Wnioskodawcy z dnia 27 września 2005 r. sygn. FSK 2149/04 (którym utrzymano w mocy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 maja 2004 r. sygn. I SA/Kr 645/02), w którym Sąd stwierdził, że: „wyłączając możliwość zastosowania udzielonego zwolnienia podatkowego, czy też ograniczając jego obszar, ustawodawca posługuje się wyłącznie pojęciem wykonywania działalności gospodarczej kościelnych osób prawnych. Dla analizowanej normy art. 55 ust. 4 działalność charytatywno-opiekuńcza Kościoła nie ma znaczenia prawnego albowiem nie została uwzględniona w kształtującym to unormowanie zapisie prawnym.

Przepisy art. 39 i art. 40 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego określają co jest lub może być przedmiotem działalności charytatywno-opiekuńczej Kościoła oraz wskazują źródła jej finansowania, jednakże nie wynika z nich, że działalność gospodarcza przez sam fakt, iż jest prowadzona przez kościelną osobę prawną staje się działalnością (wyłącznie) charytatywno-opiekuńczą.

Jeżeli nawet środki pochodzące z wykonywania działalności gospodarczej przeznaczone są następnie na cele charytatywno-opiekuńcze, to okoliczność ta nie znosi i nie zmienia faktu prowadzenia działalności gospodarczej, o której mowa w art. 55 ust. 4 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.”

 

Rozdzielność znaczenia tych pojęć (działalności charytatywno-opiekuńczej i gospodarczej) w kontekście możliwości zwolnienia od podatku od nieruchomości potwierdza tylko wskazany przez Wnioskodawcę wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 października 2013 r. sygn. I SA/Kr 1402/13.

Stan faktyczny w jakim orzekał Sąd wymagał wykładni przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej u.p.d.o.p. Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i b u.p.d.o.p. wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej, a także z pozostałej działalności - w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze. Stosownie natomiast do art. 17 ust. 1 pkt 4b ustawy, wolne od podatku są również dochody spółek, których jedynymi udziałowcami (akcjonariuszami) są kościelne osoby prawne - w części przeznaczonej na cele wymienione w pkt 4a lit. b.

Oznacza to, że ustawodawca na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych rozróżnia niegospodarczą działalność statutową oraz tzw. działalność pozostałą (np. działalność gospodarczą). W zakresie tej drugiej zwolnione od podatku dochodowego są dochody, które przeznaczone są na cele wymienione w ustawie w tym na cele charytatywno-opiekuńcze.

Natomiast odnosząc się do twierdzeń Wnioskodawcy, zgodnie z którymi powyższy wyrok ma przesądzać także o zwolnieniu od podatku od nieruchomości, należy jeszcze raz podkreślić, że dotyczy on zupełnie innego stanu prawnego tj. przepisów regulujących podatek dochodowy od osób prawnych. W wskazanych wyżej przepisach art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i b u.p.d.o.p ustawodawca wyraźnie wskazał, że wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych jeżeli są przeznaczane na cele charytatywno-opiekuńcze. Zatem konstrukcja tego zwolnienia jest zupełnie inna niż dotycząca podatku od nieruchomości.

Gdyby ustawodawca chciał zwolnić kościelne osoby prawne z podatku od nieruchomości zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie w jakim ta działalność mieści się w zakresie działalności charytatywno-opiekuńczej, przepis art. 55 ust. 4 4 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej musiałby być rozbudowany o takie stwierdzenie.

Skoro spółka prowadząca szpital jest przedsiębiorcą, a jej działalność jest prowadzeniem działalności gospodarczej to także część nieruchomości wynajmowana pod kawiarnię i automaty do napojów, także należy uznać, za zajętą na prowadzenie działalności gospodarczej, co powoduje brak możliwości zwolnienia od podatku od nieruchomości.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest nieprawidłowe.

 

We wniosku ustawodawca wskazał również, że część budynku zajęta jest na prowadzenie apteki. W tym miejscu należy jeszcze raz zacytować art. 5 pkt 5 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, który za działalność regulowaną uważa działalność gospodarczą, której wykonywanie wymaga spełnienia szczególnych warunków, określonych przepisami prawa.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2211) „apteka ogólnodostępna może być prowadzona tylko na podstawie uzyskanego zezwolenia na prowadzenie apteki”. Z tego wynika, że działalność apteki jest działalnością regulowaną. Potwierdzeniem tego faktu jest pozwolenie Wnioskodawcy na prowadzenie apteki.

Skoro zatem prowadzenie apteki jest działalnością regulowaną, oznacza to, że jest to działalność gospodarcza. W tym zakresie wywody poczynione wyżej odnośnie braku możliwości zwolnienia tej części nieruchomości zajętej na prowadzenie szpitala, zachowują swoją aktualność także jeśli chodzi o część nieruchomości zajętej na prowadzenie apteki.

Ponadto Wnioskodawca uzupełniając wniosek wskazał, że działalność apteki prowadzona jest w sposób zorganizowany i ciągły, a leki są sprzedawane oraz wydawane za darmo, gdy przepisy przewidują taką możliwość. Powyższe okoliczności wyczerpują zatem cechy definicji działalności gospodarczej z art. 2 ustawy z o swobodzie działalności gospodarczej.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 84 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej „każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie”. Zasada równości w prawie podatkowym nakazuje w ten sam sposób traktować te same zdarzenia opisane jako powodujące powstanie obowiązku podatkowego, a w szczególności na takich samych zasadach traktować wszystkich podatników. W przypadku szpitala i apteki opisanych we wniosku, ich działalność nie różni się niczym od działalności podobnych szpitali czy aptek funkcjonujących na rynku. Zatem uznanie, że działalność gospodarcza prowadzona przez spółki prawa handlowego opisane we wniosku, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości byłoby niedozwolonym różnicowaniem podmiotowym podatników.

 

 

 

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.z zastosowaniem art. 119a;

2.w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

 

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

 

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

 

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Prezydent Miasta Krakowa Krajowa, Wydział Podatków i Opłat Urzędu Miasta Krakowa, Al. Powstania Warszawskiego 10, 31-549 Kraków.