Inwentaryzacja wraz z udokumentowaniem terenów zagrożonych ruchami masowymi i terenów, na których ruchy te występują.

Zgodnie z art. 101 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 1232 z późn. zm.), ochrona powierzchni ziemi polega na zapobieganiu ruchom masowym ziemi i ich skutkom. Według art. 3 pkt 32a w/w ustawy ruchy masowe ziemi określone zostały jako powstające naturalnie lub na skutek działalności człowieka; osuwanie, spełzywanie lub obrywanie powierzchniowych warstw skał, zwietrzeliny i gleby.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z póź. zm.) przewiduje uwzględnienie „występowania obszarów naturalnych zagrożeń geologicznych (art. 10 ust. 1 pkt 10) i określenie „obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi i osuwania się mas ziemnych” (art. 10 ust. 2 pkt 11) w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz nakłada obowiązek określenia „granic i sposobów zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających ochronie, ustalonych na podstawie odrębnych przepisów, w tym terenów górniczych, a także narażonych na niebezpieczeństwo powodzi oraz zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych (art. 15, ust. 2, pkt 7) w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego.

Ponadto ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jednolity Dz. U. z 2013r., poz. 1232 z późn. zm.), wskazuje starostów jako odpowiedzialnych za prowadzenie rejestru terenów zagrożonych ruchami masowymi ziemi oraz terenów, na których ruchy te występują (art. 110a). Sposób ustanawiania w/w terenów oraz metody, zakres i częstotliwość prowadzenia obserwacji na tych terenach, a także zakres, sposób prowadzenia, formę i układ rejestru został określony w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie informacji dotyczących ruchów masowych ziemi (Dz. U. z 2007 r. Nr 121, poz. 840).

W latach 2005 – 2007 r. na zlecenie d. Wydziału Gospodarki Komunalnej i Ochrony Środowiska (obecnie Wydziału Kształtowania Środowiska) Urzędu Miasta Krakowa, została opracowana przez Państwowy Instytut Geologiczny, Oddział Karpacki w Krakowie, ul. Skrzatów 1, 31-560 Kraków, „Inwentaryzacja wraz z udokumentowaniem terenów zagrożonych ruchami masowymi oraz terenów, na których ruchy te występują” na obszarze miasta Krakowa.

W latach 2011-2012 nastąpiła jej weryfikacja poprzez wykonanie map terenowych aglomeracyjnych dzielnic Krakowa w skali 1 : 10 000 z aktualnymi granicami terenów, na których występują ruchy masowe oraz terenów zagrożonych ruchami masowymi. Na zlecenie Wydziału Kształtowania Środowiska Urzędu Miasta Krakowa Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy Oddział Karpacki w Krakowie, ul. Skrzatów 1, 31-560 Kraków, w październiku 2011 r. opracował „Mapy dokumentacyjne osuwisk i terenów zagrożonych ruchami masowymi w skali 1:10 000 Miasto Kraków Dzielnice I-VII oraz X-XI”, natomiast w listopadzie 2012 r. opracowano „Mapy dokumentacyjne osuwisk i terenów zagrożonych ruchami masowymi w skali 1:10 000 Miasto Kraków Dzielnice VIII-IX oraz XII-XVIII”.

W/w dane stanowią podstawę rejestru terenów zagrożonych ruchami masowymi ziemi oraz terenów, na których ruchy te występują oraz są podstawowymi dokumentami wykorzystywanymi w procesie opiniowania warunków zabudowy przedsięwzięć zlokalizowanych na tych terenach.

 PONOWNE WYKORZYSTYWANIE INFORMACJI PUBLICZNEJ