czcionka:
kontrast:
Transport towarowy krajowy - (przewóz rzeczy na terenie Polski ) nie stanowił pomocy do końca 3 roku od dnia akcesji. Jakiekolwiek wsparcie udzielane na działalność polegającą na świadczeniu usług krajowego przewozu towarów nie podlegało przepisom ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej.
Po 1 maja 2007 r. wsparcie udzielane polskim przedsiębiorcom świadczącym usługi przewozu rzeczy na terenie Polski, może mieć potencjalny lub rzeczywisty wpływ na wymianę handlową pomiędzy Państwami Członkowskimi, a więc może stanowić pomoc publiczną w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. Podlega więc w tym zakresie przepisom unijnym.
Transport w pozostałym zakresie (transport osobowy oraz towarowy poza granice kraju) do końca 3 roku od dnia akcesji stanowił tzw. pomoc istniejącą. Część środków pomocowych w tym sektorze po dniu 1 maja 2007 r. stanowi w dalszym ciągu pomoc istniejącą, w odniesieniu do której możliwe jest udzielanie pomocy de minimis na podstawie Rozporządzenie Komisji (UE) 2023/2831 z dnia 13 grudnia 2023 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis.
Od dnia 1 stycznia 2024 r. przedsiębiorcy prowadzący działalność w sektorze transportu drogowego mogą uzyskać pomoc de minimis w wysokości 300 tys. euro w okresie trzech lat.
Sektor transportu w UE objęty jest szczególną ochroną. Sektor drogowy w Unii ma zdecydowaną przewagę nad innymi formami przewozu. Podstawowym celem unijnej polityki transportowej jest zapewnienie równowagi pomiędzy różnymi formami transportu. Działania skierowane są przede wszystkim na ograniczanie przewozów drogowych i tworzenie zachęt do rozwoju innych form transportu. Polityka transportowa Unii Europejskiej stymuluje europejską gospodarkę poprzez wsparcie budowy nowoczesnej sieci infrastruktury zapewniającej bezpieczniejsze i szybsze podróżowanie. Promowane są przy tym rozwiązania zrównoważone i cyfrowe, co jest również istotne z punktu widzenia unijnych celów związanych z klimatem i energetyką.
Polityka transportowa UE uregulowana jest w art. od 90 do 100 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, stanowiąc jednocześnie jedną z najbardziej strategicznych wspólnych polityk UE.
W prawie krajowym definicja transportu drogowego zawarta jest w art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o transporcie drogowym.
Przez krajowy transport drogowy rozumie się podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi zarejestrowanymi w kraju a jazda pojazdu, miejsce rozpoczęcia lub zakończenia podróży i przejazdu oraz droga znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Międzynarodowy transport drogowy – to podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi a jazda pojazdu między miejscem początkowym i docelowym odbywa się z przekroczeniem granicy Rzeczypospolitej Polskiej.
Do transportu drogowego nie zalicza się niezarobkowego przewozu drogowego, czyli przewozu na potrzeby własne. Przez niezarobkowy przewóz drogowy należy rozumieć każdy przejazd pojazdu po drogach publicznych z pasażerami lub bez, załadowanego lub bez ładunku, przeznaczonego do nieodpłatnego krajowego i międzynarodowego przewozu drogowego osób lub rzeczy a przewóz taki wykonywany przez przedsiębiorcę pomocniczo w stosunku do jego podstawowej działalności gospodarczej.
Aby uznać taki przewóz za niezarobkowy konieczne jest spełnienie następujących warunków:
a) używane do tego celu pojazdy samochodowe są prowadzone przez przedsiębiorcę lub jego pracowników,
b) przedsiębiorca posiada tytuł prawny do dysponowania tymi pojazdami samochodowymi,
c) w przypadku przejazdu pojazdu załadowanego - rzeczy przewożone są własnością przedsiębiorcy lub zostały przez niego sprzedane, kupione, wynajęte, wydzierżawione, wyprodukowane, wydobyte, przetworzone lub naprawione albo celem przejazdu jest przewóz osób lub rzeczy z przedsiębiorstwa lub do przedsiębiorstwa na jego własne potrzeby, a także przewóz pracowników i ich rodzin,
d) nie jest przewozem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie usług turystycznych.
Działalność taksówek osobowych
Zgodnie z decyzją Komisji Europejskiej z dnia 25 kwietnia 2001 roku w sprawie N 733/2000 – Włochy (Liguria) wsparcie środkami publicznymi przedsiębiorców wykonujących usługi taksówkowe, które mają charakter wyłącznie lokalny, a ich wykonywanie uwarunkowane jest uzyskaniem licencji (zezwolenia), nie stanowi pomocy w rozumieniu art. 87 ust. 1 TWE (obecnie art. 107 ust. 1 TFUE), z uwagi na fakt, iż nie zakłóca wymiany handlowej pomiędzy państwami członkowskimi.