Uzasadnienie do uchwały Rady Miasta Krakowa w sprawie nadania Jerzemu Turowiczowi Medalu Cracoviae Merenti (1995):

„Jerzy Turowicz urodził się 10 grudnia 1912 roku w Krakowie. Studiował na Politechnice Lwowskiej i na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach studenckich działał w Stowarzyszeniu Katolickiej Młodzieży Akademickiej Odrodzenie, która w przyszłości okazała się kuźnią kadr nowoczesnego, polskiego katolicyzmu (jej członkami byli zarówno przyszli twórcy Tygodnika i Znaku, jak St. Stomma, A. Głubiew, prof. Irena Sławińska, jak i ks. Stefan Wyszyński - przyszły Prymas Tysiąclecia). Tuż przed wojną zaczął pracować w redakcji ukazującego się w Krakowie chadeckiego dziennika Głos Narodu i od wiosny 1939 do wybuchu wojny był jego redaktorem naczelnym.

Głównym dziełem życia Jerzego Turowicza jest oczywiście Tygodnik Powszechny. Założony w marcu 1945 r. z inicjatywy metropolity krakowskiego, abpa Sapiehy, istnieje już pół wieku z dwiema przerwami 1953-56 i w r. 1982. Od początku stał się trybuną niezależnej myśli, jedynym tego rodzaju pismem między Łabą a Władywostokiem, jak często powtarzał Stefan Kisielewski. Pismo ma ogromny wkład w budowanie polskiej kultury katolickiej, w poszerzanie obszaru społecznej wolności i przygotowanie zmian, które doprowadziły do powstania Solidarności, a następnie do odzyskania przez Polskę suwerenności, wreszcie w budowanie mostów między obcymi sobie wcześniej środowiskami - Kościoła i niezależnej antykomunistycznej lewicy, w nawiązywanie kontaktu z emigracją.

Redakcja Tygodnika stała się miejscem, które odwiedzali najwięksi polscy twórcy i politycy, gdzie spotykały się środowiska i pokolenia. Wbrew narzucanej w PRL centralizacji kultury, ukazujący się w Krakowie Tygodnik był zawsze pismem ogólnopolskim, a nawet o światowym zasięgu, ośrodkiem opiniotwórczym i jednym z najważniejszych punktów na mapie powojennego, kulturalnego Krakowa. Wszystko to nie byłoby możliwe bez decydującego wkładu Jerzego Turowicza, jego wybitnej osobowości, jego umiejętności działania w sytuacjach najtrudniejszych, jego zdolności zarówno do dialogu, jak i twardego non possumus w sytuacjach skrajnych.

Zasługi Naczelnego Tygodnika zostały dostrzeżone i uhonorowane w kraju i za granicą. Jest Kawalerem Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą OOP i Kawalerem, najwyższego polskiego odznaczenia - Orła Białego, Papież odznaczył go Komandorią Orderu św. Grzegorza Wielkiego z Gwiazdą, a prezydent Niemiec Roman Herzog: Wielkim Krzyżem Orderu Zasługi RFN (za wkład w polsko - niemieckie pojednanie). Jest m.in. doktorem hc Uniwersytetu w Yale (1985), Boston College (1989), Uniwersytetu Jagiellońskiego (1990), laureatem nagród Gandhiego (1988), Międzynarodowej Nagrody Wolności Prasy. Był też członkiem Komisji Episkopatu ds. Apostolstwa Świeckich, uczestniczy w Komisji Episkopatu do Dialogu z Judaizmem i w prezydenckiej Radzie ds. stosunków polsko - żydowskich. Jest autorem dwóch książek - Chrześcijanin w dzisiejszym świecie oraz Kościół nie jest łodzią podwodną, wydanych przez krakowskie wydawnictwo Znak".

Jerzy Turowicz zmarł 27 stycznia 1999 w Krakowie.

Wręczenie Srebrnego Medalu Cracoviae Merenti Jerzemu Turowiczowi odbyło się 24 maja 1995 roku podczas uroczystej sesji Rady Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa, która odbyła się w Pałacu Wielopolskich przy Placu Wszystkich Świętych 3-4.