Uzasadnienie do uchwały Rady Miasta Krakowa w sprawie nadania Profesorowi Jackowi Woźniakowskiemu Medalu Cracoviae Merenti (1997):

„Profesor Jacek Woźniakowski, wnuk Jana Gwalberta Pawlikowskiego, prawnuk Henryka Rodakowskiego, urodził się 23 kwietnia 1920 roku w Biórkowie Wielkim koło Proszowic. Po ukończeniu podchorążówki w 1939 roku brał udział w kampanii wrześniowej jako żołnierz 8. Pułku Ułanów, potem był żołnierzem Armii Krajowej. Ciężko ranny, był dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych.

Po wojnie Jacek Woźniakowski podjął studia polonistyczne w Uniwersytecie Jagiellońskim. Swoją prace magisterską poświecił poglądom estetycznym Stanisława Witkiewicza - ojca, zaś obronioną u prof. Stanisława Pigoma pracę doktorską - poglądom na sztukę w XVIII wieku. Habilitację uzyskał w dziedzinie historii sztuki w Polskiej Akademii Nauk, zaś jako wykładowca związał się z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim. Wykładał także w wielu uniwersytetach europejskich, a Katolicki Uniwersytet w Leuven uhonorował go doktoratem honoris causa.

Równocześnie rozwijał Jacek Woźniakowski swoją działalność dziennikarską i publicystyczną. Już w 1945 roku związał się z Tygodnikiem Powszechnym, publikował także swoje teksty w wielu innych czasopismach. Wśród jego publikacji książkowych warto wymienić książki: Laik w Rzymie i w Bombaju, Co się dzieje ze sztuka?, Czy artyście wolno się żenić?, Czy kultura jest do zbawienia koniecznie potrzebna?, wznowione ostatnio przez Wydawnictwo Znak - Góry niewzruszone (które ukazały się także w wydaniu niemieckim) oraz niewielką książeczkę Świeccy. Ponadto na przestrzeni ostatnich dziesięciu lat opublikował Profesor Woźniakowski za granicą w pracach zbiorowych przeszło 40 pozycji poświęconych głównie propagowaniu kultury polskiej oraz konieczności wejścia przez Polskę do Unii Europejskiej. Jacek Woźniakowski był także pierwszym i wieloletnim dyrektorem Wydawnictwa Znak, które pod jego kierownictwem zyskało znaczącą pozycję na polskim rynku wydawniczym, gromadząc wokół siebie wybitnych autorów i edytorów.

Zarówno pisarstwo Woźniakowskiego, jak i jego prace translatorskie, a także działalność na rzecz poszerzania i wspierania kontaktów ludzi kultury w Europie, przyniosły Profesorowi wiele nagród i wyróżnień, spośród których jednym z najwyższych dowodów uznania dla jego dorobku są otrzymane w 1994 roku francuskie Palmy Akademickie.

Działalność społeczna, podobnie jak zainteresowania Jacka Woźniakowskiego, nigdy nie ograniczała się do jednej dziedziny. Był założycielem Klubu Inteligencji Katolickiej i Towarzystwa Kursów Naukowych, członkiem jury Nagrody im. Kościelskich i Rady Naukowej Muzeum Tatrzańskiego, uczestnikiem obrad Okrągłego Stołu w podzespole ds. środków masowego przekazu, wreszcie członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie i założycielem krakowskiego Komitetu Obywatelskiego. W latach 1892-1992 pełnił także zaszczytną funkcję członka Papieskiej Rady Kultury.

Jako Prezydent Krakowa - w latach 1990-1991 - Profesor Woźniakowski wraz ze swoimi współpracownikami rozpoczął pracę nad kształtowaniem wizerunku dzisiejszego Krakowa jako miasta nowoczesnego, nie tylko z racji swojej wielowiekowej tradycji godnego zajęcia poczesnego miejsca w Europie. Dzięki inicjatywie Prezydenta Woźniakowskiego w Krakowie znalazł swoją siedzibę Goethe Institut, a Fundacja Pro Helvetia wybrała nasze miasto na siedzibę Biblioteki Europejskiej. Te projekty w dziedzinie kultury, otaczane przez Jacka Woźniakowskiego szczególną troską, w części zaowocowały dopiero całkiem niedawno, w części nie doczekały się pełnej realizacji - jak inicjatywa stworzenia w Krakowie Uniwersytetu Amerykańskiego, ale dla dzisiejszego krakowskiego samorządu są dziś źródłem cennych doświadczeń i wskazówką w kształtowaniu priorytetów przyszłego rozwoju miasta.

Jeśli miasto będzie miało swoją osobowość, to będzie się rozwijać i bogacić - powiedział Profesor Woźniakowski w dniu swojego wyboru na urząd prezydenta Krakowa. Te słowa znakomicie charakteryzują postawę Jacka Woźniakowskiego, jego łączność z polską i krakowską tradycją i kultura, a jednocześnie wolę wprowadzenia Krakowa w nową, rodzinną Europę. Dlatego też przyznanie Profesorowi Jackowi Woźniakowskiemu Medalu Cracoviae Merenti jest nie tylko wyrazem uznania dla jego dokonań, ale także wyrazem szacunku dla jego osobowości i poglądów, a także szczególnym zobowiązaniem do kontynuowania wyznaczonej przez niego drogi rozwoju Królewskiego Miasta Krakowa w przyszłości".


Wręczenie Srebrnego Medalu Cracoviae Merenti profesorowi Jackowi Woźniakowskiemu odbyło się 30 kwietnia 1997 roku, podczas uroczystej sesji Rady Królewskiego Stołecznego Miasta Krakowa, która odbyła się w Pałacu Wielopolskich przy pl. Wszystkich Świętych 3-4.