Edward Bernard Raczyński, ur. 19 grudnia 1891 roku w Zakopanem - polityk, prezydent RP na uchodźstwie w latach 1979-1986, polski dyplomata i pisarz. Kawaler Orderu Orła Białego. Był najstarszym - złożył urząd w wieku 95 lat - jak i najdłużej żyjącym prezydentem RP. Zmarł 30 lipca 1993 roku w Londynie. Pochowany został w Rogalinie.

Pochodził ze znanego wielkopolskiego rodu Raczyńskich herbu Nałęcz. Lata szkolne spędził w Krakowie, gdzie początkowo mieszkał w rezydencji „Pod Baranami", a później na ulicy Szpitalnej, nieopodal teatru Słowackiego. Uczęszczał do II Liceum Ogólnokształcącego im. Króla Jana III Sobieskiego. Studiował w Lipsku i w londyńskiej Szkole Nauk Politycznych. Doktorat z prawa uzyskał na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W roku 1919 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Przebywał na placówkach dyplomatycznych w Kopenhadze i Genewie. W okresie 1934-1945 pełnił funkcję ambasadora RP w Londynie. Od 1932 roku reprezentował Rzeczpospolitą jako stały delegat przy Lidze Narodów w Genewie. W latach 1941-1943 był ministrem spraw zagranicznych.

Jest autorem wspomnień W sojuszniczym Londynie (Londyn, 1974) oraz książki Czas wielkich zmian. Rozmowy przeprowadzone przez Krzysztofa Muszkowskiego (Paryż, 1990). Jest też twórcą oświadczenia rządu, po odkryciu w 1943 roku grobów w Katyniu, i autorem prośby, skierowanej do Międzynarodowego Czerwonego Krzyża, o wyjaśnienie zbrodni.

Pod koniec 1990 roku założył Fundację im. Raczyńskich w Poznaniu i przekazał jej Galerię Rogalińską przy Muzeum Narodowym, której pozostawał faktycznym właścicielem. W skład Galerii weszło ponad 300 obrazów, rzeźby, różne artystyczne przedmioty oraz pałac i park w Rogalinie.