Czesław Miłosz, ur. 30 czerwca 1911 roku w Szetejniach na Litwie - poeta, prozaik, eseista, tłumacz. Doktor honoris causa wielu polskich i amerykańskich uniwersytetów, laureat wielu prestiżowych nagród literackich, honorowy obywatel Litwy i Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa. Laureat Nagrody Nobla w roku 1980.
Młodość szkolną i uniwersytecką spędził w Wilnie, gdzie debiutował jako poeta. Okupację niemiecką przeżył w Warszawie i w Krakowie. Po wojnie pracował w służbie dyplomatycznej PRL - w USA i we Francji. W roku 1951 zwrócił się w Paryżu o azyl polityczny.
W 1960 roku wyjechał do Kalifornii, gdzie przez 20 lat, jako profesor języków i literatur słowiańskich, wykładał na Uniwersytecie w Berkeley. Od roku 1989 mieszkał w Berkeley i w Krakowie. Do 1989 roku publikował głównie w emigracyjnym wydawnictwie paryskiej "Kultury" i w Polsce poza cenzurą.
Zmarł 14 sierpnia 2004 roku w Krakowie, pogrzeb odbył się 27 sierpnia. Książę Poetów został pochowany w Krypcie Zasłużonych klasztoru Paulinów na Skałce.
Uzasadnienie do uchwały Rady Miasta Krakowa w sprawie nadania tytułu Honorowego Obywatela Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa Czesławowi Miłoszowi (1993):
"Związki Czesława Miłosza z Krakowem datują się od pierwszych miesięcy powojennych. Tu, przy ul. św. Tomasza mieszkał od roku 1945 do chwili swego wyjazdu z Polski i pobyt ten wspomina po dziś dzień ciepło i serdecznie.
W ciągu lat, które spędził poza krajem, związany przede wszystkim poprzez ludzi, co pozostali mu wierni w najtrudniejszych czasach rozpętanej przeciwko niemu nagonki, w której wzięło udział wielu jego kolegów po piórze, Kraków był i pozostał miastem jego wypróbowanych przyjaciół: Jerzego Turowicza i całego środowiska skupionego wokół „Tygodnika Powszechnego", prof. Kazimierza Wyki, a potem młodszych: prof. Jana Błońskiego i prof. Aleksandra Fiuta. Tu też, na Uniwersytecie Jagiellońskim czytało się i komentowało wiersze Miłosza, gdy nazwisko jego nie miało prawa pojawiać się w druku, tu w okresach następujących odwilży i zelżeń cenzury rodziły się eseje i książki poświęcone jego twórczości. Miłosz doskonale zdawał sobie z tego sprawę i gdy po raz pierwszy odwiedził Polskę już jako noblista, widać było wyraźnie, ze w Krakowie czuje się naprawdę u siebie.
Gdy w roku 1989 Uniwersytet Jagielloński nadał mu doktorat honoris causa, Miłosz przyjął go z wdzięcznością, ceniąc sobie ten zaszczyt i wielokrotnie podkreślał swój sentyment do tego miasta i środowiska twórczego. Potem wiele razy powracał do Krakowa jako gość Uniwersytetu, gdzie miał cykl wykładów i spotkań z młodzieżą, cieszących się zawsze wielkim powodzeniem; powracał też - zawsze z chęcią - jako gość innych krakowskich instytucji (między innymi Międzynarodowego Centrum Kultury), a także - prywatnie.
Zarówno publiczne jak i w rozmowach prywatnych Miłosz zawsze powtarzał i powtarza, że gdyby kiedykolwiek dane mu było powrócić do Polski, Kraków właśnie wybrałby na miejsce swojego zamieszkania. Taka zmiana w jego życiu wydaje się w tej chwili mało prawdopodobna, Miłosz jednak wyraża wciąż pragnienie jak najczęstszego odwiedzania Krakowa, w którym chciałby mieć swój drugi, polski dom. Tymczasowy, ale jednocześnie własny. (Mimo spędzonej w Warszawie młodości, mimo że tam mieszka jego najbliższa rodzina).
W Krakowie znajdują się dwie oficyny wydawnicze, z którymi od lat współpracuje: „Znak" i „Wydawnictwo Literackie"; Uniwersytet, na którym wciąż chce wykładać, przyjaciele, którzy darzą do odwzajemnianym uczuciem. Tu wreszcie na cmentarzu Rakowickim spoczywa jego zmarły w 1954 roku ojciec.
Miłosz wybrał Kraków, jak wybiera się przyjaciela, i wydaje się, że miasto powinno ten gest odwzajemnić".
Tytuł Honorowego Obywatela Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa został nadany Czesławowi Miłoszowi podczas uroczystej sesji Rady Miasta Krakowa, która odbyła się 6 listopada 1993 roku, w Sali Obrad Rady Miasta Krakowa, w Pałacu Wielopolskich przy Placu Wszystkich Świętych 3-4 w Krakowie.
