Uzasadnienie do uchwały Rady Miasta Krakowa w sprawie nadania tytułu Honorowego Obywatela Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa Księdzu Biskupowi Albinowi Małysiakowi (2005):

„Ks. biskup Albin Małysiak jest osobą ze wszech miar godną nadania mu tytułu Honorowego Obywatela Miasta Krakowa. Świadczy o tym sam jego życiorys.

Urodzony 12 czerwca 1917 roku w Koconiu k. Żywca, już w wieku 11 lat rozpoczął naukę w Małym Seminarium Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo w Krakowie. W latach 1932-1934 kontynuował naukę gimnazjalną w Seminarium Internum zgromadzenia w Wilnie, a następnie w Prywatnym Męskim Gimnazjum Zgromadzenia Księży Misjonarzy w Krakowie. Już w Krakowie złożył śluby zakonne i kontynuował naukę w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy.

1 maja 1941 przyjął święcenia kapłańskie, po czym został wikariuszem w parafii w Zembrzycach k. Suchej Beskidzkiej. W latach 1944-1946 był kapelanem, wysiedlonego z Krakowa do Szczawnicy, Zakładu im. Ludwika i Anny Helclów. Przez okres okupacji niemieckiej uczył religii, języka łacińskiego i gimnastyki na tajnych kompletach dla młodzieży. Rekolekcjonista, jako członek grupy misyjnej odbył szereg misji w parafiach na terenie całej Polski. 5 lipca 1950 r. uzyskał dyplom magistra na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, a w dwa lata później tytuł doktora teologii na tymże wydziale UJ. W latach 1952-1954 był dyrektorem Zakładu Wychowawczego im. Ks. Siemaszki w Krakowie. W 1954 został wykładowcą Instytutu Teologicznego ks. Misjonarzy na krakowskim Stradomiu, gdzie wykłady z teologii pastoralnej, teologii fundamentalnej oraz z homiletyki prowadził do 1970 r.

W tymże roku 1954 został wikariuszem w parafii Najświętszej Maryi Panny z Lourdes w Krakowie-Nowej Wsi, w sąsiedztwie późniejszego miasteczka akademickiego. Z tą parafią związany był do roku 1970, tj. aż do swej nominacji biskupiej. W 1959 r. mianowany superiorem domu Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo, a w 1961 r. także konsultorem polskiej prowincji zgromadzenia. W styczniu 1965 r. został ustanowiony przez arcybiskupa metropolitę krakowskiego Karola Wojtyłę dziekanem dekanatu Kraków V. W styczniu 1970 r. miała miejsce publikacja nominacji ks. dra Albina Małysiaka na biskupa tytularnego Beatii i pomocniczego krakowskiego, a 5 kwietnia 1970 r. w katedrze wawelskiej otrzymał sakrę biskupią z rąk ks. kardynała Karola Wojtyły.

Był członkiem Komisji Episkopatu Polski ds. Zakonnych, Komisji ds. Duszpasterstwa Ogólnego następnie Komisji: ds. Budowy Kościołów i ds. Duchowieństwa, a następnie członkiem Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu. Był również przewodniczącym Podkomisji Episkopatu ds. Zakonów Klauzurowych. Odbył setki wizytacji kanonicznych w parafiach Archidiecezji Krakowskiej, w tym w Krakowie i bierzmował dziesiątki tysięcy młodych ludzi. Wyświęcił też setki kapłanów. W 1992 r., po ukończeniu 75. roku życia zrezygnował z obowiązków biskupa sufragana, jednak nadal bardzo intensywnie pracuje.

Ks. biskup Albin Małysiak, tak przed, jak i po swej sakrze biskupiej, pracował dla dobra Krakowa i Ojczyzny. Wielu krakowian pamięta jego rekolekcje, szczególnie te dla młodzieży, w których uczył niezafałszowanej ojczystej historii i patriotyzmu, przekonywał, że żadna ideologia nie jest wieczna i wszystko, co budowane jest przez człowieka przeciw Bogu, musi prędzej, czy później upaść. Jako kapłan o twardych, wyrazistych poglądach był niewygodny dla komunistycznych władz, które sprzeciwiały się mianowaniu ks. Małysiaka na administratora parafii NMP z Lordes. Za niepodporządkowanie się nieuprawnionym roszczeniom władz, spotkały go represje, w tym kara aresztu nałożona nań przez Kolegium Karno-Administracyjne przy Prezydium Rady Narodowej Miasta Krakowa. Ks. biskup Albin Małysiak brał udział w zakazanych przez władze uroczystościach patriotycznych, a w czasie stanu wojennego odwiedzał internowanych członków opozycji, wspierając ich nie tylko ciepłym słowem.

W 1994 r. odznaczony został przez Instytut Yad Vashem w Jerozolimie Medalem Sprawiedliwy wśród narodów świata, za uratowanie (wspólnie z szarytką, s. Bronisławą Wilemską), podczas okupacji hitlerowskiej, pięciorga Żydów.

Kraków to miasto w sposób szczególny obdarzone w całej swej historii przez Opatrzność wybitnymi kapłanami, którzy pracując tu ad maiorem Dei gloriam pomnażają też chwałę Miasta i poddają je szczególnej opiece Bożej. Dlatego też, niech nadanie JE ks. biskupowi Albinowi Małysiakowi honorowego obywatelstwa Miasta Krakowa będzie formą podziękowania za dar Jego obecności między nami".

Zmarł 16 lipca 2011 roku w Krakowie. Został pochowany 22 sierpnia na cmentarzu Salwatorskim.